Η άλλη χώρα
Posted on 6 Ιαν, 2011 in Τα Παιδοπολίτικα | 0 comments- “Tout le monde court après sa jeunesse. A douze ans, on court après un cerf-volant. Puis, on court après son âme d’enfant”. [Francis Blanche]
Έτσι, λοιπόν!
Σύμφωνα με τον Φρανσις Μπλάνς (1921-1974) “όλος ο κόσμος κυνηγάει την παιδική του ηλικία.
Στα δώδεκά μας τρέχουμε πίσω από ένα χαρταετό. Έπειτα, τρέχουμε πίσω απ΄την “παιδική μας ψυχή”
Και η δική μου ψυχή, όπως χιλιάδων άλλων “παιδιών” που ζήσαμε στις Παιδοπόλεις, ξανατρέχει στις υπώρειες του Βερμίου (Καλή Παναγιά), στο Βαρδάρι της Θεσσαλονίκης και στο Ωραιόκαστρο (“Άγιος Δημήτριος”), στη Λητή, στην “Αγία Ειρήνη”(Θεσσαλονίκη)…
Κι όσο μεγαλώνει κανείς τόσο πιο πολύ επιστρέφει στα παιδικά του χρόνια.
Είναι η αθωότητα εκείνων των χρόνων;
Είναι το παραδοξολόγημα που λέει ο Ουμπέρτο Έκο, “τί ωραία που ήταν τότε, όπου όλα ήταν χειρότερα”;
Είναι η σκληρότητα της σύγχρονης “πολιτισμένης” δυτικής ζωής;
Είναι το ταντάλειο μαρτύριο με ό,τι αγγίζουμε να φάμε;
Είναι το ότι, ” ό,τι αγγίζουμε το καταστρέφουμε”;
… Πάντως ο καινούργιος χρόνος με τους δυο άσους του (11) μάλλον θα καταλήξει σε κάποια αμυδρά αισιοδοξία. Κρατούμε, βλέπετε, γερό χαρτί.
Η νύχτα είναι ακόμη μπροστά μας.
Αλλά ξέρετε πότε αρχίζει η καινούργια μέρα; Στην καρδιά του βαθύτερου σκοταδιού (dans la nuit noire, που λένε και οι Γάλλοι).
Καλή χρονιά, και όλα θα πάνε καλύτερα.
Στ.Γ.Κ.
[Και ένα δωράκι για όλους τους συμπαιδοπολίτες μου που θα τύχει να διαβάσουν αυτές τις γραμμές.
Μια μικρή βραβευμένη ποιητική μου συλλογή-η πρώτη!-σχετικά με τα παιδικά μας χρόνια.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ!. Στ.Γ.Κ.]
