“Η Άλλη Χώρα” (ποιητική συλλογή Στ.Γ.Κλώρη, 2003). Γράφει ο Βασ. ΧΑΡΩΝΙΤΗΣ, δάσκαλος
Posted on 14 Απρ, 2024 in Κείμενα | 0 comments
Βιβλιοπαρουσίαση: “Η ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ” (Στ.Γ.ΚΛΩΡΗ) , όπως την παρουσίσε στην ιστοσελίδα του ο σπουδαίος συγγραφέας και δάσκαλος στα Χανιά, Βασίλης ΧΑΡΩΝΙΤΗΣ. Τον ευχαριστούμε…]:
====================================
“Αρκετά καθυστερημένα, (πριν από λίγους μήνες ήρθε στα χέρια μου το βιβλίο), διαβάζω και ξαναδιαβάζω τη βραβευμένη ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Η Άλλη Χώρα» του Σταύρου Κλώρη (Σταύρου Γ. Καλαϊτζόγλου) και αναρωτιέμαι ποια είναι «η άλλη χώρα», τι μας προσφέρει και ποιος δρόμος οδηγεί σ’ αυτήν.
Ο Σταύρος Καλαϊτζόγλου (Κλώρης) είναι γνωστός στην κοινωνία μας. Είναι ενεργός, υπεύθυνος πολίτης και με τα συνεχή δημοσιεύματά του στην εφημερίδα «Χανιώτικα Νέα» «αναζητά την άλλη χώρα», τη λυτρωτική.
Με λόγο πυκνό, πνευματώδη, βιωματικό, συναισθηματικά φορτισμένο, επιχειρεί να μας ευαισθητοποιήσει, δηλώνοντάς μας ταυτόχρονα ότι «η γεωγραφία των συναισθημάτων μας είναι ανύπαρκτη χωρίς εκείνη του ματιού, τ’ αφτιού, της όσφρησης, της γεύσης, της αφής, και πάνω απ’ όλα του χρόνου που αμείλιχτα διαβαίνει»…
Η ποιητική συλλογή «Η Άλλη Χώρα» (Χανιά 2003) που βραβεύτηκε στον Ζ΄ Πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό «ΚΟΥΡΟΣ ΕΥΡΩΠΟΥ» ήρθε στα χέρια μου μετά το πεζογράφημα του «Δεκαοχτώ και κάτι…», εκφράζει μέσα από τις 61 σελίδες της τη διαχρονική αγωνία του ανθρώπου· και δεν είναι απλά «η πρώτη δοκιμή (του) στο χώρο της ποίησης αλλά η επιβεβαίωση ότι ο Κλώρης είναι και γνήσιος ποιητής.
Με τον εκφραστικό του λόγο διακηρύσσει ότι
«Πιστεύω
στα γεμάτα δυσπιστία μάτια των εφήβων
και στην αμφιβολία
αυτού του κόσμου για τον κόσμο αυτό».
Και συμπληρώνει
«Ανήκω σ’ άλλη εποχή
δεν είμαι εκ του κόσμου τούτου».
Είναι αλήθεια ότι
«Σε απρόβλεπτους καιρούς
κι ανθρώπων σκέψεις ζούμε!»
Ο ίδιος ο ποιητής ομολογεί,
«Το πατρικό, το σπίτι μου,
δεν με χωράει πια…»
και
«όλα με προσκαλούν
και όλα με απωθούν…»
«Το «πατρικό» μου σπίτι στοίχειωσε…
Δε με ποθεί, με διώχνει!
Αδειάζουν και οι τόποι
Κενοί από τα πρόσωπα…»
Άρα, να αναζητήσουμε μιαν άλλη γη.
Να βρούμε την «άλλη χώρα».
Για να γίνει αυτό
«Θα ταξιδέψουμε
σε πολιτείες άλλες».
Φυσικά «με τις δικές τους τις αλήθειες…»
Ο Απ. Παύλος, μας προτρέπει σ’ αυτήν την αναζήτηση διότι, «ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν»…
Υπάρχει λοιπόν ο άλλος τόπος, «η άλλη χώρα». Καθένας την αναζητά με το δικό του τρόπο. Ίσως βρίσκεται μέσα μας και έχουν δίκιο όσοι το έχουν επισημάνει διαχρονικά. Οι γνωστές εκφράσεις “Ένδον σκάπτε”, “Ένδον η πηγή του αγαθού και αεί αναβλύειν δυναμένη εάν αεί σκάπτης”, αυτό ακριβώς υποδεικνύουν. Μέσα μας θα βρούμε τη δύναμη για το δίκιο, την απλότητα της συμπεριφοράς, τη γεμάτη αγάπη καρδιά, τη γενναιόδωρη ψυχή. Αυτά νομίζω ότι υποκρύπτει και σ’ αυτά στοχεύει και η ποιητική συλλογή για την οποία μιλούμε. Εμείς, με ποιον τρόπο την αναζητούμε;
Με την πεζότητα της καθημερινότητας ή με το Φως της Ποίησης;
Με «ατέλειωτες πορείες για το πουθενά» ή γνωρίζοντας ότι είναι
«κι ο κόσμος, ένα τίποτα»,
και παρ’ όλα αυτά προχωρούμε μαζί μ’ ένα
«ατέλειωτο convoy
περιφερόμενων μεταναστών»;
Σ’ αυτή την αναζήτηση πολλές φορές ίσως ακουστεί η παράκληση:
«Κύριε, δωσ’ τη δύναμη
να επιστρέψουμε ξανά
στα πρόσωπά μας!»
«Η Άλλη Χώρα» που βρίσκεται
«σαν πάντα δίπλα στο τίποτε και μπρος στο θάμα!»
περιμένει, αφήνοντας τη δικαιολογημένη απαισιοδοξία, να την κατακτήσομε.
Μπορεί ν’ αποτελέσει μια κάποια βοήθεια, ένα παράθυρο για φως, για να βρούμε το δρόμο, το απόσπασμα από την ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ MILLENIUM (II):
«Τούτος ο νιος αιώνας
πετρώνει τις στιγμές του,
Με τις οδύνες των πολλών μας τύψεων…
Αιών Σηματοφόρος,
μεγαλοσύνης μα και άθλιας «αλήθειας»
Αλλά, εγώ επιθυμώ να βάλω
τάξη στο μυαλό μου
Να συστοιχίσω, λέω,
τις σταγόνες του αίματός μου…
Να συγκεντρώσω τ’ άστρα τ’ ουρανού
Και του θανάτου ο φόβος να σκορπίσει
Τα τελευταία φύλλα,
να συλλέξω των καιρών
Να στήσω πύργο αλαργινό
Με τις χαρούμενες στιγμές μου
Κι από ψηλά να αγναντέψω
της «Άλλης Χώρας» μου τις όχθες:
Των παιδικών μου χρόνων τις εικόνες…»
Θερμά συγχαρητήρια… (Βασίλης Χαρωνίτης, 12-4-24)
