Για τα “Τα Παιδοπολίτικα”, γράφει ο Αναστ. Αγγ. ΣΤΕΦΟΣ, διακεκριμένος Φιλόλογος, συγγραφέας και αντιπρόεδρος της ΠΕΦ
Posted on 2 Αυγ, 2023 in Βιβλιοπαρουσίαση (livres), Κείμενα, Τα Παιδοπολίτικα | 1 comment
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από τα βάθη της ψυχής μου τον κ. Αναστάσιο Αγγέλου ΣΤΕΦΟ, επιφανή Φιλόλογο, πολυγραφότατο συγγραφέα, μεταφραστή, αριστούχο διδάκτορα της Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris IV), αντιπρόεδρο- και από το 1999 Πρόεδρο της ΠΕΦ κ.λπ.,- για τη γενναιόδωρη, συμπαθητική και κυρίως φιλολογική ματιά του στο βιβλίο μου “Τα Παιδοπολίτικα- Από την απώλεια στην καταλλαγή”, Χανιά, 2003.
ΕΙΝΑΙ μια σπάνια προσφορά από έναν πολυεπίπεδο λόγιο που, με απλό και ανθρώπινο λόγο, εκφράζει κάτι που εγώ ο ίδιος, ο δημιουργός του βιβλίου, θα δυσκελευόμουν να ανακαλύψω…
======================================================
==========================
“ Στ. Γ. Κλώρης, Τα παιδοπολίτικα
Εκδόθηκε πρόσφατα, στα Χανιά, με τον παραπάνω πρωτότυπο και ερεθιστικό τίτλο και συμβολικό υπότιτλο: “Απ’ την απώλεια στην καταλλαγή”, το εξαιρετικό πόνημα του ομώνυμου δημιουργού.
Ο συγγραφέας, φιλολογικό ψευδώνυμο του Σταύρου Καλαϊτζόγλου, ποντιακής καταγωγής, γεννήθηκε στη Βάθη Κιλκίς, ένα προσφυγικό πόλισμα από την Μπάφρα του Πόντου, σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Α.Π. Θεσσαλονίκης, μετεκπαιδεύθηκε σε Πανεπιστήμια της Γαλλίας και υπηρέτησε ως καθηγητής σε διάφορα Γυμνάσια. Πολυγραφότατος συγγραφέας, πεζού και ποιητικού έργου, με βραβεύσεις και μεταφράσεις στη γαλλική γλώσσα, αρθρογράφος και επιστημονικός συνεργάτης περιοδικών, κατέχει σημαντική θέση στη νεοελληνική λογοτεχνική παραγωγή.
Το παρόν βιβλίο, κατανεμημένο σε 27 σύντομα κείμενα, με λογοτεχνική υφή, σε άρτιο νεοελληνικό λόγο, αφιερωμένο, δίκην αντιδώρου, στην πονεμένη μάνα του, την αδελφή του, στον ελληνικό λαό, στο προσωπικό των παιδοπόλεων, τους συμπαιδοπολίτες του, τη σύζυγό του Χριστίνη και τα δύο παιδιά του, κοσμείται από αναμνηστικό φωτογραφικό υλικό, επιστολές και συνεντεύξεις του από το προσωπικό αρχείο του συντάκτη. Ο συγγραφέας αναφέρεται, με συγκινησιακή φόρτιση και συναισθηματικές δονήσεις, στη ζωή του, από το 1947, σε ηλικία 5 ½ ετών, ώς το 1961, στις παιδοπόλεις της Βασιλικής Πρόνοιας· ένα θεσμό, άγνωστο, εν πολλοίς, στους νεότερους, που συνεστήθη με Β.Δ. του 1947, υπαγόμενο αρχικά στην Πρόνοια Βορείων Επαρχιών Ελλάδος, ως εστία φιλοξενίας και προστασίας ορφανών και φτωχών παιδιών, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας, στη μεταπολεμική, εμφυλιακή περίοδο της πατρίδας μας, με τις τραγικές επιπτώσεις σε όλα τα πεδία. Ο συγγραφέας έζησε διαδοχικά στις παιδοπόλεις «Άγιος Δημήτριος» και «Αγία Ειρήνη» (Ντεπό), Θεσσαλονίκης, στην «Καλή Παναγιά» Βεροίας, κοντά στη Μονή Δοβρά, και στον «Άγιο Ανδρέα» Αττικής.
Στις σελίδες του βιβλίου, αποτυπώνονται, με εκπληκτικό τρόπο, οι βιωματικές εμπειρίες και νοσταλγικές αναμνήσεις του συγγραφέα, «γλυκόπικρες θύμησες», κατά τον ποιητή, που σφράγισαν ανεξίτηλα τη ζωή του. Λαμπρές αφηγήσεις, άκρως λεπτομερειακές, με ευφρόσυνες αλλά και δυσάρεστες στιγμές, συντροφιά με τους συμπαιδοπολίτες του – χαρακτηριστική η χαρούμενη φωτογραφία του εξωφύλλου με ενθουσιώδεις συμμαθητές του στην παιδόπολη που πανηγυρίζουν.
Μαρτυρίες και μνήμες προσωπικές, πόρρω απέχουσες της μυθοπλασίας, καθώς αναφέρεται στον πρόλογο, από τη δεκατετράχρονη παραμονή του στις παιδοπόλεις, που παραπέμπουν συνειρμικά στα τραγικά γεγονότα της εποχής, «μετατρέποντας τις απώλειες σε λυτρωτική παρηγορητική δημιουργία».
Με συγκίνηση αναφέρεται επώνυμα στους δασκάλους του στο Δημοτικό Σχολείο, στη θρησκευτική και εθνική διαπαιδαγώγηση, «για μια πατρίδα γεμάτη αίματα, αλλά πλούσια σε αγώνες και ιστορία» και στη φοίτησή του στο 10ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών και στο ΣΤ΄ Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης – το εναρκτήριο κείμενο είναι αφιερωμένο στον καθηγητή του Στρατή.
Συγκινητικό το συμπόσιο μνήμης των συμπαιδοπολιτών του, στα Χανιά, τριάντα χρόνια αργότερα, «συμμετόχους του σπάταλου αίματος και του ατέλειωτου πένθους», που παραπέμπει στον Νεκρόδειπνο του Τάκη Σινόπουλου, το εκτενέστερο και μείζον ποίημα, όπου ολοκληρώνεται η μελέτη θανάτου. Το πόνημα, άλλωστε, διανθίζεται περίτεχνα με στίχους διακεκριμένων Νεοελλήνων ποιητών: Μ. Αναγνωστάκη, με τη ρήση του «Το χρώμα του Εμφυλίου είναι ένα απέραντο μαύρο και η μνήμη δεν μπορεί να ρίξει πουθενά μια ευφρόσυνη ματιά», Τ. Λειβαδίτη, Κικής Δημουλά, Τ. Σινόπουλου, Νικ. Βρεττάκου, Γ. Στρατήγη, Ι. Γρυπάρη και Ανδρέα Κάλβου.
Το βιβλίο ολοκληρώνεται με το Υστερόγραφο Μνημοσύνης, εξαίσιο ύμνο ελεγειακής μορφής, εφάμιλλο των κομμών της αρχαίας τραγωδίας: στη μάνα του Πελαγία, την αδελφή του Σεβαστή, τον συμπαιδοπολίτη του Μάκη, τον δάσκαλό του Σπύρο, παιδοπολίτικες παντοτινές φιλίες, που σφράγισαν καθοριστικά τον συγγραφέα.
Ενδεικτικά, παρατίθεται, αντί επιλόγου το τετράστιχο:
«Ω! μικρονιότη μου πολύπαθη
γεμάτ’ απώλειες και μνήμες
Ω! πικρονιότη μου πολύφορτη,
γλυκόπικρης ζωής μου ρίζες…»
Εκφράζουμε, εκ βάθους καρδίας – ab imo pectore – τα θερμότατα συγχαρητήρια στον αγαπητό συνάδελφο για την εξαιρετική του μελέτη, που διαβάζεται απνευστί, ευχόμενοι ολόψυχα συνέχιση της συγγραφικής του δημιουργίας.”
Αναστάσιος Αγγ. Στέφος, δ.φ.
Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας
Ένωσης Φιλολόγων και του Συλλόγου
«Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη»
=============================
* Ο Αναστάσιος Αγγ. Στέφος γεννήθηκε το 1938 στην Κοκκινομηλιά Ιστιαίας Ευβοίας. Είναι πτυχιούχος του Φιλολογικού τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του τμήματος Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καθώς και αριστούχος διδάκτωρ της Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris IV). Υπηρέτησε ως καθηγητής, Γυμνασιάρχης, Λυκειάρχης και Σχολικός Σύμβουλος στην Αθήνα και στην επαρχία και επί πολλά χρόνια δίδαξε στη Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή. Μετεκπαιδεύτηκε στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως (Δ.Μ.Ε.), στην Αθήνα και στο Παρίσι, ως υπότροφος του ΙΚΥ. Έχει δημοσιεύσει εργασίες σε εκπαιδευτικά και φιλολογικά περιοδικά, και έχει μεταφράσει επιστημονικές μελέτες και άρθρα από τα γαλλικά. Από το 1988 διετέλεσε Αντιπρόεδρος και το 1999 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων (Π.Ε.Φ.). Υπηρετεί ως σχολικός σύμβουλος στον Πειραιά και είναι υποδιευθυντής του Περιφερειακού Επιμορφωτικού Κέντρου (Π.Ε.Κ.) Πειραιά.
(πηγή: ΒΙΒΛΙΟ-net, Πρόσωπα)
========================================================
Η παραπάνω βιβλιοπαρυσίαση, δημοσιεύτηκε και στην ιστοσελίδα “Περί Ου”
https://www.periou.gr/anastasios-ang-stefos-st-g-kloris-ta-paidopolitika-chania-2023/
Μερικά σχόλια, από συναδέλφους και μη:
ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ:
Σ ευχαριστώ πολύ καλέ μου Αντώνη για το εξαιρετικό πραγματικά κείμενο του κ. Στέφου !
«συμμετόχους του σπάταλου αίματος και του ατέλειωτου πένθους», τι καταπληκτικά λόγια !!!
Πολλά φιλιά και στους δυό σας,
Δήμητρα
————————————
Criton M. Zoakos (συμπαιδοπολίτης, ΗΠΑ)
Τετ 2 Αυγ, 11:11 μ.μ. (πριν από 2 ημέρες)
Σκίζεις, Σταύρακά μου
——————————
koula giomel (φιλόλογος)
2 Αυγ 2023, 11:22 μ.μ. (πριν από 2 ημέρες)
“Η μνήμη όπου κι αν την αγγίξεις πονεί”
————————————————-
mary h (δ/ντρια σχολείου)
3 Αυγ 2023, 8:33 π.μ. (πριν από 1 ημέρα)
Εξαιρετική, άξια κριτική από τον κ. Στέφο!
Ευχαριστώ!
——————————————————————————
Σταύρε μου βλέπεις ότι τα λόγια δεν ήταν υπερβολικά καθώς την λογοτεχνική σου
ικανότητα την αναγνωρίζουν άνθρωποι πιο ειδήμονες πάνω στο αντικείμενο της λογοτεχνίας.
Εμείς πάντως που είμασταν σύντροφοι και φίλοι στα δύσκολα χρόνια μας το διαβαζουμε
με ιδιαίτερη συγκίνηση.
Ο Νίκος ο Καραπιπερίδης που δεν είναι παιδοπολίτης μου είπε ότι συγκινήθηκε μέχρι δακρύων.
Συνέχισε να γράφεις με την ίδια αισθαντικότητα για να χαιρμαστε όλοι εμείς που είμαστε φίλοι σου και όχι μόνο!
Κώστας Μπότσικας (καθηγητής Ξ.Γ.)
——————————————————————————–
Νίκος Καραπιπερίδης (φιλόλογος)
Τρί 8 Αυγ, 1:43 μ.μ. (πριν από 1 ημέρα)
προς εγώ
Φίλε μου, καλέ μου φίλε
Χαίρομαι πολύ που διαβάζω σωστές κρίσεις και όμορφα λόγια για σένα και τα γραπτά σου. (ΣΤΕΦΟΣ).
Όμως οι δικές σου σκέψεις και τα δικά σου όμορφα
τρυφερά λόγια, με γητεύουν, με στεριώνουν γερά , με λειαίνουν και με κάνουν ευτυχισμένο… και ήρεμο.
Φίλε μου εσύ θα με τρελάνεις: Πόσο σοφό και όμορφο το ‘ η μοναξιά της ανάγνωσης είναι η πιο στενή συντροφιά με τον εαυτό μας”..ή “το να’ χεις ό,τι αγαπάς και να αγαπάς, ό, τι έχεις¨ ΄τα περί φθόνου, τα μηνύματα μέσα από εικόνες, τα πολιτικά σου σχόλια. Σε διάβαζα σήμερα το πρωί και απορούσα:
τόση ποικιλία ενδιαφερόντων, τόσο ψάξιμο, τόση δουλειά, για να παρατεθούν
και να τα διαβάσουν αυτοί που αγαπάς…δεν σε φθονώ… σε χαίρομαι και καμαρώνω
Νιώθω τυχερός που ξαναβρεθήκαμε. Να είμαστε όλοι καλά και να μιλάμε. Φιλιά.
ΝΙΚΟΣ