Ελληνικής Δημοκρατίας ελαττώματα-2011
Posted on 21 Ιουλ, 2011 in Σχόλια | 2 comments
ΤΙ ΜΑΣ ΕΦΕΡΕ ΕΔΩ;
1.- “Πολίτες και υπερπολίτες”:
Οι δεύτεροι λέγονται και ημέτεροι ή “παιδιά μας”. Θυμηθείτε τον κ. Κ. Μητσοτάκη που όντας στην αντιπολίτευση στα τέλη της δεκαετίας του 1980 είχε πει στη Μαρία Ρεζάν (διάσημη πανέξυπνη δημοσιογράφο) το περίφημο ¨’ και τα παιδιά μας πότε θα φάνε, Μαρία μου;”. Έτσι, έχοντας “μπάρμπα στην Κορώνη” καλλιεργήθηκε δεκαετίες στον Έλληνα η κατάκτηση, “δια της ήσσονος προσπαθείας”, του μεγίστου. Είτε λέγεται διορισμός στο δημόσιο, είτε αναξιοκρατική αναρρίχηση, σε θέσεις που δεν αξίζει. Κι όταν μάλιστα κάποιος εκεί μέσα στο… γραφείο ή στην υπηρεσία ήθελε όντως να εργαστεί, υπήρχε πάντα η εναντίωση από τους άλλους του “χαλάσματος της πιάτσας”. Έτσι η άμυνα στην «εντατικοποίηση» της εργασίας ήταν πανταχού παρούσα, σε αντίθεση με την καθημερινή διεκδίκηση υπέρογκων απολαβών για να δουλεύει το … κομματικό σύστημα ρολόι. Είδατε ποτέ αξιολόγηση υπαλλήλου; Τα κομματικά συνδικάτα το απαγόρευαν-και το απαγορεύουν!- επί ποινή απεργίας! Έτσι φτάσαμε στο… μηδέν της απόδοσης και στη… χρεοκοπία.
2.-“Καταλαμβάνω, άρα υπάρχω και κερδίζω”.
Η ενθάρρυνση συμπεριφορών, όπως η κατάληψη εθνικών οδών ή δημόσιων κτιρίων, ή σχολείων και ΑΕΙ-ΤΕΙ, από «διαμαρτυρόμενες» για οποιοδήποτε λόγο-κυρίως οικονομικό- ομάδες πολιτών, έκανε καθεστώς την αυθαιρεσία. Συνετέλεσε δε τα μέγιστα στη διαστροφή της πραγματικής έννοιας της Δημοκρατίας, ταυτίζοντάς την με την ασυδοσία, τον τσαμπουκά και τον ετσιθελισμό, στα μάτια μιας αρκετά σημαντικής μερίδας πολιτών. Ο κοινωνικός αυτοματισμός είναι μια απ΄τις επιτυχίες του παλαιοκομματισμού, προς χαράν των εκάστοτε κυβερνώντων.
3. “Σκέφτομαι αντίθετα, άρα υπερέχω και επιβάλλω“.
Η συστηματική προώθηση, κυρίως στα ΑΕΙ και ΤΕΙ μιας ολοκληρωτικού τύπου, δυσανεκτικής στην αντίθετη άποψη και αλλεργικής στο διάλογο, φιλοσοφίας- στάσης που δεν δίσταζε να προσφεύγει ακόμη στον τραμπουκισμό για να επιβάλει την «αλήθεια» της, υπήρξε η αιτία για τη διάχυση στην ευρύτερη κοινωνία του κλίματος μιας αδιόρατης ιδεολογικής τρομοκρατίας (όρα ΣΥΝ και μπαχαλάκηδες!).
4. “Συνδικαλισμός, ίσον κυβέρνηση”.
Η αναγόρευση των συνδικαλιστικών ηγεσιών των κάθε είδους ΔΕΚΟ σε «αφεντικά» των κομμάτων (όρα ΔΕΗ), μέσα από την αναγνώριση του «δικαιώματός» τους στην ιδιοποίηση του φορέα που «κατείχαν». Έφτασε μάλιστα σε μέχρι του σημείου να τους επιτρέπεται ατιμώρητα να «κατεβάζουν» το διακόπτη, το χειρόφρενο ή τα ρολά μιας υπηρεσίας και επιπλέον να εκβιάζουν την κοινωνία « για το καλό» της!
5. “Η ανοχή-γιατί όχι και η προτροπή”- για κάθε είδους φαινόμενα βίας ή πολιτικού τραμπουκισμού και η περίεργη επίδειξη «κατανόησης» απέναντι σε κάθε μορφής πολιτική βαναυσότητα από «διατεταγμένες» ομάδες “γνωστών αγνώστων” (θυμηθείτε τις αγανακτισμένες μητέρες επί εποχής Ράλλη), αρκεί όλα να γίνονταν με άλλοθι τη δημοκρατία και το συμφέρον της κοινωνίας, κατέστησε τους “μπαχαλάκηδες” ήρωες” και πρότυπα!.
…Και μου λέτε γιατί πάμε για πτώχευση και απορρύθμιση του πολιτεύματος;
Έπεται συνέχεια! (Στ.Γ.Κ.)
Επιλεκτική πτώχευση σημαίνει να διαλέξω αν επιθυμώ να (μην) πεθάνω με τιμές εν.. ανεργεια πτωχεύσαντος ;
Dimitra inquiete
Μπα! Επιλεκτική χρεοκοπία σημαίνει να είσαι πεθαμένος και να υποστηρίζεις (στον παράδεισο;) πως είσαι… λίγο πεθαμένος!