ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ των ελληνικών εκλογών δεν υπήρξε ανάλογη πολυδιάσπαση του εκλογικού σώματος. Ούτε παρόμοιος κατακερματισμός του πολιτικού κόσμου, με μια πόλωση ανάμεσα σε δυο ισχυρές αντίρροπες δυνάμεις. Η οικονομική κρίση και το ατυχές Μνημόνιο μάς οδήγησαν σε οβιδιακές μεταμορφώσεις. Έφεραν σε πλήρη αποσύνθεση τον κοινωνικό ιστό, παραμόρφωσαν το πολιτικό σύστημα και συρρίκνωσαν επικίνδυνα τη δημοκρατία.

Κατακτήσεις αγώνων εξανεμίστηκαν, εξαιτίας της ανικανότητας των πολιτικών να διαχειριστούν στοιχειωδώς την κατάσταση. Η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει σε ακραίες καταστάσεις βίας και φτώχειας ξεπερνώντας κατά πολύ τις αντοχές της. Κυριαρχούσες λέξεις είναι «Μνημόνιο» ή «Αντιμνημόνιο», «Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ», ευρώ ή δραχμή. Οι προεκλογικές πολιτικές θέσεις είναι απόλυτα διπρόσωπες (1). Κανείς δεν σκέφτεται ότι τα όνειρα των παιδιών για το σήμερα και το αύριο έγιναν καθημερινοί εφιάλτες μας.

ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ «προδοσίες» (αποστασίες) βουλευτών, σήμερα μεταφράζονται σε… σωτήριες συσπειρώσεις (για ποιους, άραγε;). Η αναδιάταξη (μετάλλαξη) του παλιού πολιτικού κόσμου και η είσοδος του νεοναζισμού («Χρυσή Αυγή») στη Βουλή, με τα θλιβερά πρόσφατα γεγονότα βίας σε τηλεοπτική εκπομπή αλλά και πολλά άλλα που συμβαίνουν απεικονίζουν τη σύγχυση και την απόγνωση μιας θνήσκουσας κοινωνίας. Σήμερα όλοι δίνουμε εξετάσεις. Κι όσο κι αν ο θυμός «οπλίζει» ακόμη το χέρι μας, μπροστά στην κάλπη οφείλουμε να δούμε με περισσότερη νηφαλιότητα και ψυχραιμία την τύχη του τόπου και της δημοκρατίας μας.
***
ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ του περασμένου Μάη το εκλογικό σώμα ψήφισε πάνω-κάτω ως εξής:
-Οι άνω των 50 ετών επέλεξαν στην πλειοψηφία τους τα παραδοσιακά «γερασμένα» κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΚΚΕ).
-Οι κάτω των 50 υποστήριξαν νέα κόμματα που μπήκαν (ή δεν μπήκαν) στη Βουλή.
Αυτή η κατάταξη είναι φυσιολογική. Καινοτομία που είναι ευεξήγητη υπήρξε η στροφή πολλών ψηφοφόρων των άλλοτε κομμάτων εξουσίας προς το ΣΥΡΙΖΑ. Η πλειονότητά τους (18-45 ετών) περιλαμβάνει ανέργους, νέους που δεν βρίσκουν εργασία, ή άλλους που την έχασαν. Ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ επειδή θέλησαν να «τιμωρήσουν» την καταστροφική πολιτική λιτότητας, ή επειδή αυτό το κόμμα πρόσφερε το κάτι άλλο: την ελπίδα ∙ έστω φρούδα. Η προσπάθεια, όμως, εμφάνισης του κ. Τσίπρα ως νέου… Ανδρέα (2) είναι τελείως αλαζονική και ανιστόρητη.

ΑΣ ΔΟΥΜΕ μερικά από τα γενικά χαρακτηριστικά των ψηφοφόρων:
-Ο ψηφοφόρος-δαγκωτό: περιλαμβάνει συνήθως άτομα ηλικιωμένα. Είναι οι λεγόμενοι «παραδοσιακοί ψηφοφόροι»: φανατικοί, αμετακίνητοι, ιδεολόγοι… Αποτελούν τον σκληρό πυρήνα (5%-10%) των παλαιών κομμάτων, με τους «οραματιστές» (και αγωνιστές) μιας ιδεολογίας των νεανικών τους χρόνων. Το χειρότερο; Δεν μεταβάλλουν στάση, όσα σφάλματα κι αν έχει κάνει η παράταξή τους!
-Ο νέος στην ηλικία ψηφοφόρος. Είναι απαλλαγμένος από παραδοσιακές ιδεολογίες που τις θεωρεί αποτυχημένες. Η μόνη ιδεολογία που ισχύει σήμερα γι αυτόν είναι η «βία» που βιώνει καθημερινά. Είναι ο νέος που «τα έχει χάσει όλα, και δεν έχει να χάσει τίποτε παραπάνω»! Θα ξαναψηφίσει «τιμωρητικά» τα κόμματα που του έκλεψαν τα όνειρα και τη ζωή του. Εμμένει «αντιμνημονιακά» διότι πιστεύει ότι μόνον έτσι θα ξεφύγει από τα καυτά προβλήματα που του έφερε το Μνημόνιο (3). Πρόκειται για ψήφο καθαρά συναισθηματική (οργισμένη) και κρίνει κατά πολύ την έκβαση του αποτελέσματος. Με αυτή την κατηγορία ταυτίζονται όσοι θα ψηφίσουν «για πρώτη φορά». Σύμφωνα με τους δημοσκόπους, οι νέοι ψηφοφόροι μη διαθέτοντας προηγούμενη εκλογική συμπεριφορά αποτελούν απρόβλεπτο παράγοντα.
-Ο μετακινούμενος «συμφεροντολογικά» ψηφοφόρος. Συνιστά βασικό συντελεστή της «μετακινούμενης δύναμης» του παλαιοκομματικού συστήματος. Θέτει πρώτα το προσωπικό του συμφέρον και γι αυτό ψηφίζει συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα: για να τον εξυπηρετήσουν. Προγράμματα και ιδεολογίες κομμάτων έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Όσο για το κοινό συμφέρον…, το πιστεύω του είναι, «εγώ θα σώσω τον τόπο»; … Δημιουργούν μια τραγελαφική κατάσταση καθόσον σε όποιο χώρο μετακινηθούν οι υποψήφιοι βουλευτές «τους», εκεί μετακινούνται κι αυτοί. Στα Χανιά είναι εμφανής (και συνήθης) αυτή η «πολιτική πρακτική» σε όλα τα κόμματα. Πρόκειται για μια επικίνδυνη ομάδα σε ό,τι αφορά τη σταθερότητα της δημοκρατίας, τη μη επιβολή της αξιοκρατίας, της ισονομίας και φυσικά του κράτους δικαίου.
-Ο αναποφάσιστος: Στις εκλογές του Ιούνη το ποσοστό του μάλλον θα κινηθεί χαμηλότερα από το Μάη εξαιτίας των ισχυρών διλημμάτων. Πρόκειται για εκείνα τα άτομα που τελικά ψηφίζοντας χαρίζουν τη νίκη (και τις 50 έδρες bonus) στο πλειοψηφούν κόμμα. Όντας χαλαροί ιδεολογικά μπορεί να επηρεαστούν ακόμη και την τελευταία στιγμή από τη φρασεολογία, το φόβο ή τις λύσεις που προτείνουν τα κόμματα.
-Ο ψηφοφόρος της «χρήσιμης ψήφου»: Αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση και βρίσκεται σχεδόν σε όλα τα κόμματα. Ψηφίζει με… απέχθεια το κόμμα που μισεί(!), επειδή ακριβώς προτάσσει το (όπως αυτός το εννοεί) συμφέρον της χώρας. Είτε φοβούμενος την «επομένη» των εκλογών («δυοίν κακοίν προκειμένοιν, (επιλέγει) το μη χείρον»), είτε επειδή αντιπαθεί κάθε τι το καινοφανές!
-Η νεαρή ψηφοφόρος: Το μεγαλύτερο ποσοστό του 35% των αναποφάσιστων της 6ης του Μάη ήταν γυναίκες! Το «ασθενές» φύλο δεν παθιάζεται όσο το «ισχυρό» με την πολιτική, αν και είναι το μεγαλύτερο θύμα της κρίσης. Υπάρχουν κι άλλες παράμετροι που επηρεάζουν τη γυναικεία ψήφο: το παράστημα, η ομορφιά ή το νεαρό της ηλικίας του υποψηφίου, πιθανόν το ντύσιμο ή η ευφράδεια.
-Μια τελευταία περίπτωση που θα επηρεάσει θετικά ή αρνητικά την ψήφο μας είναι η ευρωπαϊκή ή αντιευρωπαϊκή στάση μας. Έτσι, η προδιαγραφόμενη αμφίρροπη έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος ίσως αποτελέσει ένα προστάδιο για τον αναγκαστικό «εξευρωπαϊσμό» μας (με συνέχιση των διαρθρωτικών αλλαγών), ή θα μας αφήσει πίσω για πολλές δεκαετίες στη χορεία των «ανατολίτικων» διεφθαρμένων χωρών… (Στ.Γ. Καλαϊτζόγλου)

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
-(1) Η διπροσωπία είναι αναπόσπαστο στοιχείο του προεκλογικού λόγου των πολιτικών. Εναπόκειται σ΄εμάς να πιστέψουμε ή όχι τα λεγόμενά τους κρίνοντας και τις πράξεις τους.
-(2) Οποιαδήποτε εξίσωση Ανδρέα-Αλέξη, είναι ανιστόρητη. Πρώτα γιατί οι συγκυρίες (εσωτερικές και διεθνείς) είναι τελείως διαφορετικές (η χώρα μας είναι στην Ευρωζώνη), έπειτα γιατί ο Ανδρέας είχε διαφορετική πολιτική παιδεία. Διέθετε άριστη γνώση του διεθνούς σκηνικού και συσχετιζόταν με πολλούς ξένους ηγέτες. Επιπλέον, είχε ρητορική που προσείλκυε τα πλήθη, ακόμη και στα λάθη του! Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ούτε το πολιτικό βάρος των αγώνων του Ανδρέα, ούτε πολύ περισσότερο την ευφυΐα και τη διορατικότητά του.
-(3) «Ανεργία», «απολύσεις», «χαμηλοί μισθοί/συντάξεις», «κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων», «εγκληματικότητα», «φορολογικό σύστημα», «υγεία/κοινωνική ασφάλιση», «απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας», «εργασιακές σχέσεις», «ξένοι μετανάστες», «απώλεια ατομικής ιδιοκτησίας», «μετανάστευση Ελλήνων στο εξωτερικό» κ.λπ.