Μητέρα γλώσσα, γλώσσα πατρίδα
Posted on 19 Φεβ, 2011 in Κείμενα | 0 commentsΠΕΡΙ- ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ τα βράδια στους δρόμους των Χανιών, αυτό που κάνει εντύπωση σ΄εμάς τους κάπως παλιούς κατοίκους της πόλης, είναι η πολυγλωσσία των περαστικών ξένων που κυκλοφορούν.
Με ένα κινητό στο χέρι, με μια πλαστική σακούλα με ρούχα ή ψώνια, νεαρά μελαψά άτομα ή γυναίκες μιας κάποιας ηλικίας, περπατούν και διαρκώς μιλούν. Σε γλώσσες ακατάληπτες.
Τα Χανιά είχαν ανέκαθεν τη φήμη μιας “κοσμόπολης”, έστω και με διαφορετική σημασία.
Από την εποχή της “Μπελ Επόκ” (Belle Epoque) , με την Μαντάμ Ορντάνς και τις Ξένες Δυνάμεις, έχουμε φτάσει στην πλημμυρίδα των “οικονομικών μεταναστών”, των λαθρομεταναστών, των ποσφύγων κ.λπ., με το θλιμμένο βλέμμα και την αξιοπρέπειά τους.
Όλοι τους κουβαλούν και μια πατρίδα μέσα τους. Έστω κι αν είναι στα πέρατα της γης. Κι αυτή η πατρίδα εκφράζεται με τη γλώσσα που μιλούν.
ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ της μητρικής γλώσσας, όπως και της διδασκαλίας της σε κάθε χώρα-ειδικότερα στη χώρα μας- σημειώνει ο μεγάλος Μανόλης Τριανταφυλλίδης που λέει:
«κάθε διδασκαλία, και ιδίως η γλωσσική, (θα πρέπει να) αρχίζει απ΄τη μητρική γλώσσα, τους γνώριμους στο παιδί φθόγγους της και το σημασιολογικό τους περιεχόμενο, και τότε μόνο γίνεται αληθινά μορφωτική».
Αλλά, βλέπετε, με κάθε αλλαγή κυβέρνησης έχουμε “μεταρρυθμίσεις” και στη “Γλώσσα”, μια και κάθε Υπουργός έχει καινούργια φιλοσοφία για τη διδασκαλία της γλώσσας σε Στοιχειώδη και λοιπή εκπαίδευση.
Στη μητρική γλώσσα δεν είναι, άραγε, γραμμένος ο μεγαλύτερος λογοτεχνικός μας πλούτος;
Λαογραφικοί θρύλοι, μύθοι, παραδόσεις, μυθιστορήματα, ποιήματα, δημοτικό και λαϊκό τραγούδι, μαντινάδες, εξιστορήσεις…, δεν μεταδίδονται από γενιά σε γενιά τρέφοντάς μας «ψυχικά και πνευματικά»; Τι να πούμε για τη λογοτεχνία και τα άλλα είδη έκφρασης;
«Γι΄ αυτό-συμπεραίνει ο Μ. Τριανταφυλλίδης- αποτελεί η γλώσσα το σημαντικότατο δεσμό για τους ομόγλωσσους και είναι κοντά στην εθνική συνείδηση το πρώτο και σπουδαιότατο γνώρισμα της κοινής παράδοσης και ιστορίας, της κοινής πατρίδας (…)».
Μακάρι, οι καιροί να ήταν διαφορετικοί, ώστε να μπορούσαμε να απολαύσουμε τον πλούτο των πολιτισμών που κουβαλούν μέσα τους οι “ξένοι επισκέπτες” μας.
Θυμάμαι στη Γαλλία, κάθε φορά που τύχαινε να πάμε σε θερινά σεμινάρια, στο τέλος της παραμονής μας προσφέραμε-η κάθε εθνότητα χωριστά-μια “βραδιά” σε όλον τον κόσμο: με χορούς, μουσική, αναγνώσεις, θέατρο κ.λπ.
Ναι, μητέρα μας είναι η γλώσσα μας, πατρίδα μας είναι η γλώσσα μας. Όσο κι αν αγαπάμε τις άλλες γλώσσες, τις άλλες χώρες.
Στ.Γ.Κ. (19 Φεβρ. 2011, με αφορμή της “Ημέρας της Μητρικής Γλώσσας-21/2)
“La journée internationale de la langue maternelle est célébrée chaque année dans les Etats membres et au Siège de l’UNESCO afin de promouvoir la diversité linguistique et culturelle et le multilinguisme“.
