"Ο λόγος ο εφήμερος βαστά μόνο μια μέρα
το άρωμά του όμως κρατεί και νύχτα και ημέρα"
Στ.Γ.Κ., Νοε. 2010

Τουρκική διπλωματία (Σχόλια, “Χ.Ν.”, 6-11-14)

 

 

 

Τουρκική διπλωματία

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ασκεί μια διπλωματία βάσει μακροχρόνιων σχεδιασμών. Με μεγάλη επιμονή, υπομονή και “προσεκτική” επιθετικότητα.

Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ της είναι εθνική, έχει συνέχεια με οποιαδήποτε κυβέρνηση, και πάντα τής προσκομίζει κέρδη.

ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΟ αναγνωρίζει, η γείτονα χώρα: το δικό της. Που το βασίζει στο “δίκαιο της πυγμής” ή “των κανονιοφόρων”, αλλά και στην εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής θέσης της.

ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ για τη Δύση χώρα-ανάχωμα για την κάθοδο ή επέκταση των Ρώσων, αλλά και χώρα-ορμητήριο για επιθέσεις στη Μέση Ανατολή και τις χώρες της Ασίας.

ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Τουρκία, συνεχίζει μια παραδοσιακή διπλωματία που ελάμπρυναν άλλοτε σπουδαίοι Φαναριώτες.

ΣΗΜΕΡΑ, ευρισκόμενη κάτω από ένα ιδιότυπο νεοσουλτανικό μουσουλμανικό καθεστώς, ασκεί τη διπλωματία της σε πολλά ταμπλό.

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ να απαλλαγεί από το αγκάθι του Κουρδικού κι όταν ζορίζεται εσωτερικά εξάγει κρίσεις στο εξωτερικό. Παραβιάζει θρασύτατα εναέριους και θαλάσσιους χώρους γειτονικών της “συμμαχικών” χωρών αμφισβητώντας ατιμωρητί τα κυριαρχικά δικαιώματά τους (Ελλάδα). Γράφει καταλλήλως τις διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις όταν αντιτίθενται στα συμφέροντά της και πάντα απαιτεί ανταλλάγματα για να “βοηθήσει” τη Συμμαχία ή να επιτρέψει τη χρήση των αεροπορικών της βάσεων (ΝΑΤΟ-ΗΠΑ).

ΕΧΟΝΤΑΣ επίγνωση της ανάγκης που την έχουν οι άλλοι κάνει με τα πολεμικά της ελεύθερα “δρομολόγια” στο Αιγαίο ή στην ΑΟΖ της Κύπρου και κανένας ισχυρός… σύμμαχος ή διεθνής Οργανισμός δεν επεμβαίνει.

ΓΝΩΡΙΖΕΙ την ισχύ της, γι αυτό και εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες μας. Που όχι μόνο είναι πολλές και εγγενείς, αλλά και διαιωνίζονται. (Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo,gr)

 

ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ

  • Ο κ. Παπούλιας υπογράμμισε-στους πολιτικούς που τον επισκέφτηκαν αυτές τις μέρες- την ανάγκη να υπάρξει «ένα μίνιμουμ συναίνεσης» σχετικά με τα οικονομικά αλλά και τα εθνικά θέματα” (4-11-14)


ΦΛΥΑΡΟΣ και άχαρος ο περί… συναίνεσης λόγος. Ξεκινώντας από τον ΠτΔ και καταλήγοντας στον τελευταίο βουλευτή της Βουλής, ο καθένας ερμηνεύει αυτή τη λέξη όπως τον βολεύει. Αλλά είπαμε. Οι λέξεις για τους πολιτικούς είναι σαν τα νομίσματα που έχουν δυο όψεις: η μια να δείχνει την πραγματική σημασία της λέξης και η άλλη αυτήν που ο κάθε πολιτικός της δίνει! Άλλη ερμηνεία της δίνει ο κ. Τσίπρας, άλλη ο κ. Σαμαράς κι ο κ. Κουβέλης, άλλη άλλοι!

 

ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ σημαίνει συγκατάβαση ή συμφωνία επί ενός συγκεκριμένου θέματος από δυο ή περισσότερους συνομιλητές.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, η μόνη συμφωνία που επήλθε μετά τις αλληλοδιαδοχικές συναντήσεις του ΠτΔ, με τους αρχηγούς των κομμάτων είναι η… ασυμφωνία τους σε όλα. Έτσι, η ασύμπτωτη πορεία που ήδη ακολουθούν τα κόμματα, μέχρι την προεδρική εκλογή του Φεβρουαρίου/Μαρτίου, μάλλον προδικάζει το σκηνικό μιας ακραίας πόλωσης, προς δόξαν της διχόνοιας. Ακόμη και σε κρίσιμες στιγμές όπως αυτές που περνούμε, οι κομματικοί εγωισμοί μόνο εθνικές καταστροφές προμηνύουν. (Στ.Γ.Κ.)

 


Σχολιάστε