Κομματική “ταυτότητα”; Τι είναι αυτό…;
Posted on 29 Απρ, 2014 in Σχόλια | 0 comments
Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ «ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ» ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ
ΤΡΕΙΣ εβδομάδες πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές (και τέσσερις πριν από τις Ευρωεκλογές), το προεκλογικό σκηνικό παραμένει απόλυτα ρευστό: σύγχυση για το ποιος θα προηγηθεί, αγωνία για την επόμενη των εκλογών, ερωτηματικό για τα ποσοστά των λεγόμενων «άλλων» κομμάτων και άγνοια για τι μέλλει γενέσθαι.
ΑΛΛΑ, και για το ποιες θα είναι οι κατοπινές «συμμαχίες» που θα διαμορφωθούν ενόψει των βουλευτικών εκλογών!
ΥΠΑΡΧΕΙ διάχυτη η εντύπωση ότι τα κόμματα, μη διαθέτοντας πια πειστική πολιτικοκοινωνική ιδεολογία ως υπόβαθρο, προσπαθούν να πιαστούν από τα μαλλιά τους για να σωθούν θέτοντας ως υποψηφίους (για Τ.Α.-Ευρωεκλογές) άτομα κυρίως με ψηφοθηρικά και λιγότερο με ιδεολογικά («αριστερό, κεντρώο ή δεξιό προφίλ») κριτήρια.
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ γίνεται εμφανέστερο στο ΣΥΡΙΖΑ, με τα πολλά «αυτογκόλ», τις άστοχες και κραυγαλέες επιλογές που έχει κάνει: κυρίως στην περιοχή της Θράκης. Ευτυχώς που υπάρχει ο Μανώλης Γλέζος! Να δείχνουν όλα αυτά, άραγε, απλά την αγωνία του κόμματος, με τις αγεφύρωτες εσωκομματικές διαφωνίες του, ή μήπως είναι μια πολιτική απειρία ασύγγνωστη;
ΣΤΗ Ν.Δ. οι «αντάρτες» υποψήφιοι καλά κρατούν σε όλη την επικράτεια, διαβρώνοντας τους «κομματικούς» υποψηφίους με αλλεπάλληλα «πισώπλατα μαχαιρώματα».
ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ «ανεξάρτητοι» που κατεβαίνουν δείχνουν σίγουρα ότι η Τ.Α., αλλά και οι Ευρωεκλογές, σιγά σιγά απελευθερώνονται από τον άλλοτε σφιχτό εναγκαλισμό των κομμάτων. Κάτι παλιές «κομματικές συσπειρώσεις» αποτελούν ήδη παρελθόν.
ΑΥΤΟ που συμβαίνει με τους υποψηφίους στους ποικίλους συνδυασμούς στις αυτοδιοικητικές εκλογές, έχει δυο αναγνώσεις: από τη μια είναι θετικό διότι ο κόσμος αρχίζει να επιστρέφει στην πολιτική, από την άλλη όμως προϋποθέτει ότι ο ψηφοφόρος θα έχει «ωριμάσει», ώστε πάνω από την κάλπη να ξεχωρίσει την ήρα από το σιτάρι.
ΣΙΓΟΥΡΑ, για να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο στη χώρα και να επανακτήσουν τα άτομα/ψηφοφόροι ιδεολογικοπολιτική συνείδηση (όχι κομματική), ώστε να ψηφίζουν ό, τι είναι εθνικό και όχι ατομικό, θα περάσουν πολλά πολλά χρόνια.
ΕΤΣΙ, οι… αναποφάσιστοι θα αποτελούν το πρώτο κόμμα σε πολλές ακόμη εκλογικές αναμετρήσεις. (Στ.Γ.Κ.)
ΚΑΙ ΠΑΛΙ Η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΠΟΛΙΣ»
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ πάντα και καλοδεχούμενη είναι η τριμηνιαία έκδοση της εφημερίδας η «Ελευθερόπολις» των Αρμένων Αποκορώνου Χανίων. Και το τελευταίο φύλλο της (72ο Ιαν-Φεβρ-Μαρτ., 2014), είναι πλούσιο σε ύλη, προσεγμένο και καλαίσθητο στην εμφάνιση. Με πολλές φωτογραφίες και κείμενα, με το κλασικό «γραμματσάκι» του γέρω-Χαράλαμπου, τη ροδαρά μας, τις ειδήσεις και τα κοινωνικά, τις βιβλιοπαρουσιάσεις, τις γιορτές κ.ά., αποτελεί το «κάτι άλλο»: ένα ευχάριστο διάλειμμα στο ζόφο των ημερών μας.
ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΜΕ, μεταξύ άλλων ένα δυνατό ποίημα (με τίτλο «Χασάν») που υπογράφει η κα Πόπη Λαμπρινέα-Γαβριλάκη (στην 1η σελίδα). Αξίζει, έστω και αποσπασματικά, να μεταφέρουμε ορισμένους- καθαρά πολιτικούς- στίχους του:
«… Σε υποψιάζομαι μες στη νύχτα,/ έτσι που γνωριστήκαμε
στις μελαψές γραμμές/ της απλωμένης παλάμης.
Δε γνωρίζω από ιστορία,/ ποιος κατατρέχει την πατρίδα σου,/ ποιος τη δική μου πατρίδα,/ ποια οργή μάς σιγοκαίει τα μάτια. (…)
«Όσες κουβέντες κι αν πω,/ όσα ποιήματα κι αν σου αφιερώσω,/ ανελέητο το χνώτο της πείνας στο στόμα σου
μαστιγώνει την ανάσα κι απόψε»
… Ποιος άλλος θα περιέγραφε τόσο ρεαλιστικά την εικόνα ενός μετανάστη που δεν ζητάει τίποτε άλλο παρά τα στοιχειώδη για να επιβιώσειι; (Στ.Γ.Κ.)
ΤΑ ΧΗΜΙΚΑ ΤΟΥΣ
ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ οι διαμαρτυρίες των φορέων. Απαιτείται γενικός ξεσηκωμός και εγρήγορση. Η προχθεσινή εκδήλωση εναντίον των χημικών της Συρίας στα Σφακιά, με βασικό σύνθημα «Όχι στα δικά τους χημικά στη δική μας θάλασσα», ήταν η τρίτη που γίνεται στο νησί, μετά από αυτές που είχαν οργανωθεί στο λιμάνι της Σούδας, στα Χανιά και στη Μονή Αρκαδίου, στο Ρέθυμνο.
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ άποψή μας θα έπρεπε να δεσμεύσουμε όλους τους υποψηφίους στις αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογές να συνυπογράψουν ένα κοινό μανιφέστο, ώστε, όταν και όπου εκλεγούν, να αγωνιστούν από κοινού για την υπόθεση «Χημικά-Μεσόγειος». Που δεν είναι υπόθεση κομματική, ούτε πολιτική αλλά θέμα επιβίωσης όλων μας.
ΚΙ ΑΝ ακόμη αυτή τη φορά, ας πούμε, αποφευχθεί κάποιο «ατύχημα» κατά την υδρόλυση των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο, ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο στο μέλλον; Διότι, αν γίνει καθεστώς να «υδρολύονται» τα χημικά των εμπολέμων της Μεσογείου «στη θάλασσά μας», αλίμονό μας. Ας τα πάρουν αυτοί που τα κατασκευάζουν να τα υδρολύσουν στις θάλασσές τους. (Στ.Γ.Κ.)
