Της ημέρας (Χ.Ν., 25-3-14)
Posted on 25 Μαρ, 2014 in Σχόλια | 0 comments
ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΜΕ τον τίτλο «Πατρίδα, δημοκρατία, ελευθερία» και με αφορμή την επανέκδοση των Αρχείων του Γ.Ε. Στρατού από «Το Βήμα», ο δημοσιογράφος Γ. Μαλούχος γράφει στην εν λόγω εφημερίδα (23/3/14): «Κάθε φορά που η πατρίδα υπήρξε μήτρα ελευθερίας, η Ελλάδα προχώρησε γοργά∙ όταν όμως η δημοκρατία, η ελευθερία και η πατρίδα συγκρούστηκαν εσωτερικά, όταν υπήρξε αντίφαση ανάμεσά τους, το κόστος αυτής της δυσαρμονίας ήταν δυσβάστακτο…»
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ελευθερία και κατ΄επέκταση, η συλλογική και εθνική, ως υπέρτατο ανθρώπινο αγαθό, συνδυαζόμενη με τη δημοκρατία και την ισονομία, ως το καλύτερο σύστημα διακυβέρνησης μιας χώρας, συναποτελεί την πεμπτουσία για μια ειρηνική και δημιουργική συμβίωση σε μια σωστή ανθρώπινη κοινωνία. Γι αυτό και οι συνεχείς αγώνες για την κατάκτησή της.
…Η ΕΛΛΑΔΑ, με το να βρίσκεται σε μια άκρως επίζηλη και επικίνδυνη γεωπολιτική θέση, αποτελεί αιώνες τώρα το μήλον της έριδος μεταξύ Ανατολής και Δύσης, Βορρά και Νότου, Ασίας και Ευρώπης. Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι έχει βαρυφορτωμένη Ιστορία.
ΣΤΙΣ μέρες μας, τα πάντα γύρω αλλάζουν, ή βρίσκονται υπό αίρεση: ματωμένες επαναστάσεις εναντίον καταπιεστικών ισλαμικών καθεστώτων (Β. Αφρική, Μ. Ανατολή), φτωχοποιήσεις χωρών (Ελλάδα), αυτονομήσεις/προσαρτήσεις τμημάτων άλλων χωρών με «δημοψηφίσματα» (Κριμαία), επαπειλούμενες στρατιωτικές επεμβάσεις (Ρωσία, Τουρκία), παράλογες δικτυακές απαγορεύσεις (Τουρκία), ανεξήγητες «απώλειες» επιβατικών αεροσκαφών (Μαλαισία) κ.λπ., όλα αυτά δεν είναι φαινόμενα που θυμίζουν αιματηρούς περασμένους αιώνες; Παρόμοια γεγονότα, αλλά σε άλλο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο;
ΕΜΑΣ αυτό που μας έσωζε και μας σώζει από την απληστία των ξένων ήταν- και πρέπει να είναι- η ενότητά μας ω έθνος. Αντίθετα, ό,τι μας καταστρέφει είναι η διχόνοια- «η δολερή» κατά τον εθνικό ποιητή μας.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ σήμερα, ενόψει σημαντικών (εκλογικών) αποφάσεων για το μέλλον της χώρας, πάλι έχουμε έναν αδικαιολόγητο κατακερματισμό του πολιτικού συστήματος: επικίνδυνου για τη σταθερότητα της χώρας, που τόση ανάγκη έχουμε.
… ΑΙΤΟΥΜΕΝΟ, όπως πάντα, το «εμείς» του Μακρυγιάννη, ώστε να μην ξαναπληρώσουμε άλλο ένα «δυσβάστακτο κόστος δυσαρμονίας». Ήτοι καταστροφής. (Στ.Γ.Κ.)
ΤΙ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ…
Ο κ. Ι. Δραγασάκης, αντιπρόεδρος της Βουλής, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τους μελλοντικούς στόχους και τις «ατζέντες» του ΣΥΡΙΖΑ («Το Βήμα», 23/3/14, στο δημοσιογράφο Άγγ. Κωβαίο), είπε: «Τι ζητάμε από το λαό; Να είναι στο δρόμο; Σαφώς, αλλά δεν αρκεί. Πρέπει να είναι οργανωμένος με μορφή υποκειμένων. Αυτό έχει να κάνει με το φρόνημα, το οποίο έχει σχέση με την Παιδεία. Αν ο κόσμος πιστεύει ότι θα πάμε στη δραχμή, θα τυπώνουμε χρήμα και έτσι θα λύσουμε προβλήματα, δεν κάνουμε τίποτε. Θέλουμε τον λαό δημιουργό, όπως στην εποχή του ΕΑΜ. Από τη μια είχαμε πόλεμο και από την άλλη έχτιζαν δομές»
Δρόμος, μορφή υποκειμένων, φρόνημα, Παιδεία, δραχμή, προβλήματα, δημιουργία, ΕΑΜ, πόλεμος, κτίσιμο: βαριές λέξεις που η κάθε μια τους κουβαλάει ιστορία, πολλή δουλειά, σκληρούς αγώνες. Κυρίως παιδεία απαιτείται και όραμα για κάτι καλύτερο…
Είναι σε θέση ο ΣΥΡΙΖΑ, με τους τόσους εσωτερικούς πολέμους και την πολυγλωσσία του, να μας πείσει για όλα αυτά; Οψόμεθα. (Στ.Γ.Κ.)
ΤΑ «ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ»
ΕΤΣΙ μας έμαθαν. Έτσι συνέβαινε παλαιότερα. Έτσι προσπαθούν να μας πείσουν και τώρα:
Κάθε φορά που μας προκύπτει «νέο κόμμα», όλοι αναρωτιούνται-ιδιαίτερα τα εν δυνάμει κόμματα εξουσίας που σημειώνουν απώλειες ψηφοφόρων- «ποια συμφέροντα υποκρύπτονται πίσω από τη (νέα) κίνηση»! Και βέβαια, τεχνηέντως διαρρέουν στα ΜΜΕ και τον Τύπο «ανώνυμες πληροφορίες», ότι «το τάδε» συγκρότημα θέτει τους μηχανισμούς του για να ανατρέψει τους συσχετισμούς εν όψει εκλογών.
ΣΤΗΝ εποχή των μνημονίων όμως, όλα έχουν ανατραπεί. Δεν υπάρχει πίστη σε καμιά ιδεολογία. Άλλους ψηφίζεις και άλλοι σου βγαίνουν, τα κόμματα γίνανε συγκοινωνούντα δοχεία με τις μετακινήσεις βουλευτών, οι Ανεξάρτητοι βουλευτές θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν δικό τους κόμμα, ενώ και οι αναποφάσιστοι («αδιευκρίνιστη ψήφος», γύρω στο 30-40%) παραμένουν το «πρώτο» κόμμα.
Ο ΛΑΟΣ βέβαια όντας δύσπιστος στο τωρινό πολιτικό σύστημα αναζητεί εναγώνιο το νέο: ένα πειστικό νέο στο οποίο να εναποθέσει τις ελπίδες του. Ιδού η κάλπη… (Στ.Γ.Κ.)
Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ
«-Τι ψηφίζουμε, τώρα;», η καυτή ερώτηση αγαπητού, προβληματιζόμενου για τα τοπικά, φίλου γιατρού. Έλα, ντε; Η μνημονιακή Ν.Δ. είναι αγνώριστη στη διεκδίκηση της ψήφου των δημοτών, τόσο στις αυτοδιοικητικές και περιφερειακές εκλογές, όσο και στις ευρωεκλογές. Στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν κατά τόπους «αντάρτες», ή ηγούνται των προεκλογικών εκστρατειών του πρόσωπα μάλλον αδύναμα και αμφισβητήσιμα. Η «Χ.Α.» τελεί υπό διάλυση, τα ελάσσονα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ) θα χρειαστεί να αγωνιστούν σκληρά για την επιβίωσή τους, ενώ και «το Ποτάμι», αφού δημοσιοποιήσει εντός των ημερών το πρόγραμμά του, θα πρέπει να αποδείξει για το καινούργιο που υπόσχεται.
Γενικά, ο κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος και των ψηφοφόρων καλά κρατεί…
ΕΙΝΑΙ να μη μελαγχολείς με όλα αυτά; Ακόμη και εδώ, στα Χανιά, που όλοι γνωριζόμαστε και ξέρουμε το έργο και τη δημόσια παρουσία του καθενός μας, η δυσκολία στην επιλογή των συνδυασμών έχει να κάνει τόσο με την ψηφο-συλλεκτική ικανότητα των υποψηφίων, όσο και με τον άγριο υπόγειο πόλεμο αλληλοεξόντωσης «παραταξιακών» και «ανεξάρτητων».
Κι όμως, πιστεύουμε πως τελικά ο λαός θα ξεπεράσει τις παγιδεύσεις του παλαιοπολιτικού συστήματος (με διλήμματα που ακόμη δεν ακούστηκαν, αλλά αναμένονται) και θα ψηφίσει μάλλον για το καλό της τοπικής κοινωνίας. (Στ.Γ.Κ.)
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
Κύριε πρόεδρε,
Πολλές και ωραίες οι εκδηλώσεις την ημέρα της ποίησης.
Με εμφανή, όπως συνήθως, την απουσία των πολιτικών μας.
Βλέπετε, η ποίηση δεν προσκομίζει ψήφους, ούτε λεφτά. Και όπως έλεγε ο Άγγλος ποιητής Ρόμπερτ Γκραίηβς (1895-1985);
«Η ποίηση δεν έχει λεφτά, αλλά από την άλλη μεριά ούτε τα λεφτά έχουν ποίηση».
Γι αυτό κι αυτή έχει τους δικούς της ψηφοφόρους, το δικό της σύστημα και τον δικό της ανεκτίμητο… πλούτο!
ΕΡΜΟΛΑΟΣ
