Σχόλια (18/2/14, Χ.Ν.)
Posted on 18 Φεβ, 2014 in Σχόλια | 0 comments
ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ-ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ (φωτό, κοπάδι προβάτων)
ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, περιφέρεια Πελοποννήσου -και όχι μόνο) αποτελούν άραγε πολιτική απειρία (για άλλους «γκάφα»), ή μήπως πρόκειται για μια προσπάθεια εξισορρόπησης των εσωκομματικών προστριβών;
ΑΠΟ ένα κόμμα που βρίσκεται στο κατώφλι της εξουσίας θα περίμενε κανείς πιο δυναμικές κινήσεις στη σκακιέρα επιλογής προσώπων. Όταν μάλιστα έχει βλέψεις… ανανεωτικές του πολιτικού συστήματος, γιατί θα πρέπει να ακολουθεί παλαιοκομματικές ψηφοθηρικές τακτικές (Βουδούρης), ή να προωθεί «παιδιά του κομματικού σωλήνα»;
ΕΧΕΙ παρέλθει η εποχή «κοπαδοποίησης» των ψηφοφόρων. Και αρκετά πλήρωσε ο τόπος αυτές τις μεθόδους. Ποιος λησμονεί, εδώ στα Χανιά, τον τραγέλαφο που δημιουργήθηκε στις πρώτες δημοτικές επί ΠΑΣΟΚ εκλογές (1982), με την υποκλοπή υπογραφών πολιτών/φίλων του ΠΑΣΟΚ, περί δήθεν «στήριξης» κάποιου υποψηφίου; Ποιος λησμονεί την άκρα πεποίθηση των τότε κομματαρχών ότι οποιονδήποτε και να… έχριαν υποψήφιο Δήμαρχο («ακόμη και ένα … γάιδαρο!»), οι ψηφοφόροι αγεληδόν θα τον ψήφιζαν;
ΕΤΣΙ, στο θέμα επιλογής υποψηφίων, τα οργανωτικά λάθη του παρελθόντος (όπως η έλλειψη ενδελεχούς έρευνας κάθε προσώπου) αλλά και τα επικοινωνιακά (αδικαιολόγητη χρονική καθυστέρηση στη λήψη δραστικών αποφάσεων) επαναλαμβάνονται από ένα κόμμα, το ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΤΑΚΤΙΚΗ αυτή απλά επιβεβαιώνει αυτό που είπε ξένος πολιτικός: πως «πολλά πράγματα στην πολιτική είναι μόνο επικοινωνία»! Και που δυστυχώς επιστρέφουν ως μπούμερανγκ στις εκλογές.
ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ τι έχει να γίνει, όταν και εφόσον γίνει κάποτε κυβέρνηση η τωρινή αξιωματική αντιπολίτευση. Όταν, δηλαδή, θα βρίσκεται στην ανάγκη να παίρνει γρήγορες αποφάσεις για μείζονα εθνικά (εξωτερικά ή εσωτερικά) θέματα.
ΕΝΤΑΞΕΙ! Δεν υπάρχει κόμμα που να μη κάνει πολιτικά «αυτογκόλ». Όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, υποσχόμενος το νέο και το… ριζοσπαστικό, εκτός του ότι οφείλει να το αποδεικνύει με τις όποιες επιλογές του, πρέπει και οι αποφάσεις που παίρνει να ενέχουν το τεκμήριο της σοβαρότητας.
ΣΤΟ κατώφλι της εξουσίας δεν δικαιολογούνται επιπολαιότητες, αλλά και ατολμίες. Ο πολιτικαντισμός κι ο παλαιοκομματισμός μόνο δεινά επέφεραν στον τόπο. (Στ.Γ.Κ.)
ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ
ΠΕΡΙΕΡΓΗ η …λογική του κ. Γιάννη Μιχελάκη, υπουργού Εσωτερικών, που καλώντας (15/2/14) εμμέσως τους Νικήτα Κακλαμάνη («αντάρτη» υποψήφιο για το Δήμο Αθηναίων) και Απόστολο Τζιτζικώστα («αντάρτη» υποψήφιο Περιφερειάρχη Κ. Μακεδονίας) να… αποσύρουν τις υποψηφιότητές τους, δήλωσε: «Η ΝΔ δεν δίνει χρίσματα, και κατ’ επέκταση δεν μπορεί να γίνεται λόγος για ανταρσίες. Οι καιροί απαιτούν συνένωση δυνάμεων».
ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ κάτι εσείς από τη γριφώδη αυτή δήλωση, άλλο τόσο κατάλαβε κι ο ίδιος, αλλά και όλοι μας. Ένα είναι το γεγονός. Ότι οι εποχές που τα κόμματα «διέταζαν» και οι πολίτες/ψηφοφόρο υπάκουαν, πέρασαν ανεπιστρεπτί.
ΤΑ «χρίσματα» τα δίνει πια ο λαός με την ψήφο του, αλλά και το προηγηθέν έργο των τοπικών αρχόντων. Ενδιαφέρεται πρωτίστως ο λαός, να δει την καθημερινότητα της πόλης και της Περιφέρειάς του να βελτιώνεται. Όχι να παίξει το παιχνίδι εντυπώσεων τού –όποιου- κόμματος βρίσκεται στην εξουσία ή του άλλου που την ορέγεται.
ΚΙ ΑΥΤΟ θα αποδειχθεί στις επερχόμενες εκλογές. Η δυσαρέσκεια που εκφράζουν πολλοί για τις επιλογές των κομμάτων, οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται από τώρα, οι «ανταρσίες» κ.λπ., είναι προανακρούσματα αυτής της αποτυχίας. (Στ.Γ.Κ.)
Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ!
ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ διαδικτυακό κείμενό της η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος (Πηγή: Boro.gr), μεταξύ άλλων σημειώνει και τα παρακάτω ενδιαφέροντα:
«Στη δουλειά μου οι άνθρωποι συχνά ξεκινούν την κουβέντα μας λέγοντας ότι έχουν βαρεθεί να βλέπουν τα πράγματα από την ίδια σκοπιά, επειδή αυτό τους κάνει να αισθάνονται άσχημα, στεναχωρημένοι, θυμωμένοι, απογοητευμένοι, απαισιόδοξοι (διαλέξτε το επίθετο που περιγράφει τη δική σας κατάσταση), έχοντας στόχο να αλλάξουν κάτι. Συχνά, αυτό το «κάτι» που πρέπει να αλλάξει δεν είναι η πραγματικότητα, οι συνθήκες και οι καταστάσεις, κάτι στο οποίο δε μπορούμε να έχουμε έλεγχο, αλλά ο τρόπος σκέψης του ανθρώπου, ή η οπτική γωνία από την οποία βλέπει τα πράγματα. Είναι τόσο απλό, αλλά και ταυτόχρονα τόσο πολύπλοκο, με την έννοια ότι χρειάζεται εξάσκηση, σαν να μαθαίνει κανείς να μιλάει μια ξένη γλώσσα».
ΕΙΝΑΙ γεγονός πως, όπως έλεγε κι ο Μάρκος Αυρήλιος (ο Ελληνιστής φιλόσοφος Ρωμαίος Αυτοκράτορας), «η ζωή μας είναι όπως την κάνουν οι σκέψεις μας». Συνεπώς αισιοδοξία και απαισιοδοξία ξεκινούν από μέσα μας. Κυρίως δε από τη θετική ή αρνητική θεώρηση των εξωτερικών πραγμάτων καθώς και την ερμηνεία που δίνουμε σ΄ αυτά εμείς. Είναι, δηλαδή, «ο τρόπος σκέψης μας». Και θα είναι αυτός που θα αλλάξει και την πολιτική κατάσταση της χώρας. (Στ.Γ.Κ.)
Υ.Γ. ΓΙΑ ΤΟΝ «ΕΡΩΤΑ» ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
ΕΝΑ επίκαιρο twittarisma τις προάλλες (Χ.Ν., 12/2) προσδιόρισε περίπου τι σημαίνει αγάπη εν καιρώ κρίσης. Αλλά ποιας αγάπης; Αυτής της… γλυκανάλατης, της υποκριτικής του Αγ. Βαλεντίνου, αυτής δηλαδή που γνωρίσαμε μεταπολιτευτικά, ή μήπως αυτής που καθορίζει πια η σκληρή εποχή μας;
ΕΓΡΑΦΕ η chrysamyra, με αρκετή δόση αυτοσαρκασμού και ειρωνείας: «Εσύ πόση αγάπη έχεις μέσα σου; Ε, τόση αξίζεις και να πάρεις!»… Οπότε, υποθέτουμε πως «ουκ αν λάβοις (αγάπη), παρά του μη έχοντος (αγάπη)».
ΣΤΗΝ εποχή, λοιπόν, των μνημονίων ακόμη και η αγάπη έχει γίνει «αλισβερίσι»: τόση δίνεις, τόση παίρνεις. Μόνο που εδώ στη χώρα μας, είτε αγάπη λέγεται αυτό, είτε… φόροι, εμείς μάθαμε μόνο να δίνουμε, να ξαναδίνουμε και μάλλον θα ξαναδώσουμε. Χωρίς καμιά ανταπόκριση, χωρίς καμιά δικαίωση. (Στ.Γ.Κ.)
