Εκατόχρονα της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα (1913-2013)
Posted on 27 Νοε, 2013 in Ποιηση | 0 commentsΠολλές εκδηλώσεις προγραμματίζονται ώστε να γιορτασθούν επάξια τα 100 χρόνια από την Ένωση.
Θα γραφούν περισσότερα, θα βγούν αναμνηστικά βιβλία, αφιερώματα, ενθυμήματα, γραμματοσημα κ.λπ.
Θα γίνουν σεμινάρια, συνέδρια, ομιλίες, συζητήσεις, έρευνες, μελετες… Όλα είναι στο πρόγραμμα.
Εμείς θα επιμείνουμε ποιητικά.
[Με ένα πανέμορφο νοσταλγικό ποίημα για την Κρήτη, από μια Κρητικοπούλα ποιήτρια και μεγάλη παιδαγωγό, τη Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη (1904-1977), που την έχω συνδέσει με πολλή νοσταλγία με τα παιδικά μου χρόνια, τιμούμε την Ένωση.
Τότε που στις Παιδοπόλεις (Καλή Παναγιά και Άγιο Δήμήτριο, στη Βέροια και τη Θεσσαλονίκη, οι θαυμάσιες ιστοριες της Σοφίας Μαυροειδή-Παπαδάκη εμπνευσμένες από την Ελληνική Μυθολογία, μας κρατούσαν συντροφιά, στο περιοδικό "η Παιδόπολις" ("Το Σπίτι του Παιδιού") απαλύνοντας τους πόνους μας από τις οδυνηρές απώλειες του εμφυλίου.
Αν και αριστερών πεποιθήσεων η ίδια ("ποιήτρια της εθνικής αντίστασης, αλλά και αριστερών άλλων ποιημάτων"), ό,τι ιστορίες έγραφε στο περιοδικό "μας" -πολλές φορές με εικονογράφηση του αριστερού Μποστ- ήταν απόλυτα τρυφερό, με στοιχεία που μας ενδυνάμωναν, μας έδιναν κουραγιο και ελπίδα, μας έτρεφαν την πίστη στον άνθρωπο. Στ.Γ.Κ.]:
ΚΡΗΤΗ
“Κι αν μέσα μου δε σ΄ένιωθα φωτιά,
κρασί μεθυστικό κι αψύ, θα σ΄αγαπούσα,
και μόνο απ΄του Κορνάρου σου τη Μούσα,
αρχοντοπουλα της Αγάπης, Αρετούσα…
«Κι αν ένα ακοίμητο σκουλήκι για καρδιά
δεν είχες βάλει να με τρώει, θα σ’ αγαπούσα
και μόνο από του Γκρέκο σου τη Μούσα,
Κυρά του Πάθους, Παναγιά Μαυροματούσα!
“Θα σ’ αγαπούσα μόνο απ’ τον πυρσό,
που έστησε πάνω απ’ τη ζωή το Αρκάδι,
Δασκαλογιάννενα, μητέρα κι αδερφή,
Θεών κι ηρώων, φλόγα στο σκοτάδι!
” Θα σ’ αγαπούσα για το θάμα του Μαγιού,
που άστραψες, ήλιος κι έδωκες μονάχη,
σε γη κι αιθέρα την ασύγκριτή σου Μάχη,
εσύ μικρή, με τους Τιτάνες του κακού».
και μ΄απλωμένο τ΄άλικο μαντήλι σου,
κάλεσες τους λαούς, μέσα από τα σκότη,
στις δίπλες του Πυρίχιου της Αντίστασης,
που, τόσο τραγικά κι ωραία, έσυρες πρώτη!
“Θα σ΄αγαπούσα ακόμη για τα κρίνα,
τους κρόους, τα κοχύλια, τα πουλιά,
που, πριν χαράξει αυγή στην οικουμένη,
ζωγράφισες, στον άνθρωπο χαρά,
κόρη του Μίνωα, με τα στήθη τα γυμνά!
“Θα σ΄αγαπούσα… Τώρα τι να πώ;
Βλαστάρι απ΄τον κορμό το θεϊκό,
που της Αμάλθειας γάλα έχω βυζάξει στην αυλήσου;
Κρήτη, Θεά, Μητρίδα, σ΄αγαπώ κι αναρριγώ
πώς να φανώ παιδί σου!”
(από το αφιέρωμα στην Κρήτη του περιοδικού “η Λέξη”, , γεν-σεπτ. 2007)
