Σχόλια (Χ.Ν., 27-11-13)
Posted on 27 Νοε, 2013 in Σχόλια | 0 comments
ΜΕΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (25/11)
Η ΜΝΗΜΗ του Γοργοπόταμου είναι σήμερα πιο αναγκαία. Τόσο γιατί συμπυκνώνει την έννοια της ελληνικής αντίστασης κατά του (οπουδήποτε) φασισμού, όσο και γιατί οι Έλληνες μεγαλουργούν, όταν ομονοούν.
Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ εναντίον των Γερμανών ξεκίνησε σχεδόν αμέσως μετά την πτώση και τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας (Απρίλιος, 1941).
ΑΠΟ τα μέσα του 1942 άρχισαν να γίνονται ένοπλες συγκρούσεις στην ύπαιθρο, από ανεξάρτητες ομάδες ανταρτών. Ήδη από τα μέσα του 1943 αντάρτικές ομάδες είχαν προκαλέσει σοβαρά πλήγματα στους κατακτητές και είχαν κατορθώσει να απελευθερώσουν τμήμα της ορεινής ενδοχώρας…
ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ του 1942 αγγλικό κλιμάκιο μελών της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής (ΒΣΑ), με αρχηγό το συνταγματάρχη Μάγερς και υπαρχηγό τον Γουντχάουζ, αποβιβάζεται κρυφά στην Ελλάδα, έρχεται σε επαφή με τις διάφορες ανταρτικές ομάδες και κατορθώνει να συντονίσει τις ενέργειές τους.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ του συντονισμού αυτού ήταν η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, στις 25 Νοεμβρίου 1942.
ΣΤΗΝ ανατίναξη έλαβαν μέρος (αμφισβητούνται οι αριθμοί από πολλούς) 120 άνδρες του ΕΛΑΣ, 65 του ΕΔΕΣ/ΕΟΕΑ και 12 Άγγλοι κομάντος, κάτω από την προσωπική καθοδήγηση των Άρη Βελουχιώτη (ΕΛΑΣ) και Ναπολέοντα Ζέρβα (ΕΔΕΣ).
Η ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ της γέφυρας του Γοργοπόταμου, έστω και με πολλά «εσωτερικά» προβλήματα μέχρι να οργανωθεί, εκτός του ότι ήταν η πρώτη σημαντική αντιστασιακή ενέργεια σε όλη την Ευρώπη, καθυστέρησε για 6 εβδομάδες τον εφοδιασμό των Γερμανών που εξακολουθούσαν να μάχονται στην Αφρική.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ, ανύψωσε το ηθικό των Ελλήνων, καταξίωσε τον ένοπλο αγώνα τους στη συνείδηση των συμμάχων και έδειξε πως με ενότητα επιτυγχάνονται και τα πιο απίστευτα.
ΣΥΝΕΠΩΣ αιτούμενο και σήμερα είναι η ενότητά μας για να ξεφύγουμε από το «διαίρει και βασίλευε». Η συμφιλίωση είναι αναγκαία για να «τραβήξει η ζωή την ανηφόρα», για να ξεφύγουμε από τη μέγγενη των δανειστών μας, για να απαλλαγούμε από τη μιζέρια και την εκμετάλλευση των ισχυρών κεφαλαιοκρατών. (Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr)
ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ
ΛΕΓΕΤΑΙ πως οι ποιητές δεν μπορούν ν΄ αλλάξουν τον κόσμο με την ποίηση, παρά μόνο να τον εκφράσουν. Ή, να «δουν- ενορατικά-τα μελλούμενα»
Ο ΝΑΝΟΣ Βαλαωρίτης είναι απ΄ τις ζωντανές-ακόμη- εκείνες φωνές που και λόγο έχει και σθένος έκφρασης. Απόδειξη; Η πριν από λίγους μήνες παρέμβασή του στα δημόσια πράγματα, με μια επιστολή στον κ. Σαμαρά.
ΣΕ ΠΡΟΧΘΕΣΙΝΗ του (24/11) συνέντευξη στο «Έθνος», μεταξύ άλλων, μας «υπενθύμισε» ορισμένα που οι πολιτικοί μας αδυνατούν να διεκδικήσουν. Ή, προσπαθούν να παραβλέψουν πιεζόμενοι έξωθεν. Είπε:
«…Εμείς έχουμε τα χέρια μας δεμένα απ’ το ευρώ, αλλά μπορούμε να διατηρήσουμε τη διαύγειά μας και να κάνουμε πολεμική κριτική στην ευρωπαϊκή οικονομική ελίτ με επικεφαλής τη Γερμανία. Να εξακολουθήσουμε να ζητάμε τις αποζημιώσεις πολέμου, την επιστροφή του αναγκαστικού δανείου κατοχής, να τους υπενθυμίζουμε, όπως κάνουν οι Εβραίοι με το ολοκαύτωμά τους, το δικό μας με τις σφαγές και καταστροφές εκατοντάδων χωριών και χιλιάδων ανθρώπων. Να μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί για όσα μας οφείλουν. Είδατε πόσοι λίγοι Γερμανοί ήρθαν φέτος στην Ελλάδα; Ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι ευπρόσδεκτοι. Πάνε οι ψευτοφιλίες των μεταπολεμικών χρόνων, και οι κούφιες μετάνοιες. Δεν έχουμε δει ούτε ένα ευρώ απ’ αυτούς. Τα δάνεια δεν είναι αποζημιώσεις, τα μνημόνια λιτότητας είναι ληστρικά γιατί όλα τα χρήματα του ελληνικού Δημοσίου πάνε στους δανειστές, με επιτόκια δηλαδή στους Γερμανούς. Δεν θ’ αργήσει μια κοινωνική έκρηξη, αν εξακολουθήσει αυτή η παράφρονη εκδικητική πολιτική. Αν σταματήσουμε την αντεπίθεση σ’ αυτόν τον πόλεμο εντυπώσεων και μάλιστα κραυγάζοντας πιο δυνατά, κανένας δεν θα μας ακούσει. Επειδή από μας δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα, πρέπει να χτυπήσουμε στο κέντρο στη φωλιά τους».
ΑΔΙΚΟ έχει; Μια σωστή κι αξιοσέβαστη διακρατική πολιτική είναι αυτή του «δούναι και λαβείν», δηλαδή της υπεράσπισης των συμφερόντων της κάθε χώρας με αμοιβαία ανταλλάγματα. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η χώρα μας μόνο δίνει. Και πάντα χάνει σε διπλωματικό επίπεδο. Ποτέ δεν παίρνει τίποτε. Καταντήσαμε άθυρμα των εκάστοτε Μεγάλων, εμφορούμενοι από το σύνδρομο της κατωτερότητας και της ηττοπάθειας… (Στ.Γ.Κ.)
ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ
ΑΠΟ τις χειρότερες μορφές πολικής (εξουσίας ή αντιπολίτευσης) είναι ο λαϊκισμός των κομμάτων. Τώρα άρχισαν ανερυθρίαστα και οι διεμβολίσεις τους («προσκλητήρια»), τύπου Τσίπρα. Κανένα κόμμα δεν τα αποφεύγει, σε μια περίοδο που τα πάντα είναι ρευστά, ενώ κι ο κόσμος έπαψε να τρέφει εμπιστοσύνη στα κόμματα και τους αρχηγούς τους.
ΑΛΛΑ, ως πότε θα ανεχόμαστε τέτοιου είδους λαϊκισμούς που οδηγούν στην αποσύνθεση, στην αποσταθεροποίηση και στην κατάληψη της εξουσίας, χωρίς μια λαϊκή έγκριση; Για το αισχρό παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες μας, ανάμεσα σε Αντιπολίτευση και Κυβέρνηση, ποιος και πότε θα λογοδοτήσει;
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, το πολιτικό μας σύστημα-ίδιον της εκάστοτε αντιπολίτευσης- υποκύπτει εύκολα και «ευχάριστα» στον πειρασμό του λαϊκισμού. Νομίζουν τα κόμματα, πως έτσι θα… αυξήσουν την εκλογική πελατεία τους. Στην πραγματικότητα γνωρίζουν πολύ καλά ότι χαϊδεύοντας τα αυτιά των πολιτών υποσχόμενοι μη πραγματοποιήσιμες υποσχέσεις, ή κλείνοντας το μάτι σε βουλευτές της διπλανής πόρτας, εξακολουθούν να συντηρούν έναν αισχρό παλαιοκομματισμό. (Στ.Γ.Κ.)
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
Κύριε πρόεδρε,
«Ανήκομεν εις την Ευρώπην» φώναξαν προχθές (24/11/13) δεκάδες χιλιάδες Ουκρανοί, δυσαρεστημένοι από την οικονομική/πολιτική κατάσταση της χώρας τους. …Συνειρμικά το σλόγκαν παραπέμπει σε ημέτερο πρώτο μεταπολιτευτικό πολιτικό, ερχόμενο από Γαλλία, που διακήρυσσε το «Ανήκομεν εις την Δύσιν»! Και που μας έβαλε, άρον άρον, στην τότε ΕΟΚ «ρίχνοντάς μας στη θάλασσα (με τους καρχαρίες)» για να κολυμπήσουμε.
Σήμερα κοντεύουμε να πνιγούμε είτε γιατί δεν ξέρουμε «μπάνιο», είτε γιατί «η θάλασσα» δεν ήταν για μας!
Καλό το «ανήκειν» σε μια ομάδα. Καλύτερο όμως το «επιβιώνειν» με όχι «δάνειες ζωές». Σήμερα ο δρόμος για την «Ευρώπη των Γερμανών» απαιτεί θυσίες, πολλή δουλειά, υπακοή σε μνημόνια, επάνοδο στο «σωστό δρόμο» (Σόιμπλε), «άγριες τιμωρίες», ανταλλάγματα. Και όσοι αντέξουν…
ΕΡΜΟΛΑΟΣ
