Εθνική Ελλάδας (19-11-13)-Χ.Ν., Στ.Γ.Κ.
Posted on 21 Νοε, 2013 in Σχόλια | 0 comments
Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΑΣ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ κι όμορφες στιγμές, όση μιζέρια κι αν υπάρχει γύρω μας.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ αθλητισμός, κλασικός ή μη, όχι σπάνια, μας προσφέρει μερικές υπέροχες συγκινήσεις αισιοδοξίας και υπερηφάνειας.
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ τονωτικές ενέσεις, γιατί μπορεί η ζωή να μας έχει βάλει κάτω, βοηθούσης της τρόικας και των μνημονίων, όμως η δίψα για πιο αξιοπρεπή ζωή και άνοδο του ηθικού δε στερεύει με τίποτε.
ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ των παικτών της Εθνικής μας, ευθύς αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα (με τη Ρουμανία, 1-1), αλλά και κατά την επιστροφή της, όπως και το αυθόρμητο δάκρυ του προπονητή Σάντος- που αφιέρωσε την πρόκρισή μας στο Mundial (Βραζιλία) «στον ελληνικό λαό»- μακάρι να αποτελέσουν διδάγματα για ανάδειξη του καλύτερου εαυτού μας παντού.
Η ΣΥΜΠΝΟΙΑ, το φιλότιμο και φιλοπατρία των παιδιών της Εθνικής Ομάδας, ας αποτελέσουν πρότυπο για μας και τους ημέτερους πολιτικούς.
ΟΠΟΙΟΣ βλέπει ποδόσφαιρο –και μάλιστα τους αγώνες της Εθνικής- διαπιστώνει δυο απλά πράγματα:
-τρέξιμο, κούραση, ιδρώτας και αγωνία στα πλαίσια μιας απόλυτης συνεργασίας. Κυρίως, χωρίς εγωισμούς: ώστε να επιτευχθεί ο τελικός στόχος (γκολ) της νίκης, και
-ψυχραιμία και συνεχής προσπάθεια, ακόμη κι όταν όλα δείχνουν να χάνονται στο «παιχνίδι».
ΚΑΝΕΙΣ δε υποβλέπει τον συμπαίκτη του, κανείς δεν θέλει να υποσκελίσει τον άλλο για να διακριθεί ο ίδιος. Ο καθένας έχει τη δική του αξία. Και από το «πόστο» του εξαντλεί τις δυνατότητές του.
ΟΛΟΙ μαζί οι παίκτες αποτελούν μικρές «συνιστώσες», ώστε να δημιουργηθεί μια αρμονική συνισταμένη που θα φέρει την τελική νίκη…
ΟΙ «ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΤΕΣ» πολιτικοί μας που, οσονούπω, θα φωτογραφηθούν και πάλι δίπλα στα παιδιά της Εθνικής κλέβοντας από τη δόξα τους, παίρνουν, άραγε, ποτέ κανένα μάθημα από αυτά; (Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr)
ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΝΩΣΗ
ΓΙΑ την ποίηση σχετικά με την Ένωση της Κρήτης με τη Μητέρα Ελλάδα (1/12/1913), ειδικότερα για την ποίηση των Λίτινα και Καλομενόπουλου, μίλησε ο εξαιρετικός λογοτέχνης-δάσκαλος κ. Β. Χαρωνίτης. Μάλιστα, όπως γράφεται στο σχετικό δημοσίευμα (Χ.Ν., 20-11-13) αναφέρθηκε σε μια χαρακτηριστική ρήση του Β. Ψυλλάκη για τα πάθη της Κρήτης: «Η ιστορία της Κρήτης», είπε, «δεν είναι ιστορία αλλά τα «Άγια Πάθη».
ΚΑΙ ΠΟΛΥ σωστά, αν αναλογισθεί κανείς την πληθώρα των επαναστάσεων, των πολέμων, των σφαγών στο νησί αφ΄ ότου υπάρχει αυτό.
ΑΓΩΝΕΣ για τη πολυπόθητη και πολύτιμη ελευθερία.
ΑΠΟΗΧΟΣ των γεγονότων, αλλά και δοξαστικό για τη μέρα της Ένωσης, αποτελεί ένα όμορφο ποίημα που μας χάρισε στις αρχές του 1990 ένας ηλικιωμένος Πόντιος, καλός και ένθερμος φίλος της Κρήτης, ο Ηλίας Ελμπέκογλου. Το μαθαίνανε στο Δημοτικό σχολείο της γενέτειράς του, μου είπε, στην Τοκάτη (Ευδοκία) της Σεβάστειας στα χρόνια 1918-19 και 1920.
ΑΝΕΚΔΟΤΟ, πιθανόν λαϊκής έμπνευσης και μάλλον άγνωστο, το καταθέτω ως μικρή συμβολή του Πόντου, για τα Εκατόχρονα από την Ένωση. Λέει:
«Μες στο αίμα βουτηγμένη/ με νωπές πληγές ακόμα
Απ΄της Κρήτης το άγιο χώμα/ επετάχθη η ΄λευθεριά
Κι αγκαλιάζοντας τη δόξα/ τη δαφνοστεφανωμένη
Μες στις πολιτείες μπαίνει/ και διαβαίνει τα χωριά.
Χαιρετούν τον ερχομό της/ βροντερές φωνές, τουφέκια
Κι αστραπές κι αστροπελέκια/ χύνουν λάμψη περισσή
Και φωνή παλικαρίσια/ απ΄την Ίδη κατεβαίνει
Χαίρε Κρήτη ανδρειωμένη/ χαίρε ΄λεύθερο νησί» (Στ.Γ.Κ.)
ΓΙΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΧΡΟΝΑ (1913-2013)
ΣΕ λίγες μέρες θα εορτασθούν στην Κρήτη-και την υπόλοιπη χώρα-επίσημα τα Εκατόχρονα από την Ένωση της νήσου με την Ελλάδα (1913-2013). Μεταξύ πολλών άλλων θα υμνηθεί κι ο πρωταρχικός ρόλος του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου.
ΜΙΑ μικρή επίσκεψη στους τάφους του Ακρωτηρίου δείχνει ότι δεν έχει γίνει τίποτε εκεί που να θυμίζει ότι βρισκόμαστε σε επετειακή χρονιά (Εκατονταετία). Ας πούμε, αυτοί οι δέκα λευκοί κύβοι (φωτό, 1 και 2) τους οποίους ορισμένοι φανατικοί των γκράφιτι «τιμούν» συχνά, θα μπορούσαν να γίνουν πεδίο πανελλήνιου εικαστικού διαγωνισμού. Πιο απλά, οι 4 πλευρές κάθε λευκού κύβου θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν τα σημαντικότερα γεγονότα μιας τουλάχιστον δεκαετίας ξεκινώντας από το 1913: με ανάγλυφες παραστάσεις ή άλλου είδους εικαστική παρέμβαση.
Όσο για τη σημαία (φωτό, 3) που κυματίζει κάθε μέρα στο Ακρωτήρι των Βενιζέλων, θα μπορούσε να είναι τουλάχιστον μεγαλύτερη και πιο καινούργια. (Στ.Γ.Κ.)
ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ
Η ΕΞΟΥΣΙΑ είναι πάθος και πόθος μιας ομάδας ανθρώπων που θέτουν ως στόχο της ζωής τους την κατάκτησή της. Για το λόγο αυτό, μετέρχονται όλα τα μέσα: από παραπλανητικές «ειδήσεις» και άκρατους λαϊκισμούς, μέχρι την… πρόσκληση (και πρόκληση) βουλευτών άλλων κομμάτων σε … αποστασία.
ΤΕΤΟΙΑ σενάρια έχουμε ζήσει στο παρελθόν, με τραγικές συνέπειες για τη χώρα (Αποστασία, κυνική λεηλασία του Κέντρου, «σαλαμοποίηση» του κόμματος του Γ. Παπανδρέου, Ιουλιανά, Πέτρουλας, Χούντα).
ΕΤΣΙ, τα «προσκλητήρια» που απευθύνει ο κ. Τσίπρας σε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ –που πριν λίγο καιρό τους αποστρεφόταν μετά βδελυγμίας, ως «μνημονιακούς»- όσο αθώα κι αν φαίνονται, δεν μπορεί να μη έχουν και άλλα κίνητρα.
ΔΙΟΤΙ, εντάξει, δεν υπάρχουν πια αξιόπιστες πολιτικές ιδεολογίες στη χώρα, για τις οποίες θα αγωνιζόταν κανείς στις μέρες μας (όπως οι γενιές του 1-1-4 και του Πολυτεχνείου)… Όμως μια στοιχειώδης πολιτική δεοντολογία και αξιοπρέπεια, νομίζουμε πως πρέπει να αφήνει τους βουλευτές να ψηφίζουν ό,τι πιστεύουν κι ό,τι θεωρούν σωστό για τη χώρα. Δεν χρειάζονται υποβολείς και κυρίως … εισπηδήσεις ή υφαρπαγή της ψήφου τους, από άλλους χώρους. Αυτοί-οι χώροι- ας κοιτάξουν τα του οίκου τους, όπου τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα, όπως θέλουν να τα παρουσιάζουν. (Στ.Γ.Κ.)
