"Ο λόγος ο εφήμερος βαστά μόνο μια μέρα
το άρωμά του όμως κρατεί και νύχτα και ημέρα"
Στ.Γ.Κ., Νοε. 2010

Των ημερών (του Πολυτεχνείου, 1973) (σχόλια, Χ.Ν., 14-11-13)

 

 

 

TΩΝ ΗΜΕΡΩΝ (Χ.Ν., 14-11-13)

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ  «στις μέρες του Πολυτεχνείου» και στη γενιά που σημαδεύτηκε από αυτές…

 

ΣΑΡΑΝΤΑ χρόνια κιόλας από τότε (1973). Ελάχιστα για την Ιστορία, πάρα πολλά για τη χώρα: κατάρρευση χούντας, έλευση Κων/νου Καραμανλή, αποκατάσταση και στερέωση της δημοκρατίας, ριζικές αλλαγές στην Παιδεία, τα Σύνταγμα, την κοινωνία. Ακολουθούν Μεταπολίτευση, Ανδρέας, «Ευημερία» και ασυδοσία, Οικονομική κρίση…

 

ΜΕ ΤΗ δημόσια Παιδεία, σήμερα, διαλυμένη ∙ με την ανεργία των νέων στο 59%∙  με την Υγεία κατεστραμμένη, με τη φτωχοποίηση του 1/3 του πληθυσμού και με το λαό να μην ελπίζει πια τίποτε, μάλλον χρειαζόμαστε νέα «Πολυτεχνεία»…

 

…ΕΙΝΑΙ στη μοίρα των λαών και των αγώνων τους τόσο η απόδοση τιμής στους ήρωές τους, όσο κι η φθορά, η διαστρέβλωση και παραφθορά τους από τους μετέπειτα.

 

ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ μόνο πόσο τα μηνύματα εκείνου του αγώνα της νεολαίας του 1973 («Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία») παραμένουν και σήμερα-ίσως σε εντονότερο βαθμό-επίκαιρα.

 

ΑΛΛΑ και πόσοι επικίνδυνοι «τυχοδιώκτες» πολιτικοί- επιβήτορες της εξουσίας, προερχόμενοι από όλα σχεδόν τα κόμματα, εκμεταλλευόμενοι ασύστολα εκείνον τον αγώνα, τον εξαργύρωσαν αχρείως αναρριχόμενοι σε θέσεις από τις οποίες διέφθειραν θεσμούς, κοινωνικές τάξεις και ανθρώπους…

 

Η ΔΙΑΒΡΩΤΙΚΗ ΤΡΟΠΗ των πραγμάτων στη χώρα μας, συνεπικουρούμενη από έναν άκρατο λαϊκισμό στα χρόνια της μεταπολίτευσης, προκάλεσε αργά και σταθερά την κατάρρευση  των οραμάτων των παιδιών του Νοέμβρη του !973.

 

ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ, για άλλη μια φορά, το κυρίαρχο τότε σύνθημα «Ψωμί» (πόσοι άραγε το εξασφαλίζουν σήμερα;), «Παιδεία» (έγινε και πάλι για πολύ λίγους), «Ελευθερία» (περιορίστηκε επικίνδυνα αφού καταστρατηγείται κάθε μέρα το Σύνταγμα), επικαιροποιείται…

 

ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ μεν να είμαστε πάντα άοπλοι μπροστά στη βία-και πώς να την πολεμήσεις;- όμως οι λέξεις που βγαίνουν από μέσα μας είναι οι πιο αποτελεσματικές «σφαίρες» για τα κάθε είδους φασιστικά καθεστώτα.

(Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr )

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ (1973) (φωτό)

… ΤΟ 1974, στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, ο λαός τίμησε τη νεολαία του εν μέσω πλήρους ελευθερίας, δημοκρατίας και πολλών ελπίδων για το έθνος. Για μια εκκίνηση προς τα εμπρός.

 

ΠΟΙΗΣΗ λαϊκή, παράνομη, αντιφασιστική, αφιερωμένη σε εκείνες τις μέρες έχουμε και από την Κωστούλα Μητροπούλου (στο «Χρονικό των τριών Ημερών» και των 18 εκδόσεων). Αλλά κι από τους μεγάλους μας τότε ποιητές… (Λειβαδίτης, Ρίτσος, Βρεττάκος, Ρώτας, κ.ά)

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ στους παρακάτω λίγους στίχους (φωτό), ενός ελάσσονος ποιητή, του Ν. Παναγιωτούνη, που είχαν τοποθετηθεί στα κάγκελα του Πολυτεχνείου, ένα χρόνο μετά (1974). Περιγράφουν διαχρονικά δράμα του λαού μας:

 

«Σ΄αυτά τα χώματα που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε

Γι αυτά τα χώματα που πολεμήσαμε και τα ματώσαμε

Αυτή τη γη μας την αιματοβαμμένη

Που τη νομίζαμε δική μας

Μα πάντα τη διαφέντευαν οι ξένοι

Εθνοσωτήρες μεταπράτες την πουλήσανε

Κι όταν δεν είχαν τίποτε άλλο πια για πούλημα

Ξεπούλησαν τη λευτεριά.

Μα η λευτεριά είναι δική μας

Όπως η μάνα μας και το παιδί μας

Κι αν χρειαστή θα δώσουμε και αίμα και ζωή

Τη λευτεριά να φέρουμε ξανά σ΄ αυτή τη γη» (17/11/1974)

 

…ΚΑΘΕ συνειρμική σκέψη, ή παραλληλισμός με τη σημερινή  κατάσταση, δεν είναι καθόλου αυθαίρετη: έστω κι αν βρισκόμαστε κάτω από άλλες συνθήκες. (Στ.Γ.Κ.,

 

ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΚΡΗΤΗ

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΟ χρέος προς την Κρήτη και το συμβολισμό της για τη δημιουργία της Ευρώπης, η τιμή που απέδωσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Βρυξέλλες) για τα εκατόχρονα (1913-2013) από την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.

 

ΣΤΗΝ εκδήλωση- που οργάνωσε ο ελληνικής (Κρητικής) καταγωγής Γερμανός Ευρωβουλευτής Γιώργος Χατζημαρκάκης, με άλλους φορείς-  παρευρέθηκαν πολλοί ευρωβουλευτές κι ο πρέσβης της Ελλάδας στο Βέλγιο. Επίσης έδωσαν το παρών ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης, ο αντιδήμαρχος Ηρακλείου Γιώργος Αεράκης και πολλά στελέχη της Κομισιόν.

 

Ο ΚΥΡΙΟΣ Γ. Χατζημαρκάκης, γνώριμός μας από τις τηλεοπτικές εμφανίσεις και τα σχόλιά του για ό,τι μας συμβαίνει με την κρίση, δεν παύει πρωτίστως να είναι Κρητικός και Έλληνας: «Εδώ, στην καρδιά τη Ευρώπης, στις Βρυξέλλες», είπε, «τιμούμε απόψε τη συμπλήρωση ενός αιώνα από την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Τιμούμε το κορυφαίο γεγονός της νεώτερης κρητικής ιστορίας κι ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της νέας ελληνικής ιστορίας».

 

ΚΑΙ πρόσθεσε με νόημα πως «η ευθύνη και το χρέος μας σήμερα είναι να αγωνιστούμε με τα όπλα της ειρήνης για την ευημερία, την πρόοδο και την κατάργηση της λιτότητας που δημιουργεί τα σημερινά δεσμά των λαών του Νότου της Ευρώπης».

 

… ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ! Αλλά τι συμβαίνει, όταν αυτά τα «όπλα της ειρήνης, για την ευημερία και την πρόοδο και την κατάργηση της λιτότητας» των λαών της Ε.Ε., τα χειρίζονται «κεντρικά» άλλοι; Και μάλιστα εναντίον «φίλων-νοτίων- χωρών» και συμμάχων;

 

ΣΧΕΤΙΚΑ με τη χώρα μας, αυτά «τα όπλα» δεν έχουν πάψει προ πολλού, άραγε, να είναι-από πλευράς Ευρώπης- όχι απλά «ειρηνικά», αλλά «όπλα επιθετικά και εξοντωτικά» του λαού μας; Πότε η Ευρώπη θα αρχίσει να σκέφτεται και να δρα μόνο «ευρωπαϊκά»; (Στ.Γ.Κ.)

 


Σχολιάστε