Ξεπερνώντας τη μιζέρια: Φουρφουράς, ένα σχολείο αλλιώτικο!
Posted on 5 Νοε, 2013 in Σχόλια | 0 comments
Ξεπερνώντας τη μιζέρια
» Η μεγάλη έκπληξη της μονοήμερης εκδρομής (3/11), που οργάνωσε η «Εκπαιδευτική Εταιρεία Χανίων» στην ενδοχώρα του Ρεθύμνου, ήταν η επίσκεψη στο Δημοτικό Σχολείο του Φουρφουρά: ένα σχολείο που βρίσκεται, σε μεγάλο υψόμετρο, στη σκιά του Ψηλορείτη, μακριά από το Ρέθυμνο, σχεδόν ξεχασμένο από τον υπόλοιπο κόσμο. Άλλοτε στο παρελθόν ο κάθε δάσκαλος αναλογιζόταν με… δέος τον εκεί διορισμό ή την τοποθέτησή του.
Σήμερα ο Άγγελος, ένας νεαρός Μακεδόνας δάσκαλος από τη Δράμα, πρωτοδιορισμένος εδώ, ασκεί το επάγγελμα – λειτούργημά του με απέραντη αγάπη για τα παιδιά και αφοσίωση. Δεν έχει σημασία, αν ο μισθός του είναι μνημονιακός ή η μιζέρια γύρω του μεγαλώνει. Τον ενδιαφέρει να προσφέρει ό,τι μπορεί και όσο μπορεί στις τρυφερές και αγνές ψυχές των παιδιών «του».
Τα «όπλα» του σ’ αυτή τη μάχη είναι η φαντασία και μια πρωτότυπη παιδαγωγική που αξιοποιεί στο έπακρο την επινοητικότητα του δασκάλου και των μαθητών του: με αυτά και τη βοήθεια των άλλων συναδέλφων του, ο Άγγελος, άλλαξε όλα τα μέχρι χθες κλασικά δεδομένα πρότυπα «γνώσης». Μόλις 4 χρόνια άρκεσαν ώστε το Δημοτικό Σχολείο Φουρφουρά να γίνει «μοναδικό» σε όλη τη χώρα και διάσημο. Μάλιστα, χωρίς επιχορηγήσεις από πουθενά. Μόνη του «χορηγία»: το μεράκι ενός ανθρώπου και των συναδέλφων του, αλλά κι ο ενθουσιασμός των μαθητών. Που, όπως μας ομολογεί ο δάσκαλος, λυπούνται κάθε Παρασκευή που τα Σαββατοκύριακα δεν έχουν… σχολείο!
Η ιστοσελίδα του σχολείου δέχεται χιλιάδες επισκέψεις. Το πρωτοποριακό παιδαγωγικό σύστημα του νεαρού Άγγελου βασίζεται στις εκάστοτε βασικές ανάγκες των μαθητών του. Όχι στις εγκυκλίους του… Υπουργείου. Η επιτυχία των στόχων μάθησης γίνεται με την επαφή με τη φύση και την πρώτη γνώση (εμπειρία) που αυτή παρέχει. Ο δε σεβασμός της προσωπικότητας κάθε μικρού μαθητού, η συνεργατικότητα και η υπευθυνότητα για κάθε τι που αναλαμβάνεται, η γνώση πέρα από τις σελίδες των βιβλίων με χειροκατασκευές, η διαδικασία παραγωγής και… κατανάλωσης δικών τους προϊόντων, η εντυπωσιακή εισαγωγή στον κόσμο της επιστήμης (σύμπαν) και της… βιοχημικής παραγωγής (βιοντήζελ από τηγανόλαδα) κ.ά., είναι ελάχιστες από τις πρωτοτυπίες τους.
Και μόνο να ακούει κανείς αυτόν τον δάσκαλο να μιλάει με πάθος και χαμόγελο, για τη διαδικασία μάθησης που ακολουθεί, αποτελεί μια… μαγεία!
Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr
————————————–
από κακούς οικονομικούς θεσμούς και ανάλογες συμπεριφορές»
ΕΙΝΑΙ φύσει αδύνατο, όταν φορτώνεις και ξαναφορτώνεις ένα υποζύγιο με περισσότερο βάρος από όσο αντέχει, να αντέξει αυτό και να μη γονατίσει! Τότε η ζημία δεν θα είναι μόνο για τον λαό, αλλά για όλο το λεγόμενο ανάλγητο κράτος/αφεντικό, αφού δεν θα υπάρχει πια ούτε ένας πολίτης που να μπορεί να πληρώνει τον παραμικρότερο φόρο.
Η ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ φορολόγηση και χωρίς καμιά διάκριση των ακινήτων που διαθέτει ο καθένας (ποιος λογαριάζει τις θυσίες, τους κόπους και τις αγωνίες για την απόκτησή τους;), μπορεί μεν να «εκπληρώνει» τις επιταγές της τρόικας (για 2,9 δισ. ευρώ το 2014), όμως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την κοινωνική αναστάτωση που είναι δυνατόν να προκληθεί.
Η ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ στο να ορισθούν αντικειμενικές αξίες που -σήμερα με την κάθετη πτώση στα ακίνητα όλης της χώρας- δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα, εκτός από επικίνδυνη και αυταρχική είναι και απρόβλεπτη στις συνέπειές της.
Η ΛΟΓΙΚΗ λέει πως «φορολογείς ένα ακίνητο ανάλογα με τα έσοδα που προσφέρει στον κάτοχό του» και κυρίως όχι την πρώτη κατοικία. Οχι τα οιαδήποτε ακίνητα! Για παράδειγμα, τι έχει να πάρει το κράτος φορολογώντας τα σπίτια 1.500.000 ανέργων που δεν έχουν καν τα προς το ζην, πόσο μάλλον να πληρώνουν φόρους;
ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ φορολόγηση σε τι άραγε διαφέρει από μια αυθαίρετη δήμευση της περιουσίας του πολίτη, όταν αυτός θα αδυνατεί να ανταποκριθεί; Αυτά μόνο σε καιρό πολέμου γίνονται. Τότε που το κράτος, μπροστά στον κίνδυνο κατάληψης της χώρας από τον εχθρό, «επιτάσσει» ακίνητα και κινητά για τη σωτηρία του τόπου.
ΕΝΤΑΞΕΙ! Είπαμε ότι έχουμε «πόλεμο», αλλά στα χαρακώματα να βγουν όλοι. Κι ο καθένας ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητές του να προσφέρει ό,τι μπορεί. Αλλά όλοι, όχι μόνο οι ίδιοι -και πάντα οι ίδιοι: τα κορόιδα δηλαδή;
Στ.Γ.Κ.
