Αντιμέτωποι με τις παιδικές μας αναμνήσεις
Posted on 22 Σεπ, 2013 in Τα Παιδοπολίτικα | 1 commentΑΠΟ τα παραθέματα που μου άρεσαν ανέκαθεν, με λίγα σχόλιά μου:
1.-«Όταν σε ζεσταίνει ο ήλιος της παιδικής σου ηλικίας, δεν κρυώνεις ποτέ» (Πέλος Κατσέλης στη Λούκα Κατσέλη, συνέντευξη στα ΝΕΑ, 24-25/5/08)
[Πράγματι, ο ήλιος της παιδοπολίτικης ηλικίας μας, ήταν ο πρώτος μετά από εκείνους τους κόκκινους,τους αιματοβαμμένους του εμφυλίου πολέμου (1946-1949) και ήταν αυτος που έστελνε κάθε μέρα τη ζεστασιά του στις ταλαιπωρημένες, φοβισμένες ψυχές μας:των από εδώ και των από εκεί. Γι αυτό και δεν κρυώσαμε ποτέ στη ζωή μας. Γι αυτό και ο κάθε παιδοπολίτης που θα βρει κάποιον άλλον στη ζωή του, θα εξοικειωθεί αμέσως, θα "θερμανθεί" η ψυχή του με τις πρώτες κουβέντες που θα ακούσει ή θα πει. Ο ήλιος της παιδικής μας ηλικίας είναι ο ήλιος μας...]
2.-”Ένα σφουγγάρι για να σβήσω το παρελθόν, ένα τριαντάφυλλο για να γλυκάνω το παρόν κι ένα φιλί για να χαιρετήσω το μέλλον”. (Αραβική παροιμία)
[Το σφουγγάρι υπάρχει για τις άσχημες αναμνήσεις-τις περιττές στη ζωή μας. Τα τριαντάφυλλα σού τα προσφέρει κάθε γλυκό πρόσωπο που θα συναντήσεις, ή συνάντησες κιόλας, στη ζωή σου. Το φιλί, όταν είναι αυθόρμητο, είτε στο παιδί σου το δώσεις, είτε το πάρεις από κάποιο άλλο πρόσωπο ή και μαθητή σου, ή αναγνώστη σου, είναι ένας χαιρετισμός για το μέλλον. Μια σφραγίδα αγάπης, αφοσίωσης, σεβασμού, εκτίμησης, παραδοχής, συγγνώμης, τρυφερότητας...]
3.-«… Μάθαμε, λοιπόν, όλοι μας να ζούμε μ΄αυτό (το παρελθόν) γιατί δεν είχαμε άλλη επιλογή. Σίγουρα, όλοι θα θέλαμε να το αλλάξουμε, να το σβήσουμε από μέσα μας, αλλά αυτό δεν γίνεται. Πρέπει να βρίσκεις ένα τρόπο να ζεις μ΄ αυτό και το μόνο που ίσως μπορείς να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να το χειριστείς με τέτοιο τρόπο, ώστε να του δώσεις ένα νόημα, να κάνεις κάτι θετικό με αφορμή αυτό» (Αργύρης Σφουντούρης, «Ελευθεροτυπία», συνέντευξη στον Γ. Κιούση με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ, «Ένα τραγούδι για τον Αργύρη», πάνω στη σφαγή του Διστόμου (1944)
[Απίστευτα αληθινή διαπίστωση από έναν άνθρωπο που γνώρισε-όπως και πάρα πολλοί παιδοπολίτες-το απόλυτο κακό: το θάνατο των πιο ωραίων και αγαπημένων μας προσώπων. Και όσοι καταφέρνουν να μετατρέψουν την πίκρα τους-όπως τόσο εύστοχα μου λέει συχνά πυκνά η γυναίκα μου, η Χριστίνη-σε μέλι δημιουγικότητας, έχουν δυο οφέλη: την προσφορά στους άλλους, με ένα αριστούργημα (ποίημα, διήγημα, θέατρο, άρθρο, γλυπτό, μουσική, μυθιστόρημα, φιλανθρωπία κ.λπ.) , αλλά και τη λύτρωσή τους από μια μέγγενη που τους έσφιγγε για πολλά χρόνια μυαλό και ψυχή.
4.-L'important ce n'est pas tellement d'avoir des souvenirs, c'est toujours de régler ses comptes avec eux.[Umberto Eco ] Extrait d’une interview dans Le Point – 15 Février 2002(=Το σημαντικό δεν είναι τόσο να έχεις αναμνήσεις, όσο να κανονίζεις τους λογαριασμούς σου μ΄αυτές)
[Από τις πιο σωστές κουβέντες που άκουσα στη ζωή μου, αλλά και τις πιο σοφές. Δεν τολμάμε να αναμετρηθούμε με τις παιδικές μας αναμνήσεις. Διστάζουμε ή δεν θέλουμε. Τις φοβόμαστε; Ντρεπόμαστε γι αυτές; Είμαστε ακόμη οργισμένοι που δεν πήραμε εκδίκηση για τους νεκρούς μας;
Πολλά τα ερωτηματικά. Η απάντηση είναι μια: αυτή που λέει ο Ουμπέρτο Έκο, δηλαδή, πρέπει από νωρίς να ρυθμίζουμε το τί θέλουμε ή δεν θέλουμε από αυτές στην περαιτέρω ζωή μας ...] (Στ.Γ.Κ.)
———————————————————–
Σημείωση: Η φωτογραφία πάνω αριστερά είναι από παρέλαση παιδοπολιτών (“‘Αγιος Δημήτριος” Θεσσαλονίκης) μάλλον στα 1957-58. Μας την έστειλε ο Λ. Γερασίμου παλιός συμπαιδοπολίτης που τον ευχαριστούμε, όπως πάντα. (Στ.Γ.Κ.)
” Αντιμέτωποι με τις παιδικές μας αναμνήσεις “, όσοι το διαβάσουν θα πρέπει να ευχαριστηθούν πολύ γιατί ισχύει γιά κάθε άνθρωπο που μπορεί και θυμάται λίγο ποιά ηταν η ζωή του. Φίλε, Σταύρο, να είσαι καλά και να μας γράφεις πάντα τέτοια.