H σωτηρία μας!
Posted on 20 Σεπ, 2013 in Σχόλια | 0 commentsΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ πολιτική θεωρεί χρήσιμο και ωφέλιμο ό,τι συμφέρει στα κόμματα. Όχι στο λαό. Ιδιαίτερα, όταν ένα κόμμα βρίσκεται στο κατώφλι της εξουσίας, μετέρχεται κάθε μέσο προκειμένου να επιτύχει το στόχο του. Που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση των κυβερνητικών θώκων. Της εξουσίας.
ΕΥΕΞΗΓΗΤΗ έτσι η τακτική της αντιπολίτευσης.
Ο ΠΙΟ «ιδανικός» τρόπος να ρίξεις μια κυβέρνηση, με δημοκρατικό τρόπο, δεν είναι να περιμένεις να πέσει αυτή ως «ώριμο φρούτο» (συνταγματικές 4/ετίες διακυβέρνησης), αλλά να υποδαυλίζεις απεργιακές κινητοποιήσεις (δίκαιες ή άδικες), πορείες και καταλήψεις εκμεταλλευόμενος την οργή, τη μιζέρια, την ανεργία, τις απολύσεις, τη διαθεσιμότητα κ.ά.
ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ζήσει αυτά, δεκαετίες πριν. Τα ζούμε, δυστυχώς, και σήμερα. Είπε πρόσφατα ο κ. Τσίπρας, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην τελετή αγιασμού (11/9) σε μαθητές ΕΠΑΛ (Αθήνα): «Να στηρίξετε τον αγώνα των γονιών σας πάνω απ΄ όλα και των καθηγητών σας, γιατί είναι ένας αγώνας για να μείνει όρθιο το σχολείο. Και η μόρφωση, η παιδεία, η γνώση είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή. Το δικαιούστε. Κανείς δεν μπορεί να σας το πάρει. Και θα το διεκδικήσετε κι εσείς και οι καθηγητές σας».
ΠΟΙΟΣ έχει αντίρρηση για τα παραπάνω; Ποιος δεν επιθυμεί την «ορθοπόδηση» του ελληνικού σχολείου; Το θέμα είναι ότι η κατάσταση στην παιδεία δεν διορθώνεται με ευχολόγια, προτροπές και παρακινήσεις σε «ανυπακοή». Η Παιδεία είναι «εθνικό θέμα» -το τονίζουμε κατ΄επανάληψη- κι αν ο κ. Τσίπρας θέλει να έχουμε ένα υγιές, ακομμάτιστο εκπ/κό σύστημα, ας συγκαλέσει τους άλλους αρχηγούς των άλλων κομμάτων σε εθνική σύσκεψη και κοινή γραμμή στο θέμα. Ώστε από κοινού να εκπονήσουν ένα σχέδιο σωτηρίας της ελληνικής Παιδείας, με ένα σταθερό πρόγραμμα αποδεκτό από όλους.
ΑΛΛΑ, η υπόθεση «ελληνική παιδεία» βρίσκεται σε τέτοια απαξίωση από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα που είναι αδύνατο να διορθωθεί, αν δεν υπάρξει εθνική συνεννόηση. Όπως συμβαίνει αλλού, όπου η Παιδεία, ούσα εκτός κομματικών συμφερόντων, μεγαλουργεί.
ΤΙ ΝΑ υποθέσουμε για την κατάσταση; Αβουλία; Κομματική υστεροβουλία; Λάθος πάντα προσανατολισμό; Ή μήπως απλά δεν θέλουν οι πολιτικοί μας να ασχοληθούν σοβαρά με αυτήν καταδικάζοντας τον ελληνικό λαό και τη νεολαία σε μαρασμό αποβλέποντας αλλού;
ΑΛΛΑ, βλέπετε, η ελληνική… σωτηρία (ακόμη και του έθνους) έχει τόσες όψεις, τόσες ερμηνείες, όσες και τα κόμματα! (Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr)
ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
ΕΙΚΟΝΕΣ που σβήνουν σιγά σιγά (φωτό, 1 και 2). Εικόνες από μια παλιά αρχοντική πόλη: με «προσόψεις ψιλοκεντημένες», αλλά «αμακιγιάριστες για χρόνια, με μπαλκόνια με σφυρήλατα υπέροχα κάγκελα, που έχουν αφεθεί στη φθορά του χρόνου. Ή, στην αναμονή της «αντιπαροχής».
Η ΛΕΞΗ αντιπαροχή φέρνει στο νου μας τον «οικοδομικό οργασμό» (διάβαζε, καταστροφική μανία και αλαλούμ) που είχε επικρατήσει σε μια… αναπτυσσόμενη Αθήνα, με το μεταπολεμικό κύμα αστυφιλίας. Κύμα που είχε ευνοήσει αλόγιστα, απρογραμμάτιστα, η κυβέρνηση Καραμανλή στη «λαμπρή οκταετία» της (1956- 1963). Και το οποίο επεκτάθηκε αργότερα σε όλη τη χώρα. Τότε καταστράφηκε ό,τι πιο όμορφο κτηριακά υπήρχε στην πρωτεύουσα και όχι μόνο (με μόνη εξαίρεση την Πλάκα που γλίτωσε).
ΚΑΙ εδώ στα Χανιά την «αλλαγή» αυτή έζησαν οι μεγαλύτερες γενιές. Μια βίαιη και τραγική μεταμόρφωση, με καταστροφές όμορφων συνοικιών και γειτονιών. Η μετεξέλιξη αυτή αποτυπώνεται στην ποίηση του Γ. Μανουσάκη, του ποιητή της πόλης μας, στο ποίημα «Εμένα χτυπούν» (από «Τα Ποιήματα», σελ. 127, εκδ. Γαβριηλίδης, 2013). Τότε βέβαια που η κρίση δεν είχε φανεί και η οικοδομή ήταν στα ύψη (1):
«Μουγκρίζει πάλι ο εκσκαφέας.
Εμένα χτυπούνε ξανά
Τ΄ατσαλένια δόντια.
Κάποιο απ΄τα τελευταία μου
αετώματα γκρεμίζουν
κάποιον απ΄τους λιγοστούς μου
φοίνικες θα ξεριζώσουν.
Με τη βάναυση δύναμή της
η εποχή μου σπρώχνει
την πρόσοψη την ψιλοκεντημένη
που όμοιά της ποτέ
δεν θα ξαναστηθεί.
Πώς θα αντικρίσω πάλι
το κενό; Αποφεύγω πια
τους δρόμους που άλλοτε αγαπούσα» (Στ.Γ.Κ.)
