απολογισμοί…
Posted on 2 Σεπ, 2013 in Δοκιμές | 0 comments
ΜΙΚΡΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ… (αποσπάσματα, από Στ.Γ.Καλαϊτζόγλου, Χ.Ν. 2-9-13)
- Σεπτέμβρης! Μήνας συγκομιδής, επιστροφής στα σχολεία, προετοιμασιών για το χειμώνα, πολιτικών ανακατατάξεων, κινητοποιήσεων, μετάταξης εκπ/κών, διαθεσιμότητας ή απολύσεων, έλευσης της τρόικας, περιστολής δαπανών…, αλλά και περισυλλογής και απολογισμών ζωής.
ΤA ΜΑΘΗΜΑTA ζωής που χρόνο με χρόνο παίρνουμε είναι πολύ πιο πολύτιμα από όλα τα πτυχία του κόσμου. Γι αυτό, η οποιαδήποτε αποτυχία-όπως αυτή των εξετάσεων σε ΑΕΙ/ΤΕΙ- όταν δεν μας απογοητεύει πλήρως, μας κάνει πιο προσεκτικούς και δυνατούς για κάθε επόμενη κίνησή μας. Και επειδή η λεγόμενη «εμπειρία» δεν είναι παρά το όνομα που δίνουμε στα σφάλματά μας, γι αυτό και τα μαθήματα ζωής δεν τελειώνουν. Όσο ζούμε.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ που μαθαίνουμε «ωριμάζοντας» είναι ότι απαιτείται πολύς χρόνος για να γίνουμε αυτό που θέλουμε εμείς ∙ όχι αυτό που επιθυμούν οι άλλοι για μας… Κι αν τα καταφέρουμε… Βλέπετε, ο απογαλακτισμός μας από παιδικούς φόβους, οικογενειακές νοοτροπίες και ατομικές συνήθειες δεν είναι πάντα εύκολος… (…)
-ΕΜΑΘΑ πως η ψήφος είναι η μόνη πραγματική δύναμη που διαθέτουμε σε μια ευνομούμενη δημοκρατία. Ψηφίζουμε όχι με γνώμονα το ατομικό, οικογενειακό ή συντεχνιακό συμφέρον, αλλά το συνολικό της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Επειδή, όταν ευημερεί η κοινωνία, ευημερούμε κι εμείς. Όχι όμως και αντίστροφα…
-ΕΜΑΘΑ πως η κύρια «αρετή» των πολιτικών μας δεν είναι το κοινό καλό, αλλά η κατάκτηση και διατήρηση της εξουσίας. Και πως οι μοχλοί για την επιτυχία του στόχου τους είναι ο καιροσκοπισμός, η αφθονία υποσχέσεων κι ο λαϊκισμός.
-ΕΜΑΘΑ πως πραγματικοί ήρωες της κοινωνία μας είναι αυτοί που κάνουν το σωστό από τη θέση τους, αγνοώντας οποιεσδήποτε «άνωθεν» πιέσεις. Έστω κι αν πρόκειται να υποστούν τις συνέπειες της «ανυπακοής» τους! Θαυμάζω περισσότερο αυτούς που εξακολουθούν, παρά την «τιμωρία», να πράττουν στο ακέραιο το καθήκον τους.
-ΕΜΑΘΑ, (όπως έλεγε στο «Λόγο της 31ης του Μάρτη» (1968) ο Martin Luther King), ότι άσχετα από χρώμα, θρησκεία, και έθνος «πρέπει να μάθουμε να ζούμε όλοι μαζί σαν αδέλφια ∙ ειδάλλως θα πεθάνουμε όλοι μαζί σαν ανόητοι». Κι ακόμη, (όπως λέει ο Nelson Mandela στο «Μακρά πορεία προς την ελευθερία»), «ελευθερία δεν σημαίνει να σπάσεις μόνο τις αλυσίδες σου. Είναι και να ζεις με τέτοιο τρόπο, ώστε να σέβεσαι και να ενισχύεις την ελευθερία των άλλων»
-ΕΜΑΘΑ ότι το διεθνές λεγόμενο δίκαιο, οι «χάρτες» με τα κάθε είδους δικαιώματά μας, δεν εφαρμόζεται ποτέ σύμφωνα με τους περί δικαίου αισθήματος κανόνες του «παγκόσμιου κοινού νου». Εφαρμόζεται, δυστυχώς, σύμφωνα με τη διπλωματία των κανονιοφόρων, ή τους σφιχτούς οικονομικούς αποκλεισμούς (embargo) σε ασθενέστερες χώρες, που επιβάλλει μια κάστα ισχυρών κρατών στα οποία προέχει το οικονομικό συμφέρον ∙ όχι η ανθρώπινη ζωή. Η δε «δικαίωση» τέτοιων πολέμων είναι θέμα προπαγάνδας (ΜΜΕ, «ανθρωπιστικοί πόλεμοι») ή προβοκάτσιας («χτύπημα κατά της διεθνούς τρομοκρατίας»)…
-ΕΜΑΘΑ ότι το πιο σημαντικό δεν είναι αυτό που μας συμβαίνει, αλλά πώς το εκλαμβάνουμε και πώς το (δια)χειριζόμαστε. Ότι, ναι, είναι πιο φυσικό να αντιδράσεις «εν θερμώ» σε ένα γεγονός, παρά να κάτσεις και να σκεφτείς για λίγο ψύχραιμα τι είναι αυτό που σου συμβαίνει.
-ΕΜΑΘΑ πως αυτό που μας σώζει στις κάθε είδους «εμπόλεμες» περιόδους της ιστορίας μας, δεν είναι απαραίτητα η οικονομική ισχύς: είναι η συλλογική μας αντίδραση, η ομόνοια και η αλληλεγγύη που επιδεικνύουμε ως κοινωνία, η συνοχή και η κοινή γραμμή των πολιτικών μας. Είναι το όραμα ενός ηγέτη που καθοδηγεί και οδηγεί το λαό του. Και πως όλα αυτά είναι θέμα παιδείας… (…)
