Κοινωνικού κράτους αποδόμηση (Χ.Ν., 30-7-13)
Posted on 30 Ιουλ, 2013 in Σχόλια | 0 comments
Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΟ 2010 κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και μεταφράστηκε σε πάμπολλες χώρες ένας «δεκάλογος χειραγώγησης της κοινής γνώμης», από άγνωστα κέντρα εξουσίας. Αποδόθηκε στον Noam Chomsky ο οποίος όμως αρνήθηκε την πατρότητά του.
Η ΤΡΙΤΗ Εντολή αυτού του «Δεκαλόγου» αναφέρεται στη «στρατηγική της σταδιακής εφαρμογής» ενός τέτοιου μέτρου. Λέει συγκεκριμένα: «Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς».
ΚΑΤΑ πως φαίνεται ζούμε, εδώ και 4 χρόνια, την παραπάνω θεωρία στην πράξη της. Το «ξήλωμα» του κοινωνικού κράτους στη χώρα μας έγινε, ή γίνεται, σε βασικούς τομείς- όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Ασφάλεια, το εργασιακό καθεστώς. Με πρώτο το «ξήλωμα» (παραμερισμός) του Συντάγματος που οι ίδιοι εθνοπατέρες εψήφισαν! Το παρακάμπτουν εφευρίσκοντας λέξεις επί λέξεων ή νομικίστικα «άλλα κόλπα»…
ΗΔΗ οι εξοντωτικές περικοπές μισθών και συντάξεων έχουν φέρει μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού στα όρια της φτώχειας. Ήδη η μετατροπή του ΕΣΥ σε ΕΟΠΠΥ κατέστησε την δημόσια υγεία απρόσιτο και πανάκριβο αγαθό. Ήδη η ανασφάλεια κυριαρχεί σε όλους τους τομείς δραστηριοτήτων, το εργασιακό επέστρεψε στον 19ο αι., ενώ και η ανεργία έχει «κτυπήσει κόκκινο». Ήδη η Παιδεία, μετά τη δραματική συρρίκνωση σχολείων και Σχολών όλων των βαθμίδων, αλλά και τις απολύσεις καθηγητών που έγιναν (και θα γίνουν), διέρχεται τη μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση της.
ΟΣΟ για τη μη αντίδραση της κοινωνίας σ΄ αυτά τα μέτρα, προβλέπεται η εφαρμογή όχι της θεωρίας του καυτού νερού και του βατράχου, αλλά η του βατράχου που σιγοβράζει στο νερό! Ήτοι, οι τόσες αλλαγές δεν εφαρμόζονται «μονομιας» αλλά σιγα-σιγά, ώστε να τις συνηθίζουμε. Χωρίς να αντιδρούμε, χωρίς να επαναστατούμε!
ΝΕΟΙ καιροί, καινούργιοι τρόποι υποδούλωσης των λαών. Και το χειρότερο; Αυτοί οι τρόποι εφαρμόζονται στην «πολιτισμένη και δημοκρατική» Ευρώπη, από την ίδια την Ε.Ε.! Για τη … σωτηρία δήθεν της Ευρώπης! (Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr)
Η ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ
ΕΚΚΛΗΣΗ για τη διάσωση του Κρητικού Πολιτισμού έκανε το Παγκόσμιο Συμβούλιο Κρητών, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου του στα Χανιά που ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες.
ΚΑΙ ΠΟΛΥ εύστοχα, διότι αυτό που σώζει ένα λαό σε καιρούς κρίσεων δεν είναι τόσο η οικονομία, η οικονομική του ανάπτυξη κ.λπ., όσο η μη αλλοίωση των παραδοσιακών χαρακτηριστικών του. Αυτών των στοιχείων δηλαδή, που τον διαφοροποιούν από τους άλλους λαούς και τον ομορφαίνουν. Είναι πιο απλά τα συνεκτικά στοιχεία-κρίκοι που τον κάνουν να επιβιώνει αλώβητα μέσα στους αιώνες.
ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ του κρητικού λαού, όπως τις ζω πάνω από 30 χρόνια, είναι τόσο πολύτιμες (στη σοφία τους), τόσο όμορφες (στην παρουσία τους), τόσο διδακτικές (στους μύθους και τους θρύλους), αλλά και τόσο ανθρώπινες (στο συσχετισμό τους με άλλες άλλων τόπων) που σπάνια τις συναντάς αλλού.
Ο ΙΔΙΟΣ ο τόπος (ευλογημένος τόπος) με την ποικιλομορφία της φύσης του τις γεννά. Και οι ίδιοι οι άνθρωποι, οι Κρητικοί, τις εμπλουτίζουν χρόνο το χρόνο. Ξεκινώντας από το τραγούδι και τη μουσική, τα ήθη και έθιμα κάθε χωριού, και φθάνοντας στην πάνσοφη διατροφή και υγιεινή κουζίνα τους, οι Κρήτες θα μπορούσαν να γίνουν παγκόσμιοι δάσκαλοι και πρότυπο ενός και μοναδικού τρόπου ζωής.
ΑΡΚΕΙ βέβαια να ενστερνισθούμε εμείς οι ίδιοι τη μοναδικότητα της γης μας, να την αγαπήσουμε με πάθος, όπως οι παλαιότεροι και να επιστρέψουμε στη σοφά μελετημένη ολιγάρκεια και αυτάρκεια των προγόνων μας. Να αναδιφήσουμε πρέπει στους «περαζόμενους καιρούς που οι Έλληνες ορίζαν», όπως το ήθελε και ο ποιητής του Ερωτόκριτου. Στους οποίους καιρούς η πρεπιά και το φιλότιμο, η φιλοπατρία και η καλοσύνη κυριαρχούσαν στις ψυχές των ανθρώπων. Τότε, λέμε, που το χρήμα δεν ήταν το παν για την ευτυχία των ανθρώπων. (Στ.Γ.Κ.)
