"Ο λόγος ο εφήμερος βαστά μόνο μια μέρα
το άρωμά του όμως κρατεί και νύχτα και ημέρα"
Στ.Γ.Κ., Νοε. 2010

Οι γκρινιάρηδες…

 

 

 

Οι γκρινιάρηδες…

“Για μερικούς ανθρώπους η ζωή είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να επιλύσουν, μια ατέλειωτη σειρά από εξουθενωτικές αντιξοότητες που πρέπει να αντιμετωπίσουν, ένα κουραστικό βάρος που πρέπει να αντέξουν.

Καταναλώνουν όλη τους την ενέργεια σε ένα αγώνα επιβίωσης και αυτή η αγχώδης προσπάθεια διαμορφώνει το χαρακτήρα, τις πεποιθήσεις, τη νοοτροπία, τους στόχους και τη συμπεριφορά τους.

Αντί να χαίρονται την επικοινωνία και τις δημιουργικές δραστηριότητες, αναλώνονται σε συνεχείς, απεγνωσμένες προσπάθειες για να κρατήσουν την ισορροπία τους, να βελτιώσουν την αυτοεκτίμηση και να μειώσουν την ψυχική τους οδύνη. Από μωρά ίσως παρουσιάζουν δυσκολίες στη συμπεριφορά τους και δυσπροσαρμοστικότητα. Κλαίνε συνέχεια, δυσκολεύονται να θηλάσουν, να μάθουν να κάνουν τα κακά τους στο καθικάκι, να παίξουν με τα άλλα παιδάκια, να προσαρμοστούν στον παιδικό σταθμό και αργότερα στο σχολείο. Ενοχλούνται με το παραμικρό, δύσκολα ευχαριστιούνται και συνεχώς διαμαρτύρονται. Στο σχολείο δυσκολεύονται να προσέξουν στο μάθημα και δεν παίζουν αρμονικά με τους συμμαθητές τους. Στην εφηβεία βασανίζονται από αισθήματα μειονεκτικότητας ως προς την αξία τους και ιδιαίτερα ως προς την εικόνα του σώματός τους. Εμπλέκονται σε ακατάλληλες συγκρουσιακές σχέσεις ή δεν τολμούν να προσεγγίσουν κάποιον ερωτικό σύντροφο και μένουν απομονωμένοι. Όταν ενηλικιωθούν είναι απότομοι και εκρηκτικοί ή συνεσταλμένοι και εσωστρεφείς ή και τα δύο μαζί. Αισθάνονται ανάξιοι και αδέξιοι, ή υπερβολικά σημαντικοί και σπουδαίοι ή και τα δύο μαζί. Τραυματίζονται από όλα τα αρνητικά ερεθίσματα και αισθάνονται αδικημένοι από τη ζωή και τους συνανθρώπους τους. Πιστεύουν ότι οι άλλοι τους αδικούν και ότι δεν τους προσφέρονται οι ευκαιρίες να αποδείξουν την αξία τους.

Αν δεν περιθωριοποιηθούν εμπλέκονται περιστασιακά με πάθος σε διάφορες κοινωνικές ομάδες ή ιδεολογίες. Ξεκινούν διάφορες δραστηριότητες τις οποίες μετά από λίγο εγκαταλείπουν. Δεν αναγνωρίζουν τα πραγματικά τους κίνητρα και δίνουν ψευδείς ερμηνείες για να δικαιολογήσουν ή να εκλογικεύσουν τη συμπεριφορά τους. Εύκολα στενοχωρούνται, καταπιέζονται και αναστατώνονται. Δεν χαίρονται τη ζωή και πάντοτε οπουδήποτε και με οποιονδήποτε και αν βρίσκονται έχουν κάποιο λόγο γα να περάσουν άσχημα.

Πάντα κάτι ή κάποιος τους χαλάει τη διάθεση. Το τελικό αποτέλεσμα είναι πάντα οδύνη για όλους.”

…Μήπως ανήκετε σ΄αυτή την ομάδα;


Σχολιάστε