Η χώρα των χωρίς…
Posted on 29 Νοε, 2012 in Σχόλια | 0 comments
Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΧΩΡΙΣ…
ΜΑΣ δίνουν την ευκαιρία να φτιάξουμε από την αρχή ένα κράτος της προκοπής.
ΜΑΚΡΙΑ από το «μπάχαλο» που έχουμε. Ένα κράτος που πρώτα το ίδιο θα είναι αξιόπιστο και δίκαιο, σεβόμενο τα δικαιώματα όλων των πολιτών του, ώστε κι αυτοί έπειτα να το σέβονται εκτελώντας στο ακέραιο τις υποχρεώσεις τους.
ΜΟΝΟΝ έτσι θα είμαστε ισότιμοι με τα λοιπά κράτη της Ε.Ε.
ΕΙΜΑΣΤΕ, δυστυχώς, μια χώρα με ασυνάρτητη πολυνομία, χωρίς εκείνον το… νόμο που επιβάλλει την εφαρμογή των υπολοίπων!
ΜΕΧΡΙ τώρα είχαμε ένα απόλυτο αυτιστικό πολιτικό σύστημα που υπέθαλπε στους πολίτες του την ανάπτυξη της νοοτροπίας του εύκολου και χωρίς μόχθο πλουτισμού των ημετέρων του.
ΕΙΧΑΜΕ μια πολιτεία ασύντακτη, χωρίς τη στοιχειώδη γνώση του αριθμού των υπαλλήλων και συνταξιούχων του, χωρίς να ξέρει ποιοι εργάζονται, ποιοι «κάθονται», ποιοι ζουν, ποιοι είναι οι… ανάπηροι, ποιοι είναι οι άξιοι και ποιοι οι «αόρατοι».
ΕΙΧΑΜΕ ένα κράτος που μισούσε την αξιολόγηση, για να διαιωνίζεται η αναξιοκρατία, κατ΄επέκταση το ρουσφέτι.
ΜΕΧΡΙ σήμερα η ατιμωρησία των επίορκων υπουργών, βουλευτών, συνδικαλιστών, κρατικών λειτουργών, ήταν «θεσμός». Ακόμη και η οποιαδήποτε καταδικαστική απόφαση δεν εκτελούνταν, αφού με άνωθεν εντολή οι καταδικασθέντες υπάλληλοι επέστρεφαν στη θέση τους, «χωρίς να έχει συμβεί τίποτε». Το πολύ να έπαιρναν μια ήπια μετάθεση.
ΜΕΧΡΙ αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση ρίχνει όλα τα βάρη του μνημονίου, σε μισθωτούς και συνταξιούχους, αφού δεν διαθέτει ένα σταθερό φορολογικό αξιόπιστο σύστημα, δίκαιο, αποδεκτό από όλους, εφαρμόσιμο και αποδοτικό.
ΜΕΧΡΙ σήμερα η χώρα κυβερνάται από το φόβο του… πολιτικού κόστους. Κυρίαρχη παραμένει η ευθυνοφοβία των ιθυνόντων, η ατολμία στη σύγκρουση. Χωρίς τη δυναμική αντιμετώπιση των «ευγενών» συνδικάτων, χωρίς, δηλαδή, το σθένος που απαιτούν οι κρίσιμες στιγμές για τη λήψη σοβαρών αποφάσεων καθώς και η πραγματοποίησή τους.
ΜΙΑ ΧΩΡΑ, χωρίς τη βούληση της αλλαγής των παλαιών καταστροφικών δομών της, είναι καταδικασμένη να αποθάνει. Μια χώρα, χωρίς τη βούληση για μεταλλαγή της μιζέριας σε αναπτυξιακή και δημιουργική πορεία, είναι καταδικασμένη, όσοι πακτωλοί χρημάτων και να εισρεύσουν, να αποθάνει: είτε με ευρώ, είτε με δραχμή. (Στ.Γ.Κ., www.stcloris.gr)
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΕΞ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ!
ΣΥΜΦΩΝΑ με πρόσφατη έρευνα της ALCO (2012), η συχνότητα των σεξουαλικών επαφών των Ελλήνων μειώθηκε σε ποσοστό 34%. Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει αρνητικά το 47% των ερωτηθέντων, σε ό,τι αφορά την επαγγελματική τους ζωή, αλλά και (κατά 46%) τις διαπροσωπικές και σεξουαλικές σχέσεις τους.
ΤΟΝΙΖΕΤΑΙ στην έκθεση ότι παράλληλα με τη μείωση του σεξ, έχουμε αύξηση της απιστίας. [Να, λοιπόν, που εξηγείται το γιατί τα κατάφερε ο πολύς κ. Τατσόπουλος, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, να… πηδήσει τη μισή Αθήνα! Όχι μόνο αυτό, αλλά και το ότι όσες «επιστρέφουν» από τη συνεύρεση με αυτόν, να είναι «κεφάτες», κατά παλαιό διαφημιστικό σλόγκαν!]
ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ, λοιπόν για να σοβαρευτούμε, σε ποσοστό 36% και ηλικία 55-64 ετών, αλλά και οι γυναίκες (σε ποσοστό 27%), λένε πως οδηγήθηκαν στην απιστία λόγω σοβαρών ενδοοικογενειακών προβλημάτων. Μάλιστα, όπως ισχυρίζονται, τα προβλήματα αυτά «αναδύθηκαν μετά την κατάρρευση των οικονομικών δεδομένων». Η πλειονότητα των «απιστιών» γίνεται, φυσικά, εκτός σχέσης.
ΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ, όμως, της ALCO λησμόνησαν να μας πουν το σημαντικότερο: ότι οι μόνοι που χαίρονται το σεξ, χωρίς περιστροφές και ταμπού (εκτός από τον κ. Τατσόπουλο), είναι οι πολιτικοί -μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί- που …ασελγούν νυχθημερόν εις βάρος του λαού. (Στ.Γ.Κ.)
