Aυτογνωσία-2012
Posted on 26 Νοε, 2012 in Δοκιμές | 0 comments
ΑΚΗΣΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ (απόσπασμα ευρύτερου κειμένου, από “Χ.Ν.”, 26-11-12, Στ.Γ.Κ.)
“… ΣΗΜΕΡΑ η χώρα μας, είναι αιχμάλωτη του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Αποτελεί ένα απλό άθυρμα στα χέρια της τρόικας. Βρίσκεται, ύστερα από τρία χρόνια στυγνών μνημονίων και ανόητων «νέων αφηγήσεων», στο σημείο να κυριαρχείται από μια «εθνική» κατάθλιψη, μια δυσανάλογη ανεργία στους νέους και ένα φαινόμενο θλιβερό απροσμέτρητων αυτοκτονιών. Το θέμα είναι ότι, κι αν ακόμη εμείς δεν προκαλέσαμε τη διεθνή κρίση χρέους (είμαστε μόνο το 2% της οικονομίας της Ε.Ε.!), υφιστάμεθα ένα πρωτοφανές «παραδειγματικό» τιμωρητικό πρόγραμμα συνεχούς λιτότητας που καμιά χώρα στον κόσμο δεν θα ανεχόταν… Η Ελληνική Κρίση όμως, αποκάλυψε και όλες τις εγγενείς αδυναμίες ενός εγχειρήματος μάλλον επιπόλαιου, του ευρώ και της Ευρωζώνης, για το οποίο βέβαια καμιά ευθύνη δεν έχουμε ως περιφερειακό μέλος της Ένωσης.
ΕΝΤΑΞΕΙ! Είμαστε ένα «ανάδελφο» (κατά Σαρτζετάκη) έθνος που βρίσκεται στο σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης. Αποτελέσαμε όμως, μπαίνοντας στη Ε.Ε. (1981), την πρώτη χώρα που από ανατολική κλήθηκε να γίνει Δυτική. Και άρα όφειλε η πολιτεία από τότε «να μετακινήσει αντίστοιχα τις ζωτικές εικόνες του εαυτού των νεοελλήνων», όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά ο μεγαλύτερος σύγχρονος διανοητής μας, ο Στέλιος Ράμφος (2) εμβαθύνοντας στα αίτια της κακοδαιμονίας μας. Αυτό το αδικαιολόγητο «αμετακίνητο» του εαυτού μας, για δεκαετίες τώρα, μας αναγκάζει να βιώνουμε τους ανηλεείς, τους άγριου νόμους της «δικτατορίας των αγορών» που φυσικά δεν παρεκκλίνουν από το μοναδικό στόχο τους: «τα κέρδη πάνω απ΄ τους ανθρώπους».
Η ΠΕΡΙΦΗΜΗ «αλλαγή» που υποσχέθηκε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα (1981) ήταν τελείως επιφανειακή, αφού απέβλεπε μόνο στην οικονομική ευμάρεια των «μη εχόντων και κατεχόντων». Η ποιοτική αλλαγή στο κράτος δεν έγινε ποτέ. Τα κοινωνικά στρώματα που ήρθαν στο προσκήνιο τότε(3)διαμόρφωσαν ένα χώρο-τον περίφημο «μεσαίο»- που καταρρέει… Η ελληνική κοινωνία ήταν ανέτοιμη να προσαρμοσθεί στις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού κεκτημένου, δηλαδή του «εξευρωπαϊσμού» της, όπως το επιθυμούσε ο Κ. Καραμανλής, ο πρεσβύτερος. Η έννοια citoyen (=πολίτης, με τη σημασία του υπεύθυνου μέλους μιας ευνομούμενης πολιτείας) δεν υιοθετήθηκε ποτέ κι από κανένα πολιτικό, όσες … επανιδρύσεις του κράτους κι αν ακούσαμε. Στη θέση του «πολίτη» σφυρηλατήθηκε η έννοια «πελάτης»/ψηφοφόρος. Αντί δε για ένα πρόγραμμα διαμόρφωσης τουλάχιστον των νέων γενεών πάνω στην ευρωπαϊκή προοπτική, επικράτησε η «οικοδόμηση» ενός κομματικού «πελατειακού κράτους», ρουσφετολογικού και ψηφοθηρικού, με ορίζοντα πάντα τις επόμενες εκλογές! Η ανατολίτικη σκέψη παρέμεινε και… παραμένει δυστυχώς!
ΟΜΩΣ, όπως επισημαίνει ο Steen Jakobsen (4) «η αλλαγή τρόπου σκέψης-των πολιτών- αποτελεί τουλάχιστον τη μισή προσπάθεια που χρειάζεται να καταβληθεί για μια έξοδο από την κρίση. Όταν η πλειοψηφία ξεπεράσει τα «εμπόδια του μυαλού» και παραδεχθεί ότι χρειάζεται πραγματική αλλαγή, τότε η λήξη της κρίσης γίνεται μια σχετικά εύκολη άσκηση– ίσως ακόμα και αναζωογονητική…»
ΦΥΣΙΚΑ, για να επιτύχουν οι (οποιεσδήποτε) επώδυνες αλλαγές, οι κυβερνώντες οφείλουν να τις επενδύσουν με ένα ζωντανό όραμα, και την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Δυστυχώς, οι τωρινές αλλαγές που μας επιβάλλονται με τα μνημόνια, κάθε άλλο παρά έχουν προοπτική εξόδου από την κρίση. Ειδικά ο προκρούστειος τρόπος επιβολής τους είναι εγκληματικός και εθνοκτόνος.
Η ΜΟΝΗ μας λύτρωση είναι όταν πια μάθουμε και εδώ να πετυχαίνουμε στόχους με τον τρόπο που τους πετυχαίνουμε και στο εξωτερικό. Δηλαδή, με πολλή δουλειά και αφοσίωση, με αναγνώριση του μόχθου μας και με τη συνεργασία άλλων. Τότε, μόνο τότε, θα έχουμε αλλάξει νοοτροπία. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει συλλογικότητα δράσεων, συνειδητοποίηση των καταστάσεων και της κρισιμότητάς τους, περιορισμό του «εγώ», ευνομία και σεβασμό στους θεσπισμένους νόμους, αποδοχή της αξιοκρατίας παντού, διαχωρισμό κόμματος και κυβέρνησης, δίκαιη φορολόγηση όλων ανεξαιρέτως των «Ελλήνων πολιτών», ευαισθητοποίηση των πλουσίων Ελλήνων (εσωτερικού, εξωτερικού) κ.ά. Πάνω απ΄ όλα όμως, για μας, τίθεται ως προϋπόθεση επιτυχίας αλλαγής του εαυτού μας η παροχή μιας, υψηλού επιπέδου, ποιοτικής Παιδείας. Ίσως τότε θα έχουμε επιτύχει μια “επανάσταση στα μυαλά”, όπως λέει κι ο Ράμφος. Ίσως τότε το καταχωνιασμένο μας φιλότιμο επανέλθει στην επιφάνεια και δράσουμε ως πραγματικοί Έλληνες που αγαπούν πρωτίστως την πατρίδα, έπειτα τον εαυτό τους…
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
-(2) Στέλιος Ράμφος, σε συνέντευξη στο Γ. Μαλούχο [«Θέμα και Παραλλαγές», ΝΕΤ, 30-4-10]
-(3) Παράδειγμα άκρως φιλολαϊκού («λαϊκίστικου») συνθήματος του παρελθόντος: «Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία» (!)
-(4) Οικονομική ανάλυση του Steen Jakobsen, Chief Economist της Saxo Bank, 20 Νοεμβρίου 2012 [Πηγή: www.capital.gr] (Στ.Γ.Κ.)
