Πολιτικές και προσωπικές επιλογές (2ο)
Posted on 12 Νοε, 2012 in Δοκιμές, Κείμενα | 0 commentsΠολιτικές και προσωπικές επιλογές (2ο) (“Χ.Ν.”, 12-11-12, Στ.Γ.Κ.)
ΟΣΟ για μας, από τη στιγμή που ξυπνάμε μέχρι που ξαναπέφτουμε για ύπνο, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα ευρύ φάσμα επιλογών. Η ζωή που βιώνουμε είναι μια αδιάκοπη αλληλουχία ποικίλων επιλογών. Τις παίρνουμε ασυναίσθητα, ή καλούμαστε να τις πάρουμε ενσυνείδητα, όταν μας επιβάλλονται. Άλλες από αυτές είναι αυθόρμητες ή ασυλλόγιστες, πολλές αμφισβητήσιμες, άλλες δύσκολες, μερικές προκύπτουν από φόβο, αρκετές βελτιώνουν τη ζωή μας, ενώ άλλες μας ξαναφέρνουν στην αρχή… Υπάρχουν επιλογές άκρως συναισθηματικές που θρυμματίζουν καρδιές, άλλες για τις οποίες μετανιώνουμε οικτρά και άλλες απόλυτα λογικές. Η φράση «στερνή μου γνώση, να σ΄ είχα πρώτα» εκφράζει εύγλωττα την πικρία μας για κάθε άστοχη, επιπόλαιη ή αυτοκαταστροφική επιλογή που κάναμε. Αλλά και τη σοφία που φέρνει η εμπειρία…
ΕΙΝΑΙ και μερικές «ήπιες» αποφάσεις που αφορούν ζητήματα της ρουτινιάρικης καθημερινότητας: τι «προσωπείο» θα φορέσουμε βγαίνοντας από το σπίτι, τι ρούχο για σήμερα, τι θα φάμε, πώς θα αντιμετωπίσω τη δουλειά και τον κ. προϊστάμενο, πώς θα τα βγάλουμε πέρα με την εφορία, αν θα δούμε (και ποιους) από τους φίλους μας, αν θα επισκεφθούμε συγγενείς, κ.λπ. Υπάρχουν όμως και σημαντικότερες, όπως ποιο επάγγελμα θα ασκήσουμε, τι σπουδές θα ακολουθήσουμε, παντρεμένος ή εργένης, ποιο κόμμα και για ποιο λόγο, ψήφος με ατομικά ή εθνικά χαρακτηριστικά, δουλειά εδώ ή στην αλλοδαπή, επανάσταση ή προσαρμογή κ.λπ.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ είναι πως για κάθε επιλογή οφείλουμε να συνυπολογίζουμε τις συγκυρίες της εποχής (3), τις εναλλακτικές λύσεις που μας προσφέρονται και κυρίως τι επιδιώκουμε. Παραβλέπουμε το συναίσθημα και δίνουμε θέση στη λογική. Συνήθως έχουμε διπολικές διαζεύξεις πριν από κάθε επιλογή. Το χειρότερο σε περιπτώσεις κρίσιμων επιλογών είναι να μη παίρνουμε καμιά απόφαση!
ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ επιλογή πρέπει πρώτ΄ απ΄ όλα να ικανοποιεί εμάς. Έτσι, δεν είναι απαραίτητο να «υποβάλλεται» στην έγκριση των άλλων. Εκτός κι αν κάτι τέτοιο είναι εντελώς αδύνατο, ασύμφορο ή επικίνδυνο. Τότε η συμβολή των άλλων («Τι λες εσύ, γι αυτό…;») μετράει σοβαρά…
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ, όταν τύχει να βιώνουμε κάποιο αιφνίδιο γεγονός (ασθένεια, νοσοκομείο, δυστύχημα…), διαπιστώνουμε ότι δεν πραγματοποιήσαμε ούτε καν τα μισά από τα όνειρα που κάναμε στη ζωή… Αντιλαμβανόμαστε τότε ότι αυτό συνέβη εξαιτίας των αποφάσεων που πήραμε, ή δεν τολμήσαμε να πάρουμε: Η υγεία, όσο την έχουμε, μας προσφέρει μια απεριόριστη ελευθερία δράσεων και επιλογών· αυτό, δυστυχώς, το συνειδητοποιούμε, όταν τη χάσουμε.
ΤΩΡΑ με την οικονομική κρίση στο απόγειο, αναλογιζόμαστε τι θα μπορούσαμε να είχαμε και δεν το έχουμε. Ρίχνουμε το ανάθεμα στην «κακή μας τύχη» και στις «εγκληματικές πολιτικές αποφάσεις» των εθνοπατέρων μας που, όμως, αμετανόητα ξαναψηφίζουμε! Εθελοτυφλούμε παραβλέποντας το γεγονός ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν κυρίως οι δικές μας «κομματικές ή πολιτικές» επιλογές που κάναμε στο παρελθόν, όπως και οι επιρροές άλλων στις αποφάσεις μας.
ΣΙΓΟΥΡΑ, όταν επιθυμούμε κάτι διακαώς, αργά ή γρήγορα αυτό θα πραγματοποιηθεί. Αρκεί, βέβαια, να είμαστε ευλαβικά αφοσιωμένοι σ΄ αυτό (4). Κάθε επιλογή μας, οφείλει να είναι συνειδητή, λογική και ώριμη. Όχι απόρροια θυμού, ενθουσιασμού ή πίκρας, ή καρπός πλάνων «εναλλακτικών» προτάσεων άλλων (και κυρίως των πολιτικών)… (Στ.Γ.Κ.)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
-(3) «Ένας άνθρωπος αποτελεί συνισταμένη των επιλογών και των περιστάσεων. Κανείς δεν αφεντεύει τις περιστάσεις, όμως ο καθένας μας είναι αφεντικό των επιλογών του» [Eric-Emmanuel Schmitt, 1960-, Γάλλος συγγραφέας]
-(4) «Η αποφασιστική στάση πρέπει να διατηρείται μέχρι να επιτευχθεί ο σκοπός. Αν δεν το κάνουμε, το μέλλον μας θα είναι απλά ένα αντίγραφο του παρελθόντος» [Philip Sayetta Jacobs, The Conquest of self, Κέδρος, 1994]
