Πολιτικές και προσωπικές επιλογές…
Posted on 12 Νοε, 2012 in Δοκιμές, Κείμενα | 0 commentsΠολιτικές και προσωπικές επιλογές… “X.N.”, απόσπασμα από ευρύτερο κείμενο, Στ.Γ.Κ.)
- «Με 153 «ναι», 128 «όχι» και 18 «παρών» υπερψηφίστηκε το πολυνομοσχέδιο» (ο Τύπος, 8-11-12)
ΑΝ, ΟΠΩΣ λένε, «είμαστε το άθροισμα των επιλογών μας» (1), τότε οφείλουμε να είμαστε προσεκτικότεροι στις αποφάσεις μας. Τόσο γιατί αυτές αποτελούν συνιστώσες της ζωής, όσο και γιατί, πολλές φορές, προκαλούν απρόσμενες συνέπειες σ΄ εμάς και στους άλλους.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ αποφάσεις, για παράδειγμα, που παίρνονται στη Βουλή κρίνονται ως… ιστορικές εκ των υστέρων: όταν πια η Ιστορία ζυγίζει θετικά ή αρνητικά το αποτέλεσμά τους. Δυστυχώς, η Ιστορία μας βρίθει από αποφάσεις/επιλογές πολλών πολιτικών που οδήγησαν τη χώρα σε εθνικές τραγωδίες… Ναι! Ζούμε ιστορικές στιγμές, αλλά η θετική ή η αρνητική πλευρά τους δεν προμαντεύεται.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ενός έθνους «κτίζεται» σιγά-σιγά, λαμβάνοντας υπόψη συσχετισμούς δυνάμεων, συγκυρίες της εποχής, αλλά και αδυναμίες ή δυνατότητες. Δικές μας και των άλλων. Η έλλειψη διορατικότητας των τωρινών πολιτικών μας (και όχι μόνο), η απειρία τους να «παίζουν» ισότιμα στην παγκόσμια διπλωματική σκακιέρα, εξουδετερώνει τις επιλογές τους. Όσο «καλές» και μελετημένς θεωρούνται αυτές. Συνέπεια; Η ιστορία να… επαναλαμβάνεται!
ΟΙ, ΕΔΩ και 3 χρόνια, «μνημονιακές» επιλογές μιας σχετικής πλειοψηφίας στη Βουλή δείχνουν, αν μη τι άλλο, ότι οι κοινοβουλευτικοί μας εκπρόσωποι, ή τα έχουν χαμένα αγνοώντας ιδίως την καταστροφική πραγματικότητα γύρω τους, ή «επιλέγουν» και ψηφίζουν συνειδητά μια, συνήθως, τεχνητή πολωτική διλημματική πρόταση. Έτσι που, καλυπτόμενοι πίσω από το «αρνητικό σκέλος» της, εκλαμβάνουν τους εαυτούς τους ως «σωτήρες» του έθνους ψηφίζοντας το άλλο σκέλος του διλήμματος! Λείπουν οι «δυναμικές» επιλογές, ακριβώς επειδή λείπουν οι «δυνατοί» πολιτικοί…
ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ των εκάστοτε εθνοπατέρων μας, συνήθως είναι κοντόφθαλμες, καιροσκοπικές (2) και ψηφοθηρικές. Αποβλέπουν πρωτίστως στο ατομικό τους συμφέρον («βουλευτιλίκι») και λιγότερο στο συμφέρον του λαού. Ή, ακόμη και του έθνους. Γι αυτό, είναι ελάχιστες οι μεγάλες αποφάσεις/επιλογές που γίνονται «ιστορικές»: είναι αυτές που αλλάζουν την πορεία ενός έθνους. Τέτοιες είναι μόνο όσες περικλείουν ένα όραμα μέσα τους, που να το ενστερνίζεται ο λαός. Υπάρχει όραμα σήμερα;
ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ πολιτική σκέψη-όχι μόνο την ελληνική- κυριαρχεί μια στεγνότητα ιδεών. Δεν υπάρχει ικανή πολιτική «αφήγηση» που να εμπνεύσει τους λαούς πως οι τωρινές θυσίες τους θα έχουν ως αντίδωρο τις «καλύτερες μέρες» των επόμενων γενεών. Απλά έχουμε ως δεσπόζουσα πολιτική τη μακιαβελική άποψη ότι στη (μνημονιακή) πολιτική η επιλογή σπάνια είναι ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Αυτή γίνεται ανάμεσα στο χείριστο και το χειρότερο! Και είναι αυτό που ζούμε… (Στ.Γ.Κ.)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
-(1) «Πάντα έχουμε στη διάθεσή μας επιλογές. Μάλιστα, αποτελούμε το σύνολο των επιλογών μας» [Joseph O'Connor, απόσπασμα από το βιβλίο Desperados (1993)]
-(2) «Άλλα ΄λεγες, άλλα ΄ κανες / άλλα΄ πες πως θα κάνεις
Άλλα μας λέεις το πρωί / κι άλλα το βράδυ κάνεις!»
(σατιρική μαντινάδα για τις υποσχέσεις των πολιτικών)
