Νέο πολιτικό σκηνικό (;)
Posted on 19 Ιουν, 2012 in Πολιτική | 0 commentsΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΝΕΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟΥ (;)
ΠΟΤΕ μέχρι σήμερα σε βουλευτικές εκλογές, δεν τέθηκε τόσο έντονα το ερώτημα, «τι ψηφίζω, τώρα;». Θυμωμένα ή μήπως πιο ψύχραιμα; Έτσι, παρ΄ όλα τα εκβιαστικά διλήμματα, ο λαός ψήφισε προχθές μάλλον πιο νηφάλια. Δεν ψήφισε πολιτικές κομμάτων. Επέλεξε το ρεαλιστικότερο σενάριο.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ αντιπαράθεση επί της ουσίας των προγραμμάτων δεν είχαμε από τα δυο μεγάλα κόμματα. Μπορεί η πολιτική να επέστρεψε στην ατζέντα τους, όχι όμως με την αλήθεια που ο ψηφοφόρος θα ήθελε να ακούσει. Είδατε εσείς καμιά τηλεμαχία ανάμεσα σε Τσίπρα και Σαμαρά; Μονόλογοι εξ αποστάσεως ακουγόντουσαν πάντα, με όπλο τον εντυπωσιασμό, τον λαϊκισμό. Και με «αλληλο-μπλοφαρίσματα», που όμως δεν κατάφεραν να πείσουν τις γενιές του διαδικτύου και των κινητών. Ο λαός και πάλι είπε: «Σας προκρίνω, βρέστε τα μεταξύ σας!»
ΑΠΟ τη μια, λοιπόν, κυριάρχησε ο παλιός κόσμος, αν και περαιτέρω λαβωμένος… Του δίνεται η ευκαιρία να ανασυνταχθεί. Είναι ο παλαιοκομματισμός (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ) στον οποίο ο λαός παρείχε γενναιόδωρες αυτοδυναμίες, για να αυτοβελτιωθεί βελτιώνοντας ταυτόχρονα ισόνομα και ισοδίκαια το επίπεδο του λαού. Να φτιάξει, δηλαδή, ένα κράτος δικαίου. Δεν το έπραξε ποτέ. Του ξαναδίνει την τελευταία πια ευκαιρία ελπίζοντας στο «ο τρώσας και ιάσεται» (=αυτός, δηλαδή, που μας «πλήγωσε», ίσως είναι κι ο ικανότερος να μας «γειάνει»!)
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ είχαμε έναν ανερμάτιστο, πολυσυλλεκτικό «αριστερό» πολιτικό συνασπισμό (συνθεμένο από ετερόκλητες συνιστώσες-ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ) που δεν μπόρεσε να μιλήσει με καθαρό λόγο. Δεν έπεισε, αν και ευαγγελιζόταν το νέο, τουλάχιστον στο βαθμό που θα ήθελε. Στην πολιτική όμως, άλλο είναι το επιθυμητό, άλλο το πραγματοποιήσιμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε με το εθνικό νόμισμα -το ευρώ- και έχασε. Όχι γιατί δεν είχε δίκαιο σε ορισμένες θέσεις του, αλλά λησμόνησε ότι για την όλη κατάσταση, δεν έφταιγε κυρίως το… νόμισμα.
ΕΤΣΙ, κυριάρχησαν τα φοβικά, στερητικά σύνδρομα των Ελλήνων (το επίφοβο και άγνωστο B’ plan!) που ώθησαν τους εχέφρονες ψηφοφόρους («της μιας εκλογής») να ψηφίσουν συντηρητικά! Οι περισσότεροι- ευτυχώς ή δυστυχώς ο καιρός θα δείξει- σκέφτηκαν το πολύ απλό: «Καλλιά έχω να κάνω με ένα διάβολο που ξέρω, παρά με έναν άγγελο που δεν ξέρω»! (Στ.Γ.Κ., www.stcloris.gr, stcloris@yahoo.gr)
ΕΥΚΤΑΙΟ ΚΑΙ ΕΦΙΚΤΟ
ΣΤΗΝ πολιτική, άλλες είναι οι προεκλογικές υποσχέσεις (μαξιμαλιστικές συνήθως) κι άλλη η δυνατότητα εφαρμογής μέρους αυτών! Το εφικτό απέχει πολύ απ΄ το ευκταίο, επειδή το ευκταίο κρύβει το όνειρο, ενώ το εφικτό την σκληρή πραγματικότητα. Σχεδόν πάντοτε οι υποσχέσεις των πολιτικών παραμένουν… υποσχέσεις, ή μετατίθεται η πραγματοποίησή τους για την επόμενη τετραετία!
ΚΙ ΑΦΟΥ στον κ. Τσίπρα αρέσουν τα… γοητευτικά παραθέματα, του υπενθυμίζουμε αυτό που είπε περί «καλού πολιτικού» ο πολύς Τσόρτσιλ: «Καλός πολιτικός είναι εκείνος που είναι ικανός να προλέγει το μέλλον και που, στη συνέχεια, παραμένει εξίσου ικανός να εξηγεί γιατί τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα προείπε!». Πιο απλά, θα αντιληφθεί, άραγε, ο ΣΥΡΙΖΑ τι έφταιξε και έφυγε η πρωτιά μέσα απ΄ τα χέρια του, σε μια τόσο ιστορική στιγμή για την αριστερά;
ΣΤΟΝ ΨΥΧΙΣΜΟ του Έλληνα ψηφοφόρου της 17ης Ιουνίου κυριάρχησε τελικά άλλο δίλημμα: «ελπίδα ή ρίαλπολιτικ;». Και βέβαια κουρασμένος, εξουθενωμένος με τις εδώ και δυο χρόνια εξοντωτικές πολιτικές των κυβερνήσεών του, το ξανασκέφθηκε τι θα ψηφίσει: αποφάσισε ανάμεσα στις δυο χειρότερες λύσεις που του προσφέρονταν (από τη Ν.Δ. και το ΣΥΡΙΖΑ) τη λιγότερο κακή. Πρόκρινε τη σίγουρη παραμονή στο ευρώ, αλλά και τις «αλλαγές που είναι εφικτές» στο μνημόνιο. (Στ.Γ.Κ.)
