Το σπίτι και οι τοίχοι
Posted on 21 Ιαν, 2011 in Κείμενα | 0 commentsΑνατολίτικη σοφία
«Κάποτε ένας άνθρωπος ήθελε να προστατέψει το σπίτι του απ΄ τις κακοτυχίες, τους κλέφτες και τους κακούς ανθρώπους. Για το λόγο αυτό έχτισε γύρω γύρω ένα ψηλό και χοντρό τοίχο. Όταν ο τοίχος ορθώθηκε ο άνθρωπός μας σκέφτηκε πως οι κακοί άνθρωποι θα μπορούσαν να τρυπήσουν τον τοίχο ή να πηδήξουν πάνω από αυτόν, να μπουν μέσα στο σπίτι, να το κάψουν ή να το λεηλατήσουν και να τον σκοτώσουν.
Γι’ αυτό έχτισε ένα δεύτερο τοίχο, πιο ψηλό και πιο χοντρό από τον πρώτο. Μετά τον δεύτερο, έχτισε και τρίτο και τέταρτο.
Όταν ήταν έτοιμος κι ο τέταρτος τοίχος ο άνθρωπος σκέφτηκε πως πρέπει να κάνει και πέμπτο τοίχο…, αλλά εκείνη τη στιγμή το σπίτι κατέρρευσε, επειδή ήταν παλιό και εγκαταλειμμένο, αφού όλες οι σκέψεις και οι έγνοιες του ανθρώπου ήταν στραμμένες στο να προστατεύσει το σπίτι, εκτός… του σπιτιού!
Ο άνθρωπος με θλίψη κοίταξε τα ερείπια του σπιτιού του και τους γύρω τοίχους και είπε: «Τι να προστατέψουν τώρα αυτοί οι τοίχοι, αφού δεν υπάρχει σπίτι;»
… Η παραπάνω ιστορία είναι μάλλον μια αλληγορία στη διαρκή μας επιθυμία για περισσότερα, περισσότερα, έτσι που στο τέλος χάνουμε την ουσία: αυτό για το οποίο αγωνιζόμαστε-ο εαυτός μας-καταρρέει άδοξα… Το ανόητο αυτό «χτίσιμο» από μόνο του είναι ένας άδικος κι ανόητος –παράλογος-διαρκής «πόνος και βάσανο», γεμάτος από απάτες, σκληρότητα, απανθρωπιά, ταπεινώσεις, αδικίες, άγχος, αγωνίες. Αξίζει τον κόπο;
(Στ.Γ.Κ.)
