Φωνές του παρελθόντος
Posted on 12 Δεκ, 2011 in Δοκιμές | 0 comments
Φωνές του παρελθόντος
(απόσπασμα από το δοκίμιο, όπως δημοσιεύτηκε στα “Χ.Ν.”, 12-12-11)
(…) ΠΩΣ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ της ζωής το πέρασμα; Σίγουρα με τις αισθήσεις τις γεμάτες χυμούς και ομορφιά. Με την πληρότητα της σάρκας και της γνώσης… Πιο ηχηρή από όλες τις αισθήσεις, η αχώ των φωνών που έσβησε μεν, αλλά ξανάρχεται. Όπως τη δίνει κι ο Αλεξανδρινός:
«Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.
Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·
κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό.
Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίησι της ζωής μας―
σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει» (2).
ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ που έρχονται στ΄ αυτιά μου ψίθυροι. Είναι της μάνας η αθιβολή. Σαν να ΄ ναι απ΄ την αυλή ή το δωμάτιό της: με καλεί με εκείνο το αργόσυρτο, «Σταύρηηηηη…», που για μένα σήμαινε πως ήθελε να πάω σιμά της. Ή, εκείνο το ακατάληπτο πονεμένο, γεμάτο παράπονο, «Έκιτι, γιάβρουμ…», με το οποίο ήθελε να μου εκφράσει όλο τον πολύπαθο βίο της κι όλους τους θανάτους της… Η πολυσημία εκείνου του «Έκιτι…» (=Καημένε μου), μου ΄ λεγε πως ήμουν τυχερός που δεν έζησα την εποχή της: με τις κραυγές, τις οιμωγές των αδικοσκοτωμένων δικών της ανθρώπων…
ΑΠΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ το ζεστό ήχο της φωνής, αυτό που με περιβάλλει σαν αύρα, είναι το ολόγλυκο τραγούδι της. Μίλαγε για προδομένο «γαίμα», για ανεκπλήρωτες αγάπες, για αλησμόνητες πατρίδες και συγγενείς που «έμειναν» για πάντα πίσω… Ήχοι χαμένοι στους βυθούς του απέραντου γλαυκού του Πόντου, ή στα πυκνά φυλλώματα των δέντρων της Μακεδονίας.
***
Ο ΗΧΟΣ της φωνής, χωρίς τα πρόσωπα και την παρουσία τους, σέρνει τις μνήμες από την «πρώτη ποίηση» της ζωής μας: τα πρώτα μας ακούσματα… Όλα τα πρόσωπα του παρελθόντος φέρνουν εικόνες μιας ρετουσαρισμένης απ΄το χρόνο ομορφιάς. Από μια ανέμελη εποχή που πέρασε για πάντα: με τη γαλήνη που είχαμε τότε που όλα φαίνονταν να είναι αυτονόητα δικά μας. Τίποτε δεν προμηνούσε ακόμη θανάτους, καταστροφές, πολιτικές προδοσίες, οικονομικές κρίσεις, ανεργίες, μνημόνια, ανατροπές ζωής… (…)
Στ.Γ.Κ.
——————————————————-
http://www.youtube.com/watch?v=9hPvmks522E&feature=player_embedded#!
Toi maman
Chaqu’soir jusqu’à sept ou huit ans
J’te voyais
Près de mon lit en m’endormant
Le matin
J’savais avant d’ouvrir les yeux
Qu’tu étais
A la même place
Et qu’tu rêvais
A nous deux
Maman, tu es ma plus jolie chanson
Tu es pour moi la grande amie
Qui veille sur ma vie
Tant que les étoiles brilleront
Tu seras ma plus jolie chanson
Ma maman, quand j’ai d’la peine
C’est à toi
Que j’le dis
Tu me consoles
Chaque fois
Je te quitte
En te laissant tous mes tourments
J’oublie vite
Quand tout va bien j’t'oublie souvent
Et pourtant
Maman, tu es ma plus jolie chanson
Tu es pour moi la grande amie
Qui veille sur ma vie
Tant que les étoiles brilleront
Tu seras ma plus jolie chanson
(Parlé)
Je voudrais te dire
Maman, je t’aime
Mais voilà, c’est pas facile
Ca paraît bête, je n’ose pas
Je voudrais te dire
Mais à ton sourire, je sais que tu as compris
Et mon coeur te dit
Maman, merci
Maman, tu es ma plus jolie chanson
Tu es pour moi la grande amie
Qui veille sur ma vie
Tant que les étoiles brilleront
Tu seras ma plus jolie chanson
