Ποίηση και κόμματα
Posted on 7 Δεκ, 2011 in Κείμενα | 0 comments
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ/ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑ (όπως δημοσιέυτηκε στα “Χ.Ν.”, 6-12-11)
- «Εάν εσείς ψεύδεστε για να κερδίζετε λεφτά αυτό είναι απάτη, αν όμως ψεύδεστε για να κερδίζετε ψήφους αυτό είναι πολιτική». (Αγνώστου)
-ΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΗ συνέντευξή του («Το Βήμα», 20/11/2011) ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος μιλώντας για την οικονομική κρίση της εποχής, αλλά και για τη νοσταλγία του «πολιτικού» παρελθόντος διαπίστωσε (και διατύπωσε) με πικρία τα εξής:
«…Εχω την αίσθηση ότι η ανάκληση του παρελθόντος γίνεται πια όχι για να το επισκοπήσουµε κριτικά αλλά για να το νοσταλγήσουµε και κατά έναν φαντασιακό τρόπο να επιστρέψουµε στο παρελθόν. Αυτή τουλάχιστον την αίσθηση αποκοµίζω και από την έκφραση όλων των πολιτικών κοµµάτων. Το ΚΚΕ δείχνει ότι θέλει να επιστρέψει στην ιδανική εκείνη σταλινική εποχή του 1936. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυµεί να επιστρέψει ει δυνατόν στις αρχές του 1945, την εποχή της Συµφωνίας της Βάρκιζας, ώστε να αποτραπεί εκείνη η συµφωνία και ο ΕΛΑΣ να συνεχίσει τον αγώνα. Το βαθύ ΠΑΣΟΚ νοσταλγεί την επιστροφή στο 1981, η Ν∆ νοσταλγεί το 1974, µε την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραµανλή στην Ελλάδα και στην εξουσία, και όλα µαζί τα κόµµατα και άλλοι σχηµατισµοί νοσταλγούν και επιθυµούν να βρισκόµασταν στην ευδαιµονία του 2004. Το τι θα γίνει στο µέλλον τούς απασχολεί πολύ λιγότερο».
ΠΙΟ ΑΠΛΑ: η Ν.Δ. εξακολουθεί να «ζει» και να ονειρεύεται την εποχή του Κ. Καραμανλή (του πρεσβύτερου), το ΠΑΣΟΚ νοσταλγεί την εποχή του Α. Παπανδρέου (πατέρα του Γιώργου), το ΚΚΕ στην εποχή του Στάλιν (επονομαζόμενου και «πατερούλη») κι ο ΣΥΡΙΖΑ τα βλέπει όλα ως «συμφωνίες» (Βάρκιζας) που πρέπει να ανατραπούν… Δηλαδή, κανένα κόμμα δε ζει το παρόν, την τραγική οικονομική πραγματικότητα που ζει ο λαός στο πετσί του. Κι ας κόπτονται όλα ότι αγωνίζονται για το λαό. Για την πάρτη τους γίνεται ο αγώνας. Απόδειξη; Οι καθημερινοί εσωτερικοί καβγάδες τους που δεν ενδιαφέρουν κανένα μας.
-Ο ΙΔΙΟΣ ποιητής, ο Τ.Π., στη νέα ποιητική του συλλογή «Συγκατοίκηση με το παρόν» (Κέδρος, 2011) λέει «κλείνοντας το μάτι» στα κόμματα εξουσίας και τα εξής:
«Τα ερωτικά μας όνειρα συντηρήθηκαν/από τις αμετάβλητες φωτογραφίες/των γυναικών που είχαμε αγαπήσει.
Τα πολιτικά μας όνειρα νικήθηκαν/απ’ τις μεταβαλλόμενες βιογραφίες/των ηγετών που κάποτε μας είχαν πείσει».
… ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ, έτσι είναι! Φρούδες ελπίδες τάζουν ακόμη, απέλπιδα όνειρα κάνουμε πια, μίζερο παρόν ζούμε! Εδώ μας έφερε η κατάληξη της μεταπολιτευτικής πολιτικής όλων, δυστυχώς, των κομμάτων… (Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr, www.stcloris.gr)
