"Ο λόγος ο εφήμερος βαστά μόνο μια μέρα
το άρωμά του όμως κρατεί και νύχτα και ημέρα"
Στ.Γ.Κ., Νοε. 2010

Entre les Murs/Ανάμεσα στους Τοίχους

 

 

 

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ

[Ωραία και ζεστή η βραδιά χθες (2/12) στο ΤΕΕ Χανίων. Η «Εκπαιδευτική Εταιρεία" και η " Πολυδράση" Χανίων συνεχίζοντας τη συνεργασία τους πάνω στο θέμα «Κινηματογράφος και Εκπ/ση» πρόβαλε το έργο των Λοράν Καντέ-Φρανσουα Μπεγκοντό «Ανάμεσα στους Τοίχους. Προλογίζοντας το είπα τα εξής περίπου:]

ΑΛΗΘΕΙΑ τι συμβαίνει, όταν κλείνουν οι πόρτες μιας σχολικής αίθουσας κι ο καθηγητής βρίσκεται με τους μαθητές του, ανάμεσα στους 4 τοίχους της αίθουσας και ενώπιος ενωπίω;

Την απάντηση, ή μια απάντηση, προσπαθεί να μας δώσει ο σκηνοθέτης Λοράν Καντέ  με την ντοκουμενταρίστικη ταινία του «Ανάμεσα στους τοίχους» (“Entre les Murs”). Και μάλιστα μέσα από ένα σχολείο περιφερειακό, μιας εργατικής συνοικίας του Παρισιού, περιοχή που είναι και περιθωριακή με την έννοια ότι όλοι οι μαθητές αυτού του σχολείου είναι αλλοδαποί.

Οι συγκρούσεις μεταξύ των παιδιών που εκφράζουν διαφορετικές κουλτούρες (έθνη), αλλά και συνολικά της τάξης με τον καθηγητή τους είναι καθημερινή. Συγκρούσεις αναπόφευκτες τόσο στο γνωσιολογικό/εννοιαλογικό πεδίο (ακατανόητες λέξεις της γαλλικής γλώσσας), όσο και στο πολιτισμικό. Τα παιδιά προσπαθούν να βρουν την «ταυτότητά» τους ή να ξεπεράσουν τα κοινωνικά τους προβλήματα φτάνοντας πολλές φορές στα όριά τους. Η δε υπομονή του καθηγητού τους εξουδετερώνεται τις περισσότερες φορές. Το πρόβλημα σήμερα, με τις πολλές κουλτούρες στα σχολεία είναι εμαφανέστατο και στη χώρα μας που έχει 157.000 αλλοδαπούς μαθητές! Δεν αρκούν οι “καλές προθέσεις” και η αφόρητη υπομονή. Χρειάζονται ριζοσπαστικές αλλαγές στο θέμα…

Ο Φρανσουά Μπεγκοντό, ο καθηγητής Φιλόλογος του σχολείου στην ταινία, είναι ο συν-σεναριογράφος (και συγγραφέας του ομότιτλου βραβευμένου βιβλίου). Πρωταγωνιστεί στην ταινία με «συμπρωταγωνιστές» τους πραγματικούς μαθητές του. Η καθημερινότητά τους δεν είναι καθόλου ρουτινιάρικη. Αντίθετα είναι γοητευτική/απογοητευτική, συναρπαστική, υπέρμετρα εξουθενωτική…

Κι όμως…

(Στ.Γ.Κ.)

Photos avec toute la classe et leur profeesseur Fr. Begaudeau

 

Για την ιστορία:

Η πρώτη ταινία που είδαμε μαθητές στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και μας έμεινε βαθιά χαραγμένη ήταν “Η Ζούγλα του Μαυροπίνακος” (έτσι!), μια αμερικανική άγρια ταινία, που λίγη σχέση είχε με σχολείο και περισσότερο με μαφιές της εποχής. Όμως από τότε αντιληφθήκαμε πως το να είσα δάσκαλος και μάλιστα σε υποβαθμισμένες περιοχές δεν ήταν ό,τι καλύτερο στη ζωή σου. Πάρτε μια μικρή γεύση:

http://www.imdb.com/video/screenplay/vi2958819865/


Σχολιάστε