Εικόνες θανάτου…
Posted on 24 Νοε, 2011 in Κείμενα | 0 comments
ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΡΓΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ…(Όπως δημοσιεύτηκε στα “Χ.Ν.”, 24-11-11)
…ΧΩΡΙΣ ίχνος ελπίδας. Εννοούμε την κατάσταση που διαμορφώθηκε στην άλλοτε σφύζουσα από ζωή, χαμόγελο και κόσμο αγορά των Χανίων. Σήμερα, αυξάνονται κάθε μέρα τα κλειστά μαγαζιά με τα λουκέτα, ενώ και οικογένειες αποδομούνται… Στις βιτρίνες δεν βλέπεις παρά σκόνη και ποικίλες, αδέσποτες αφίσες: εικόνα που μάλλον επαναλαμβάνεται σε όλες τις πόλεις της χώρας. Μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις «βάζουν λουκέτο», ρευστό δεν υπάρχει, ενώ τα χαράτσια αυξάνονται φέρνοντάς μας στα πρόθυρα της παράκρουσης…
ΔΕΝ είναι μόνο τα μαγαζιά που κλείνουν. Είναι που κλείνουν κι οι ψυχές των ανθρώπων (φωτό, άστεγος στη Τζανακάκη, Νοέμβριος 2011). Είναι που η επαιτεία (νόμιμη ή παράνομη) έχει αυξηθεί κατακόρυφα, στους κεντρικούς δρόμους και τα φανάρια, όπως και οι άστεγοι συμπολίτες μας. Όταν διαβάζεις ότι η ανεργία πλήττει σχεδόν ένα εκατομμύριο κατοίκους, αναλογίζεσαι πόσο ανατριχιαστικός είναι ο αριθμός. Που, αντί να ελαττώνεται, αυξάνεται. Με άγνωστες συνέπειες για τον λεγόμενο «κοινωνικό ιστό», αν υπάρχει ακόμη αυτός…
ΑΣΧΗΜΑ σημάδια και στη συμβίωση των ανθρώπων: στις πολυκατοικίες υπάρχουν οικογένειες ή μοναχικά άτομα που αδυνατούν να πληρώσουν το πετρέλαιο του καλοριφέρ. Άλλες αρνούνται να πληρώσουν τα κοινόχρηστα κι άλλες που έχουν βάλει… τζάκια! Το πνεύμα κοινής συμβίωσης, παρόλους τους «κανονισμούς» και την αυτονόητη αλληλεγγύη, ήδη έπαψε να υπάρχει: ο καθένας κοιτάζει να τα βολέψει όπως-όπως!
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι που αυτή η πατρίδα σπρώχνει ό,τι καλύτερο από μυαλά διαθέτει, να ξενιτευτεί. Παραμένει πάντα άγνωστος ο αριθμός των επιστημόνων νέων που φεύγουν-ή θέλουν να φύγουν- από τη χώρα, θυμίζοντάς μας εκείνες τις τραγικές δεκαετίες του παρελθόντος (πριν 60-50 χρόνια) στις οποίες «καραβιές» ή τρένα «ανειδίκευτων εργατών» ερήμωναν την επαρχία για να φτιάξουν το μετέπειτα «γερμανικό (και ευρωπαϊκό) θαύμα». Ό,τι βλέπαμε στη δεκαετία το 1990 να συμβαίνει στις γειτονικές μας χώρες, μετά την πτώση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» (1989) επαναλαμβάνεται εδώ. Αυτή τη φορά, με έναν άλλο ιδιότυπο …σοσιαλισμό, υποταγμένο σε μια παγκόσμια οικονομική δικτατορία!
…ΤΕΡΜΑ το καταστροφικό παρελθόν που, σαν μωρές παρθένες, σιγοτρώγαμε διαβρώνοντας και το μέλλον των παιδιών μας. Οι νέες γενιές τώρα μας «φτύνουν» εγκαταλείποντας την πατρίδα, με τη βεβαιότητα ότι δεν θα ξαναεπιστρέψουν… Την οικονομική αιμορραγία διαδέχεται η εθνική αιμορραγία. Κι αυτό είναι ό,τι τρομακτικότερο μπορεί να συμβεί σε μια χώρα… Επειδή, αργά ή γρήγορα η οικονομία θα ανακάμψει, αλλά το μέλλον αυτού του τόπου θα έχει ήδη καταστραφεί… (Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr, www.stcloris.gr)
