Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ (όπως δημοσιεύτκε στα “Χ.Ν.”, 21-11-11)

• «Tου Κύκλου τα γυρίσματα, π΄ ανεβοκατεβαίνου,
  και του Τροχού, π’ ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνου
  με του καιρού τ’ αλλάματα, π’ αναπαημό δεν έχου,
  μα στο καλό κι’ εις το κακό περιπατούν και τρέχουν(…)» (1)

Η ΖΩΗ κάνει κύκλους: με μεγαλύτερες ή μικρότερες χρονικές διάρκειες. Άλλοτε με αιματηρούς πολέμους κι άλλοτε με «θανατερές» ειρήνες…

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ σε ένα κρίσιμο μεταίχμιο. Ή θα κάνουμε το άλμα προς τα μπρος σπάζοντας τις «αλυσίδες» που μας καθηλώνουν σε συμπεριφορές ραγιαδισμού, ή θα ξαναβυθιστούμε σε σκοτεινές «πολιτικά» εποχές, περιθωριοποιημένοι από όλους. Το να παραμένουμε βυθισμένοι στις συνήθεις κοινωνικές ανισότητες και αδικίες, στον «εαυτουλισμό» μας, στα κομματικά αλληλοφαγώματα και την ατιμωρησία (κυρίως αυτό!) των διεφθαρμένων πολιτικών ανδρών, δεν μας τιμά ως έθνος. Η ελληνική κρίση (G-risis)είναι απότοκος μιας διαχρονικής ιδιάζουσας εθνικής παθογένειας. Που οφείλεται σε πολιτικές διχόνοιας, στην οικονομική διαπλοκή και τις πελατειακές σχέσεις, στη διόγκωση του δημοσίου, στην αναξιοκρατία και τη διαφθορά…

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ σε παλιές ζοφερές ιστορικές περιόδους ξεκίνησε με το έμπα του αιώνα… Ένας περίεργος θρησκευτικός «Μεσαίωνας» αναδύθηκε με τον πόλεμο των «Σταυροφοριών» (του Μπους του νεότερου)εναντίον της Τρομοκρατίας, και ό,τι αυτός θεωρούσε ως τρομοκρατία! Ο πόλεμος των οικονομιών άρχισε με την 11/9/2001 και την πτώση των Διδύμων Πύργων της Ν.Υ. Ο ασκός του Αιόλου των κρίσεων λύθηκε κι η ανακατάταξη του κόσμου ξεκίνησε με κακούς οιωνούς.

Ο ΓΑΛΛΟΣ στοχαστής και πολιτικός Αντρέ Μαλρώ (André Malraux, 1901-1976) προείπε πως «ο 21ος αι. θα είναι αιώνας της θρησκευτικότητας…» Θα είναι, δηλαδή, ο αιώνας της Επιστροφής του Θεού. Όχι «δια πυρός και σιδήρου» όπως στον πρώτο Μεσαίωνα με τις αιμοχαρείς Σταυροφορίες, αλλά με τη σύγκρουση (κυρίως σε οικονομικό επίπεδο) πολιτισμών και θρησκειών.

ΑΠΟ το 2008 κι έπειτα μπήκαμε σε μια δίνη αμφισβήτησης αξιών, συστημάτων διακυβέρνησης, σύγχυσης ιδεών κ.ά. Όλων αυτών τα αποτελέσματα στην Ελλάδα τα ζούμε εντονότερα… Δεν είμαστε οπαδοί συνομωσιολογιών, όμως παρακολουθούμε με δέος μια πρωτοφανή επίθεση του καπιταλισμού κατά πάντων, με πρώτο θύμα εμάς. Η μετατόπιση των κερδών προς Ανατολάς συμπαρασύρει, δίκην ανεμοστρόβιλου, ό,τι αδύναμο βρίσκεται μπροστά: κοινωνίες ανθρώπων-κράτη-κυβερνήσεις… Απογυμνώνονται οι λαοί από  τα «κεκτημένα» και την ίδια την υπόστασή τους! Ό,τι κτίστηκε με σαθρά υλικά, υποχωρεί και, ή λυγίζει (υποκύπτει) σαν την καλαμιά στον άνεμο, ή τσακίζεται και χάνεται…

Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ στάθηκε ο πιο αδύναµος κρίκος µιας «αλυσίδας» κρατών της Ε.Ε., του Eurogroup. Το ευρώ απειλείται από την επιπολαιότητα των δημιουργών του και τη μακαριότητα των διαδόχων τους. Η συστηµική κρίση μετακινήθηκε από την Ελλάδα στην καρδιά της Ευρωζώνης απειλώντας τους πάντες. Γίναμε το μεγάλο  πειραματόζωο στο οποίο δοκιμάζονται τα «όπλα» των κερδοσκόπων και των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων. Στις πλάτες μας επιχειρείται η πλήρης αποδόµηση του κράτους, όπως το ζήσαμε μέχρι τώρα. Από εμάς εξαρτάται -τις αντοχές ή τις αντιστάσεις μας- το µέλλον  των κοινωνιών της ευρωπαϊκής περιφέρειας και όλης της Ε.Ε.

Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο των εξελίξεων. Από την εδώ έκβαση των πραγμάτων θα εξαρτηθεί το τι θα συμβεί «αλλού» στο μέλλον… Αλλά, από δω δεν ξεκίνησαν όλα; Οι μεγάλες αλλαγές της ανθρωπότητας, τα βασικά πολιτεύματα, η φιλοσοφία, οι  αλλαγές του 19^ου και 20^ου αιώνα;

ΣΗΜΕΡΑ βιώνουμε και τις μικρές, αλλά οδυνηρές αλλαγές που απορρέουν από τη δυσβάστακτη οικονομική κρίση. Επιστρέφουμε, αργά αλλά σταθερά:

-στην εθνική μας αυτογνωσία, με τις πραγματικές δυνατότητες και αντοχές μας,

-στην αλληλεγγύη προς τους συνανθρώπους μας ανακαλύπτοντας ξανά τη χαμένη ανθρωπιά της καθημερινότητας,

-στις παραδόσεις και τις παλιές αξίες των προηγούμενων γενεών,

-στη θρησκευτικότητα, την προσευχή, την πρακτική φιλοσοφία,

-στην οικογένεια, το πατρικό σπίτι, τη γη, την «περιουσία»,

-στην παρέα, το σεβασμό και την παραδοχή του άλλου,

-στις γνήσιες οσμές και γεύσεις της κουζίνας της μαμάς, με υλικά της μάνας γης-της φύσης,

-στη θαλπωρή και τη σιγουριά των γονιών,

-στην αναζήτηση γρήγορων λύσεων «ζωής», με την εφευρετικότητα και την καινοτομία,

-στην ανταλλακτική οικονομία και τον πρωτογενή τομέα,

-στην ατομική/οικογενειακή παραγωγή, μακριά από δάνειες ζωές και περιττά αγαθά,

-στην ολιγάρκεια και τις φυσικές ενεργειακές πηγές μας,

-στην ουσία της ζωής που είναι η προσφορά στους άλλους,

-στην καρδιά της υγιούς πολιτικής: με τη βαρύτητα και την αξία της ψήφου για τη δημοκρατία και την αξιοπρέπειά μας,

-στη συλλογική πολιτική και όχι του ενός προσώπου,

-στην αναζήτηση τρόπων δημιουργικής ανάμιξης στα δημόσια πράγματα, εγκαταλείποντας το «πρότυπο» του πολίτη που στοχεύει στην προσωπική και οικογενειακή -πάση θυσία- ευημερία,

-στα αυτονόητα: την ισονομία και τη δικαιοσύνη,

-στην αξιοκρατική οργάνωση της κοινωνίας και στο κράτος δικαίου,

-στην αγάπη για τη ζωή που κερδίζεται με τη δουλειά, μακριά από την επίπλαστη των ΜΜΕ και των δανεικών των τραπεζών…

ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ και στα συνακόλουθα μιας τέτοιας βίαιης και γρήγορης προσαρμογής. Όπως:

-στην αυξημένη εγκληματικότητα, την «εθνική» και ατομική κατάθλιψη, τις αυτοκτονίες νέων ανθρώπων και επιχειρηματιών, τις ανίατες ψυχοσωματικές αρρώστιες, τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών,

-στην επικίνδυνη αποδόμηση του κοινωνικού ιστού και την εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων της μεσαίας τάξης,

-στον ανασκολοπισμό του βασικού κύτταρου της κοινωνίας, της οικογένειας κ.λπ. (…)

ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΣΤΕ, δυστυχώς, στην αφετηρία με το… κάρο, για να κάνουμε επανεκκίνηση της ζωής, περνώντας αυτή τη φορά κι από το… ποδήλατο! Όχι, να ξαναπάμε κατευθείαν από το «γάιδαρο»  στο 4χ4, όπως τόσο άστοχα πράξαμε…

***

ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ επιστροφή θα μπορούσε να έχει σχέση και με το  πρόσφατο παρελθόν μας… Όμως, αυτό ανήκει στην Ιστορία. Απλά, αυτή τη φορά προσγειώνουμε το μέλλον στις πραγματικές διαστάσεις του σήμερα ξεκινώντας από τις ουσιαστικές ανάγκες μας. Αφαιρούμε ό,τι «βαρίδια» μάς κρατούσαν δέσμιους στα διάφορα life style και σε τρόπους συμπεριφοράς. Ωστόσο διατηρούμε ό,τι είναι ουσιαστικό και στοιχειώδες για την επιβίωσή μας. Από την πολιτική κρατούμε τους σωστούς πολιτικούς που προτάσσουν το συμφέρον της πατρίδας, τιμωρώντας τους καταστροφείς πολιτικάντηδες. Από την αλόγιστη πληροφόρηση των ΜΜΕ κρατούμε ό,τι  αποτελεί ουσιαστική γνώση. Από την ίδια τη ζωή εγκολπωνόμαστε ό,τι έχει σχέση με το βαθύτερο χαρακτήρα και τη φύση μας απορρίπτοντας τα ψεύτικα ψιμύθια που μας φόρτωσαν.

…Η ΖΩΗ συνεχίζει την πορεία της, έτσι κι αλλιώς. Με τις ακούραστες τέσσερις εποχές της, τον υπέροχο ελληνικό ουρανό, τα χρώματα της Ελλάδας, τα θεϊκά δώρα της ελληνικής φύσης. Και όποιος θέλει, την ακολουθεί όπως είναι. Αλλάζοντας φυσικά μόνο τον εαυτό του. Γιατί, η ζωή μπορεί να πορευτεί και χωρίς εμάς!

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

-(1) Βιτζένζου Κορνάρου, «Ερωτόκριτος», στ. 1-4, σελ. 59,   «Αστήρ»-Παπαδημητρίου», ανατύπωση έκδ. Στ. Ξανθουδίδου, εισαγωγή Λ. Πολίτη, Αθήναι, 1968.