Το παρελθόν
Posted on 7 Ιαν, 2011 in Τα Παιδοπολίτικα | 0 commentsΤο ότι βιώνουμε άγριες καταστάσεις, κανείς δεν αντιλέγει.
Όμως, οι τωρινές δεν έχουν καμιά σχέση με αυτές που ζήσαμε στη Μακεδονία στα τέλη της δεκαετίας του 1940 με αρχές του 1950.
Η φτώχεια ήταν φτώχεια, με όλη τη σημασία της λέξης “στέρηση”.
Με τον ανταρτοπόλεμο δεν έμενε καμιά σοδειά: τη μια ερχόντουσαν οι αντάρτες και έπαιρναν ό,τι μπορούσαν να πάρουν απ΄τις αποθήκες και τις αυλές, την άλλη οι άλλοι.
Τα όπλα, βλέπετε, ήταν τα ισχυρότερα επιχειρήματα και των δυο πλευρών, ειδικά απέναντι στους φτωχούς και ανήμπορους να αντιδράσουν…
Το μπαλωμένο ρούχο ήταν της μόδας, τα λεγόμενα “παρτάλια”, το να είσαι ξυπόλυτος με κρύο ή χιόνι ή κάψα ήταν συνηθισμένο, το να μην έχεις ψωμί να φας ακόμη πιο συνηθισμένο.
Τα σχολεία καμμένα, οι γονείς μας πρόσφυγες χαροκαμένοι από τον Πόντο…, άντε να δεις φως στην “άκρη του τούνελ” !
Κι όμως, το χαμόγελο, το παιχνίδι με τα γειτονόπουλα δεν έλειπε, η αλληλεγγύη δεν ήταν άγνωστα πράγματα.
Επιβιώσαμε, αγωνιστήκαμε με νύχια και με δόντια, μεγαλώσαμε, φτιάξαμε τις οικογένειές μας.
Δεν το γυρίσαμε στην κατάθλιψη.
Η μόνη διαφορά με τη σημερινή κατάσταση είναι ότι εμείς απ΄τη φτώχεια κερδίσαμε την ολιγάρκεια.
Η σημερινή γενιά δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ολιγάρκεια έχοντας ζήσει στην ευμάρεια.
Ένα έχουμε να σημειώσουμε ως επίλογο…
Επιδίωξή μας: “ένα σφουγγάρι για να σβήσω το παρελθόν”-όπως λέει μια αραβική παροιμία- “ένα τριαντάφυλλο για να γλυκάνω το παρόν κι ένα φιλί για να χαιρετήσω το μέλλον”.
Αισιοδοξείτε! Κι όλα θα πάνε καλύτερα. Θέλουν δεν θέλουν οι άλλοι…
Στ.Γ.Κ.
