Ο χαρακτήρας μας
Posted on 27 Οκτ, 2011 in Σχόλια | 0 comments
Ο χαρακτήρας του Έλληνα (παρουσίαση από τον Γ. Επιτήδειο)
[Τα μέσα σε (…) σχόλια είναι δικά μας]
“Αν και έχουν γραφτεί πολλά για την ψυχοπαθολογία του Έλληνα δεν συνάντησα ποτέ κάποιον που να μου δώσει μια ακριβή διάγνωση γι’ αυτήν. Σας προτείνω λοιπόν τη δική μου.
Τον αναγνωρίζετε;
1.
Έχει εξαιρετικά μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του – Είναι απόλυτος, δεν δέχεται τη διαφωνία και προσπαθεί πάντα να επιβάλει την άποψή του με κάθε τρόπο.
(Μάλλον… απόλυτη η άποψη. Από ένα συμβάν δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται ολόκληρος λαός. Το έχουμε αυτό το ελάττωμα εμείς οι Έλληνες, όταν πηγαίνουμε στην Εσπερία. Οπότε ακούς για «βρωμογερμανούς», για «κωλογάλλους» κ.λπ.)
2.
Φαντασιώνεται τον εαυτό του ισχυρό και επιτυχημένο – Αν ήταν πρωθυπουργός, Αν είχε εξουσία, Αν η τύχη του χαμογελούσε.
(Μα, όλα αυτά που φαντασιώνεται, δυστυχώς είναι ο ίδιος που τα ψηφίζει. Όχι με τη φαντασία του, αλλά με το συμφέρον του, τον εαυτούλη του δηλαδή.)
3.
Θεωρεί ότι είναι τόσο ξεχωριστός που αξίζει να βρίσκεται μόνο ανάμεσα σε “Επώνυμους” – Συχνάζει στο μπαράκι που πηγαίνει ο τάδε, ονειρεύεται διακοπές εκεί που βρίσκεται ο δείνα και θα κάνει οποιαδήποτε θυσία αρκεί να βρεθεί κοντά στους πλούσιους, τους διάσημους και τους ισχυρούς.
(Τον «ξιπασμένο» Έλληνα μη τον γενικεύουμε. Είναι κρίμα και υποτιμούμε όλους τους άλλους, την πλειονότητα: που δεν κάνει πια διακοπές ούτε συναγελάζεται με «επώνυμους»)
4.
Επιθυμεί να τον θαυμάζουν, να τον φροντίζουν και να τον κολακεύουν διαρκώς – Θέλει να είναι πάντα πρώτος, διεκδικεί συνεχώς από το κράτος και την κοινωνία (αλλά ξεχνάει να δίνει) και πιστεύει όποιον του πουλάει όμορφα λόγια ακόμη κι αν είναι κούφια (κυρίαρχος λαός με αλάνθαστο πολιτικό αισθητήριο όπως έλεγε και ο μέγας ψυχολόγος Ανδρέας Παπανδρέου).
(Οι πολιτικοί κάνουν τη δουλειά τους. Είναι η αλεπού και είμαστε οι αφελείς κόρακες. Ποιος φταίει σ΄αυτήν περίπτωση, όταν δεν υπάρχει παιδεί και κουλτούρα αξιοκρατίας;)
5.
Απαιτεί ιδιαίτερη μεταχείριση, προτεραιότητα και απόλυτη υποταγή στις επιθυμίες του – Η δική του περίπτωση είναι πάντοτε “διαφορετική” από των άλλων, παρακάμπτει τις ουρές στα φανάρια και μπαίνει πρώτος αδιαφορώντας για όσους περιμένουν υπομονετικά, ενώ γκρινιάζει συνέχεια και για το παραμικρό.
(Κι αυτό είναι θέμα παιδείας που λείπει απ΄την οικογένεια και το σχολείο…)
6.
Εκμεταλλεύεται χωρίς δισταγμό τους συνανθρώπους του όποτε του δοθεί η ευκαιρία – Οι “άλλοι” είναι τα κορόιδα και εκείνος ο “έξυπνος”.
(Γι αυτό φτάσαμε να παρακαλούμε τους… κωλο ευρωπαίους να μας σώσουν με το ευρώ τους!)
7.
Αδιαφορεί για τα αισθήματα και τις ανάγκες όσων βρίσκονται γύρω του – “Και τι με νοιάζει εμένα; Να κόψεις το λαιμό σου.”
(Αν δεν φύγουμε από το εγώ να πάμε στο εμείς, πάντα θα είμαστε χρεοκοπημένοι οικονομικά, ηθικά και αξιακά…)
8.
Φθονεί διαρκώς τους άλλους και πιστεύει ότι κι εκείνοι αισθάνονται ακριβώς το ίδιο – Θεός: “Τέκνο μου θέλεις κι εσύ ένα γαϊδούρι όπως του γείτονά σου;” Έλληνας: “Όχι Θεέ μου, δεν χρειάζεται. Κάνε απλώς να ψοφήσει το δικό του.”
(Ο φθόνος είναι από τα 7 θανάσιμα (παγκόσμια) αμαρτήματα. Δεν είναι μόνο του Έλληνα…)
9.
Είναι εγωιστής, μεγαλομανής, με κρίσεις θυμού όποτε αμφισβητείται το αλάθητο ή η πρωτοκαθεδρία του – “Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε”;
(Σύμφωνοι! Αλλά ξέρετε ποιοι το λένε πιο πολύ; Οι λεγόμενοι μορφωμένοι ή και διανοούμενοι –καθηγητές, πολιτικοί και δεν συμμαζεύεται! Το «εγώ» μας έφαγε…)
——————————————————-
Αν και είναι άδικο να γενικολογούμε βάζοντας όλους τους Έλληνες “στο ίδιο τσουβάλι”, είμαι βέβαιος ότι στα προηγούμενα αναγνωρίσατε πολλά από τα χαρακτηριστικά του λαού μας.
Με λύπη μου λοιπόν σας πληροφορώ ότι η παραπάνω λίστα δεν γράφτηκε για να περιγράψει τους Έλληνες. Πρόκειται για μια σειρά από κριτήρια που εξέδωσε το 2000 η Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση για να περιγράψει όσους πάσχουν από NPD (Narcissistic Personality Disorder = Ναρκισσιστική Διαταραχή Προσωπικότητας).
Σύμφωνα με την Ένωση, ως ναρκισσιστική προσωπικότητα χαρακτηρίζεται όποιος άνθρωπος περιγράφεται από πέντε ή περισσότερα από τα παραπάνω κριτήρια. Εμείς όμως θεωρώ ότι καλύπτουμε με άνεση και τα εννέα.
Δεν είμαι βέβαια ο πρώτος που γράφω για την εθνική μας ψυχασθένεια και για την ανάγκη μαζικής θεραπείας. Ωστόσο, ο ακριβής κλινικός χαρακτήρας της περίπτωσής μας δεν είχε γίνει μέχρι σήμερα αντιληπτός και γι’ αυτό σπεύδω να καλύψω το κενό, συμπληρώνοντας τις γνώσεις μας.
Αμφιβάλω όμως αν αυτό θα μας βοηθήσει σε τίποτε επειδή οι ναρκισσιστικές προσωπικότητες αποτελούν δυστυχώς τις δυσκολότερες μορφές ψυχασθενών. Αρνούνται κάθε μορφή θεραπείας, καθώς η παραδοχή ότι την έχουν ανάγκη θα γκρέμιζε το τείχος του εγωισμού που έχουν υψώσει για να κρύψουν τα συμπλέγματα κατωτερότητας, τους φόβους και τις ανασφάλειές τους.
Σωτηρία λοιπόν δεν υπάρχει. Μόνο ελπίδα για κατανόηση, προστασία και αντίσταση απ’ όσους δεν έχουν “κολλήσει” ακόμη το “μικρόβιο”. (http://www.gepiti.com)
… Για την αντιγραφή
Στ.Γ.Κ.
