Κρητική σοφία…
Posted on 10 Οκτ, 2011 in Παραθέματα | 0 comments
Κρητική σοφία…, και επιμύθιο:
1.-Κλαίει τ΄αμπέλι ακλάδευτο, κλαίει και κλαδεμένο
Κλαίει κι ο νιος απάντρευτος κλαίει και παντρεμένος
[Το ίδιο είπε κι ο Σωκράτης, αλλά όχι σε... μαντινάδα, όταν τον ρώτησαν τι είναι καλύτερα "να παντρευτεί κανείς ή όχι"!]
2.-Λέξη που δεν ειπώθηκε, δεν ημπορεί να βλάψει
Μια λέξη που ειπώθηκε πολλούς μπορεί να κάψει
[Η αλήθεια είναι ότι οι λέξεις μεμονωμένες είναι πάντοτε αθώες. Όταν μπουν σε προτάσεις και φράσεις, τότε αποκτούν άλλες σημασίεςς, ανάλογα με το πρόσωπο που τις λέει και την περίπτωση...]
3.-Ο άνθρωπος ο λογικός, ποτέ δεν επιμένει
Ξέρει αν πρέπει να μιλεί, κι αν πρέπει να σωπαίνει
[ και πού να βρεις στην εποχή μας τον λογικό άνθρωπο, όταν η παράνοια και το παράλογο μπήκαν στα σπίτια και θρονιάστηκαν στο μυαλό μας;]
4.-Ποτέ χωρίς να σέβεσαι, ευχάριστος δεν θα΄σαι
Να σέβεσαι και ν΄αγαπάς, αν θέλεις ν΄αγαπάσαι
[μεγάλη αλήθεια, αλλά ποιος ορίζει τι είναι σεβασμός. Μόνο το ίδιο το πρόσωπο με τη συμπεριφορά και το ήθος του τον εμπνέει. Ή μήπως όχι;]
5.-Στάλα τη στάλα το νερό, το μάρμαρο τρυπά το
Το πράμα που μισεί κανείς, γυρίζει κι αγαπά το.
["Σταγόνες ύδατος πέτρας κοιλαίνουσι", λέγαν και οι Αρχαίοι. Τώρα, αν το πρόσωπο που μισεί κανείς "γυρίζει κι αγάπα το", αυτό θέλει πολύ δύναμη ψυχής που λείπει απ΄τους ανθρώπους...]
… Για τα σχόλια [...], Στ.Γ.Κ.
(Το κολάζ, “Αγγελος πουλί”, είναι του Ελύτη)
