Κύπρια έπη…
Posted on 20 Ιουλ, 2011 in Ποιηση | 0 comments
[ΕΖΗΣΑ την Κύπρο και τους Κύπριους, για 10 συναπτούς μήνες (Μάρτιος 1967-Δεκέμβριος 1968) υπηρετώντας στην ΕΛΔΥΚ και μάλιστα στην οροσειρά της Καντάρας. Στο θέρετρο της Αμμοχώστου, με το κάστρο του Οθέλλου.
Έχω διατηρήσει μερικές απ΄τις καλύτερες αναμνήσεις μου από το νησί, τη μυθοπλασία που οργίαζε εκείνη την εποχή, αλλά και την πραγματικότητα των γεγονότων του Νοέμβρη του 1967 στα Κοφινού και τους Αγ. Θεοδώρους.
Μέρες ήμασταν στα ορύγματα περιμένοντας την τουρκική εισβολή που δεν έγινε τότε.
Η χούντα προτίμησε να προδώσει το Κυπριακό παρά να δυσαρεστήσει τους Αμερικανούς που ετοίμαζαν με το Ισραήλ τον αραβικό πόλεμο του 1968.
Διγενής και Μακάριος σε αιώνια αντιπαράθεση.
Κι εμείς μια ωραία πρωία του Δεκέμβρη του 1967, με την ουρά στα σκέλια, υποχρεωθήκαμε -κατόπιν ταπεινωτικής συμφωνίας της χούντας με τον Ντεμιρέλ στον Έβρο και διαμεσολαβητή τον Σάϊρους Βανς-να αφήσουμε το νησί έρμαιο πια του Ντενκτάς που είχε προ καιρού αποβιβαστεί κρυφά στο νησί...
Η απόβαση των Τούρκων δεν θα αργούσε. Σε λίγα χρόνια (1974) ο τουρκικός Αττίλας βρήκε "ξαρμάτωτη" την Κύπρο.
Λάθη, λάθη, λάθη πολιτικής που συνεχίζονται (;)]
ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
“Κύπρον, ου μ΄εθέσπισεν…”
[Μου αρέσει το παρακάτω ποίημα-παιάνας, έτσι όπως το τραγούδησε ο Γ. Νταλάρας.
Έχει ψυχή, δύναμη και φλόγα...]
Καρτερούμεν μέραν νύχταν :
“Καρτερούμε μέραν νύχταν/να φυσήσει ένας αέρας
στουν τον τόπον πον καμένος/τζι εν θωρεί ποτέ δροσιάν
για να φέξει καρτερούμεν/το φως τζείνης της μέρας
πον να φέρει στον καθέναν/τζαι δροσιάν τζαι ποσπασιάν.”
[Ποιητής: Δημήτρης Λιπέρτης (1866-1937)]
Κυπριακές λέξεις (όπως μεταφράζονται στα ελληνικά:
στουν = σε τούτον (σε αυτόν)
πον = που είναι
τζι εν = και δεν
τζαι = και
φέξει = ξημερώσει
τζείνη = εκείνη
ποσπασιά = relief – ελευθερία
… Με την αφάνταστη αγάπη μας στους Κυπρίους! (Στ.Γ.Κ.)
