Χριστούγεννα, έτσι κι αλλιώς…! (Χ.ν., 21-12-24)
Posted on 21 Δεκ, 2024 in Σχόλια | 0 comments
ΓΙΟΡΤΕΣ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ…
[και στην https://www.haniotika-nea.gr/category/scholia/]
ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ, οι καθαυτό μέρες των Χριστουγέννων (Δωδεκαήμερο) αποτελούν στενόχωρη περίοδο. Άλλοι παθαίνουν «χριστουγεννο-φοβία» κι άλλοι μελαγχολούν χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο. Όσοι “φοβούνται” τα Χριστούγεννα, τα φοβούνται πιθανόν επειδή τα ταυτίζουν με δυσάρεστα γεγονότα που τους συνέβησαν κάποια Χριστούγεννα, ή και σε άλλη χρονική περίοδο της ζωής τους. Η μοναξιά των ημερών για ορσμένους είναι επιλογή τους, για άλλους όμως είναι οδυνηρή πραγματικότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με την Πρωτοχρονιά η οποία προσφέρει με τη σειρά της τη “Νεο-χρονοφοβία”.
Φόβος και αγωνία, ειδικά για τα μοναχικά περιθωριοποιημένα άτομα που θεωρούν τις μέρες αυτές συναισθηματικά ανυπόφορες, αφού δεν μπορούν να συμμετάσχουν στην (τεχνητή ή αυθόρμητη) ευφορία και “ευτυχία” που αφθονεί γύρω τους.
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ που αγχώνονται και μόνο από το γεγονός ότι το δώρο που θα προσφέρουν ή το δείπνο που θα ετοιμάσουν, δεν ξέρουν αν θα αρέσει! Τους αγχώνει επίσης, αν μαζί με το αγαπημένο πρόσωπο ή το ζευγάρι που καλούν για Ρεβεγιον, θα έλθουν και άλλα πρόσωπα, όπως ας πούμε τα πεθερικά τους! Δεν είναι, λοιπόν, “χαρούμενα” τα Χριστούγεννα εκ προοιμίου. Ούτε και “ευτυχισμένος” ο καινούργιος χρόνος, για όλους. Και δεν φταίει σ’ αυτό μόνο η κακή περιρρέουσα ατμόσφαιρα, με την όντως ανυπόφορη επικαιρότητα… Υπάρχουν φυσικά και άτομα για τα οποία οι γιορτές του Δωδεκαημέρου είναι μεν χαρούμενες, αλλά τελικά καταλήγουν σε μια πικρή θλίψη, εν όψει της επομένης! Είναι σαν να έχουν μια μέρα χαράς και 364 μέρες να κουβαλούν μια βαρετή ύπαρξη.
ΠΙΣΩ, λοιπον, από το φανταχτερό πέπλο των ημερών, με τη σπατάλη χρωμάτων και φώτων, με τους μποναμάδες της κυβέρνησης και τα “δώρα”, κρύβεται η πραγματικότητα της μεγάλης φτώχειας πολλών συνανθρώπων μας, της προσφυγιάς που μας πλημμυρίζει και πάλι, των νεόπτωχων που κυκλοφορούν στους δρόμους και δεν εκφράζονται. Κρύπτονται οι πόλεμοι σε Μέση Ανατολή και Ουκρανία, που επιτείνουν την κακή συναισθηματικότητά μας. Και πως να χαρείς, όταν το αίμα, η καταστροφή και η εγκληματικότητα έγιναν καθημερινότητα στη γειτονιά σου; Και πώς να χαρείς, όταν όλα δείχνουν πως η ελπίδα για κάτι καλύτερο στον κόσμο, με τις κρίσεις, τους πολέμους, την κλιματική αλλαγή, λιγοστεύει…;
… “Και επί γης, ειρήνη”, ναι, αλλά σε ποια γη και για ποια ουτοπική ειρήνη μιλάμε; (Στ.Γ.Κ.)