Παρακμή και αναμονή… (Χ.ν., 25-11-24)
Posted on 25 Νοε, 2024 in Δοκιμές | 0 comments
ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΑΝΑΜΟΝΗ
ΒΙΩΝΟΥΜΕ μια ηθική παρακμιακή περίοδο, τόσο στις κοινωνίες όσο και στα πολιτικά συστήματα διακυβέρνησης. Ναι! Υπάρχει μεν μια εξελισσόμενη θαυμαστή τεχνολογία (ΑΙ) η οποία όμως πλαισιώνεται από συνεχή απορρύθμιση των άλλων παραμέτρων ζωής. Πρόοδος στην τεχνογνωσία, κυνισμός όμως και πολύ χρήμα για ολοένα λιγότερους· αίμα, πόλεμοι, πόνος και φτώχεια για τους πολλούς, κέρδη αφάνταστα για τους ελάχιστους.
ΑΝΕΚΑΘΕΝ ο άνθρωπος ήταν κράμα μεγαλείου και αθλιότητας! Οι δε τωρινές συνισταμένες παρακμής του είναι:
-Η υπερβολική χρήση της τεχνολογίας και των ηλεκτρονικών συσκευών που οδηγεί σταθερά σε απορρύθμιση της καθημερινότητας απομακρύνοντάς μας από την πραγματική ζωή.
-Οι εκλογές άλλοτε είχαν ιδεολογικό χρώμα. Σήμερα -το είδαμε στις ΗΠΑ (5-11-24), το βλέπουμε και στη χώρα μας- υπάρχει εσκεμμένα μια ηλεκτρονική παραπληροφόρηση υπέρ της μιας και εις βάρος της άλλης παράταξης. Χώρες που κατηγορούνται για “fake news” σε εκλογές άλλων είναι η Ρωσία και το Ιραν. Η παρέμβαση, μέσω διαδικτύου, αποσκοπεί στην υπονόμευση της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων στους ταγούς τους. Ο κίνδυνος για την ελεύθερη έκφραση και τη δημοκρατική διαδικασία είναι εμφανής. Η παραπάνω έξωθεν τακτική, με την υπονόμευση του ντόπιου εκλογικού δημοκρατικού συστήματος, αποτελεί “αλάθητη” συνταγή για τη γέννηση της βίας και του φασισμού.
-Οι πρόσφατες εκλογές στις ΗΠΑ απέδειξαν ότι κερδίζει αυτός που έχει πίσω του τους ισχυρότερους οικονομικά “φίλους” (1), τους οποίους μάλιστα (όπως ο Τραμπ) αξιοποιεί και στην κυβέρνησή του! Κερδίζει ακόμη, αυτός που λέει τα περισσότερα “πειστικά” ψεύδη (Τραμπ) αλλά κι αυτός που με παραποιημένα βίντεο (TikTok), κατορθώνει να πείσει τους συμπολίτες του για την απαξία του αντιπάλου του!
-Εδώ και δεκαετίες ζούμε την καταστρατήγηση κάθε νόμου και την περιφρόνηση κάθε εθνικού συμβόλου (“μπαχαλάκηδες”). Αυτή η στάση (συγκεκριμένων παρατάξεων), δεν οδηγεί, άραγε, μια χώρα στην παρακμή δια του εθνομηδενισμού; Μια κοινωνία που χάνει το “Γνώθι σ’ αυτόν”, γιατί να να μην είναι ευάλωτη στους έχθρούς της, αλλά και στην εσωτερική βία;
-Η κοινωνική απομόνωση του ατόμου που ζει με τη ψευδαίασισθηση του fb ότι αυτό του προσφέρει ένα άλλο είδος “αυθεντικής” επικοινωνίας, ενώ στην πραγματικότητα το άτομο καθηλώνεται στη σιωπή, δεν κατάντησε moduw vivendi για όλους μας; Γιατί, λοιπόν, η μοναξιά να μην αποτελεί τη σοβαρότερη “ασθένεια” της εποχής των κλικ, των emoji και των “likes”;
-Οι πολιτισμικές αλλαγές είναι εμφανείς, όπως και η ιεράρχηση των αξιών. Ας πούμε, αν και υπάρχει εκδοτική άνθιση, λίγοι ανοίγουν ένα χάρτινο βιβλίο ή μια εφημερίδα. Αντίθετα, προτιμούν μια αμφίβολη αλλά γρήγορη “ενημέρωση” μέσω των κοινωνικών δικτύων. Αντί της κλασικής ανάγνωσης, έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα, οπουδήποτε κι αν βρισκόμαστε, το ηχητικό βιβλίο, ένα e-book σε pdf ή word, ένα podcast. Όλα βεβιασμένα…
-Οι πόλεμοι αλλάζουν άρδην τρόπους και μέσα. Τώρα στέλνουν θανατηφόρα drones και ρουκέτες, διηπειρωτικούς πυραύλους και έξυπνες βόμβες σε αμάχους και παιδιά. Τώρα ένας πόλεμος διεξάγεται πίσω από ηλεκτρονικές οθόνες, αφήνοντας αδιάφορους και ψυχρούς τους εμπλεκόμενους. Οι μόνοι που συγκλονίζονται (κυριολεκτικά) είναι οι άμοιροι λαοί, οι άμαχοι-τα θύματα- των δύο πλευρών. Γιατί τώρα κι ο δεχόμενος την επίθεση μπορεί να απαντήσει ανάλογα και να χτυπήσει μέσα σε πόλεις και χωριά. Τα όρια μεταξύ θύτη και θύματος γίνονται δυσδιάκριτα. Εγκληματίες πολέμου ο Πούτιν, αλλά κι ο Νετανιάχου… Μπορείς να ξεχωρίσεις την αδικία, αλλά από ένα σημείο και μετά όλοι γίνονται εξίσου ένοχοι καθώς ο τρόπος δράσης τους είναι ίδιος. Γεγονός είναι ότι οι -δι αντιπροσώπων- πόλεμοι του 21ου αι., δεν έχουν καμιά σχέση με τους κλασικούς πολέμους: μπήκαμε στο στάδιο των απόλυτων καταστροφών και του ατέρμονος θανάτου.
-Αισθανόμαστε στο πετσί μας την οικονομική πίεση που μας αναγκάζει να μετράμε και το τελευταίο ευρώ. Η άνιση και άδικη κατανομή του εθνικού πλούτου παρά τα υπερ-έσοδα για τα οποία κομπάζει η κηβέρνηση της ΝΔ, η ανεπαρκής χρηματοδότηση των λαϊκων στρωμάτων (παρόλες τις ψευδοϋποσχέσεις για “ενισχύσεις”), οδηγεί στην διάσπαση των οικογενειών και την παραζάλη του ατόμου. Η αύξηση της πάσης φύσεως κοινωνικής εγκληματικότητας δεν συσχετίζεται, άραγε, με την οικονομική δυσπραγία και την ηθική κατάπτωσή μας;
-Τα περιβαλλοντικά προβλήματα ήλθαν για να μείνουν. Οι πρωτοφανείς φυσικές καταστροφές με εκατόμβες νεκρών από καύσωνες ή πλημμύρες, όσο πρωτόγνωρες κι αν είναι γίνονται δυστυχώς μια καθημερινότητα. Τα προβλήματα και η αύξηση της ανησυχίας μας για το μέλλον του πλανήτη, καθίστανται αιτία αμφισβήτησης των ηγεσιών διαβρώνοντας και τον ιστό των κοινωνιών που οδηγούνται στη φτώχεια…
ΕΤΣΙ η π α ρ α κ μ ή, ως πραγματικότητα, είναι πολύπλευρη, ενώ και οι αιτίες της μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με την προσωπική εμπειρία μας ή την περιοχή στην οποία ζούμε. Η έλλειψη σε παγκόσμιο επίπεδο ικανών ηγετών, με πυγμή και πειθώ στο λόγο τους, έχει άμεση σχεση με την ταχύτητα της παρακμής μας. Το πολιτικό προσωπικό των οικονομικών ελίτ που ήδη ηγείται στις χώρες του Δυτικού κόσμου (ΗΠΑ, Ρωσσία), ενδιαφέρεται μόνο για τα συμφέροντά του. Όχι για εκείνα των πολιτών που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί.
ΚΑΘΕ σκοτεινή περίοδος εμπεριέχει και το σπέρμα της αναγέννησης. Μπορεί να φαίνεται δύσκολο, αλλά η ιστορία έχει δείξει ότι, σε καιρούς κρίσεων ή παρακμιακών φαινομένων, “γεννιούνται” αίφνης ηγέτες που μπορούν να οδηγήσουν μια κοινωνία μπροστά βγάζοντάς την από το τούνελ. Εξάλλου, η πίεση από τις μάζες, η συλλογική δράση και η διάδοση μιας υγιούς και σωστής πληροφορίας/ενημέρωσης σχετικά με την επικαιρότητα, μπορούν να δημιουργήσουν το ιδανικό περιβάλλον για μελλοντικές εξεγέρσεις/ανατροπές. (22-11-24).
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
-(1) “…Από τότε που το Supreme Court στις αρχές της δεκαετίας του 2010 επέτρεψε τα “λίαν γενναία δοσίματα”, που θα έλεγε κι ο Καβάφης, του μεγάλου κεφαλαίου προς την πολιτική, η εξάρτηση αυτής της τελευταίας από τους ολιγάρχες του πλούτου γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Απόδειξη; Σε όλες τις προεδρικές εκλογές των τελευταίων δεκαετιών (ΗΠΑ), νικητής βγήκε εκείνος που είχε συγκεντρώσει το περισσότερο χρήμα…” (Καίρια σχόλια του Κώστα ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗ, https://neoplanodion.gr/2024/10/31/perastika-10-24/).
