Τί απέγιναν οι “ελπιδοφόροι”; (Χ.ν., 7-9-24)
Posted on 7 Σεπ, 2024 in Κείμενα | 0 comments
ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΑΝ ΟΙ “ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΙ”;
ΕΝΩ ο πλανήτης δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως και με κίνδυνο αφανισμού του, οι ηγέτες του κόσμου “περί άλλα τυρβάζουν”. Κάποτε, σε κρίσιμες περιόδους, η “αριστερά” άρπαζε την ευκαιρία και αναδεικνυόταν πρώτη δύναμη.
ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ της “ελπίδας” στην ΕΕ (ποιος λησμονεί το περίφημο “Η ελπίδα έρχεται”;) που πριν 10 χρόνια φαινόταν να ηγούνται μιας εξέγερσης κατά της λιτότητας, σήμερα μετά βίας επιβιώνουν:
-Οι Podemos στην Ισπανία, τα “Πέντε Αστέρια” στην Ιταλία, η Die Linke στη Γερμανία, κινδυνεύουν με αφανισμό.
-Η «Ανυπότακτη Γαλλία» του Ζαν Λικ Μελανσόν, συμμαχώντας με άλλες δυνάμεις, δημιούργησε το “Λαϊκό Μέτωπο” που ήλθε πρώτο στις πρόσφατες εκλογές. Όμως, δεν μπορεί από μόνο του να σχηματίσει κυβέρνηση βιώσιμη…. Γι αυτό κι ο Μακρόν αυθαιρετα ανέθεσε την κυβέρνηση στον εξαίρετο διπλωμάτη του Brexit, τον Μισελ Μπαρνιέ…
-Όσο για τον ημέτερο ΣΥΡΙΖΑ, αυτοδιαλύεται αυτοδιασπώμενος με τάση επιστροφής στην αρχική του μικρή μορφή (4%), μη μπορώντας να συντονιστεί με την πραγματικότητα. Συμβαίνει κι εδώ ό,τι συμβαίνει παντού με την αντισυστημική αριστερά: ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύτηκε την οικονομική κρίση (“Αγανακτισμένοι”) για να ανελιχθεί, χωρίς όμως να έχει βαθιες ιδεολογικές “ρίζες” στην κοινωνία (κόμμα διαμαρτυρίας). Κι όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, 2015), δεν έκανε τίποτε το “ριζοσπαστικό” που να μείνει ως ισχυρό αποτύπωμά του.
ΕΤΣΙ, η εν γένει Αριστερά στην ΕΕ αδυνατεί να απορροφήσει τους κραδασμούς των αλλεπάλληλων γεγονότων (συνεχιζόμενοι πόλεμοι, επικείμενες εκλογές σε ΗΠΑ, κλιματική αλλαγή, νέες επιδημίες κ.λπ.) Ούτε καν να προσεγγίσει τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της, κυρίως δε την εργατική τάξη που υποτίθεται ότι εκπροσωπει.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ του Κασσελάκη αντιμετωπίζει σοβαρή κρίση “ταυτότητας”, άρα και αξιοπιστίας. Το “ταυτοτικό”, αλλά και η εσωτερική αμφισβήτηση απέναντί του, απειλεί το κόμμα ποικιλοτρόπως. Ναι! Η οικονομική κρίση, ιδιαίτερα η δεκαετής στην Ελλάδα (2008-2019) έδωσε μεν την ευκαιρία στο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να κάνει ευκαιριακές κοινωνικές συμμαχίες, ώστε να γίνει κυβέρνηση (2015-2019), αλλά αντί να χτυπήσει το κεφάλαιο, πίεσε οικονομικά (με νέο δυσβάστακτο μνημόνιο και αφαιμάξεις μισθών και συντάξεων) την εργατική και τη μεσαία ταξη, διασώζοντας έτσι τράπεζες και μεγάλες εταιρείες!
ΑΝΤΙ, λοιπόν, η ελληνική “αριστερά” (ό,τι απέμεινε) να αναζητά νέους «Μεσσίες» που εγκλωβίζουν το κόμμα στο στενόκαρδο ε γ ώ τους (ασύμβατο με την πραγματική αριστερά), ας ξαναψάξει στα κιτάπια της να δει τι της λείπει για να γίνει “πολιτικό κόμμα”. Η αλλαγή ονόματος και καταστατικού, δεν είναι του παρόντος. Το κόμμα “κατεδαφίζεται”, ενώ στερείται και πολιτικής στρατηγικής. Αυτό είναι άκρως επικίνδυνο για το ίδιο και για τη χώρα που είναι γυμνή από αντιπολιτευτικό λόγο. Αν υπάρχει κάτι που απεύχεται ο μέσος ψηφοφόρος -για όλα τα κόμματα- είναι ο ναρκισσισμός και το α-πολιτικό του αρχηγού του, στην περιδίνηση του οποίου βρίσκεται εδώ κι ένα χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ.
(Στ.Γ.Κ., stcloris@gmail.com)
