[Τί να πρωτοθαυμάσεις; Την κατάντια της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στη δημόσια εκπαίδευση -(άρθρο του Τ. Θεοδωρόπουλου, στη 'Κ', 6-8-24)- ή τη δράση των Ελλήνων της Διασποράς με το "Φιλοσοφικό Καφενείο" τους στη Μελβούρνη; Ανέκαθεν πίστευα πως οι Έλληνες της αλλοδαπής είναι πιο Έλληνες...Την επισήμανση κάνουμε έχοντας υπόψη το κειμενάκι που μας έστειλε ο αγαπητό καρδιακός φίλος και συμπαιδοπολίτης Θ.Γ. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ]

================================

Φιλοσοφικό Καφενείο 6-8-24

Η Φιλοσοφία και η Θεωρία των Αλγορίθμων

Την ερχόμενη Τρίτη 6 Αυγούστου 2024 και ώρα 4 με 6 το απόγευμα, στη Μεγάλη Αίθουσα της Παλλακωνικής Αδελφότητας, στο 253 Albert Street στο Μπράνσγουικ, έχουμε την τακτική μηνιαία συνάντηση του Φιλοσοφικού Καφενείου Μελβούρνης με θέμα: «Τι είναι ένας αλγόριθμος και πώς εφαρμόζεται σήμερα στη ζωή μας».

• Με πολύ απλά λόγια: αλγόριθμος ονομάζεται μία σειρά από εντολές που έχουν αρχή και τέλος, είναι σαφείς και εκτελέσιμες, και σκοπό έχουν την επίλυση ενός προβλήματος.

Ένα απλό πρόβλημά μας:

Όπως βλέπετε ένας αλγόριθμος ορίζεται από μια πεπερασμένη σειρά ενεργειών, αυστηρά καθορισμένων και εκτελέσιμων σε πεπερασμένο χρόνο, που στοχεύουν στην επίλυση ή διεκπεραίωση ενός συγκεκριμένου προβλήματος.

Η εισαγωγική διάλεξη και η θεωρητική και φιλοσοφική προσέγγιση του θέματος θα γίνει από τον καθηγητή μας Μαθηματικών Γιάννη Φαναράκη κατά την πρώτη περίοδο.

Θα διανεμηθεί σε όλους τους θαμώνες ένα 16σέλιδο φυλλάδιο πληροφοριών και ασκήσεων για πλήρη κατανόηση και επεξεργασία του θέματος με πλούσιο και περιεκτικό περιεχόμενο. Φέρτε μαζί σας και ένα μολύβι και χαρτί ή ένα τετράδιο – για προσωπικές σας σημειώσεις – μια και το θέμα θα απαιτήσει να λυθούν και κάποιες ασκήσεις για εμπέδωση των αλγορίθμων.

Θα ακολουθήσει ένα δεκάλεπτο διάλειμμα για καφέ, τσάι και γλυκίσματα, αλλά και λίγη απαραίτητη κοινωνική επαφή.

• Κατά τη δεύτερη περίοδο η διάλεξη θα συνεχιστεί με μία πλατύτερη συζήτηση για τους αλγόριθμους οι οποίοι ήδη έχουν αλλάξει τη ζωή μας και αποτελούν σήμερα την πρώτη ύλη της περίφημης ΑΙ (έι άι) ήτοι της «φοβερής» Τεχνητής Νοημοσύνης, η οποία μάς ’’έχει αγκαλιάσει’’ όλους μας σήμερα και φαίνεται πως μελλοντικά θα γίνει περίπου ’’ο εγκέφαλος της ανθρωπότητας’’.

Ευελπιστούμε πως θα έχουμε μία σοβαρή πληροφοριακή ακαδημαϊκή και πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για το μέλλον όλων μας με βάση την ΑΙ που μπορεί να μας αλλάξει και το νου!

Σημειώνεται πως η στάθμευση των αυτοκινήτων είναι ελεύθερη στους παρακείμενους δρόμους. Επιπλέον, σε απόσταση 100 μέτρων, πίσω από το κτήριο της Παλλακωνικής, υπάρχει δημόσιος ελεύθερος χώρος του Δήμου για στάθμευση. Η Αίθουσα θερμαίνεται κανονικά.

Η Είσοδος είναι ελεύθερη για ΟΛΟΥΣ. Σας περιμένουμε!

—————————————————

Και νέα ανακοίνωση:

Φιλοσοφικό Καφενείο Μελβούρνης 3-9-24

«Η Τεχνητή Νοημοσύνη (TN) – γνωστή ανά τον κόσμο ως ΑΙ (Έι-Άι) – αλλάζει την ιστορία της ανθρωπότητας!»

Όπως η τεχνολογία του Ηλεκτρισμού ήρθε στον 20o αιώνα και άλλαξε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, έτσι έρχεται σήμερα, στον 21ο αιώνα η ΤΝ, και ήδη έχει αρχίσει να αλλάζει ΣΥΘΕΜΕΛΑ τον κόσμο μας!!

Αυτό το αφυπνιστικό καμπανάκι – που ακούγεται δυνατά, αλλά δεν το ακούμε ΟΛΟΙ – θα συζητήσουμε πλατιά στο Φιλοσοφικό Καφενείο Μελβούρνης, την πρώτη Τρίτη της άνοιξης στην Αυστραλία, ήτοι στις 3 Σεπτεμβρίου 2024 και ώρα 4 με 6 το απόγευμα στο Κτήριο της Παλλακωνικής Αδελφότητας στο 253 Albert St. στο ελληνικό Μπράνσγουικ.

Η πληροφοριακή αυτή Διάλεξη και συμποσιακή συζήτηση θα έχει ως σταθερή βάση το αξιόλογο και αξιέπαινο έργο του Δρ. Γιώργου Χατζηβασιλείου «Φιλοσοφία της Τεχνητής Νοημοσύνης – Ένα ταξίδι στο μέλλον», μία διεξοδική έρευνα όσο απαιτεί ένα διδακτορικό στη Φιλοσοφία της Τεχνολογίας.

Θα ακολουθήσει ένα δεκάλεπτο διάλειμμα για καφέ , τσάι και γλυκίσματα, αλλά και λίγη απαραίτητη κοινωνική επαφή.

Κατά τη δεύτερη περίοδο η διάλεξη θα συνεχιστεί με μία πλατύτερη συζήτηση για την ΤΝ που ήδη έχει αλλάξει όντως ΣΥΘΕΜΕΛΑ τον κόσμο μας!

Ευελπιστούμε πως θα έχουμε μία σοβαρή πληροφοριακή ακαδημαϊκή και πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για το μέλλον όλων μας με βάση την περίφημη ΑΙ!

Σημειώνεται πως η στάθμευση των αυτοκινήτων είναι ελεύθερη στους παρακείμενους δρόμους. Επιπλέον, σε απόσταση 100 μέτρων, πίσω από το κτήριο της Παλλακωνικής, υπάρχει δημόσιος ελεύθερος χώρος του Δήμου για στάθμευση.

Η Είσοδος είναι ελεύθερη για ΟΛΟΥΣ και σας περιμένουμε!

================================================================

Η χαμένη τιμή των φιλολόγων

2′ 4″ χρόνος ανάγνωσης

Ακούστε το άρθρο

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Τάκης Θεοδωρόπουλος

31.07.2024 • 20:13

Κάποτε, όχι και τόσο κάποτε εδώ που τα λέμε, οι φιλολογικές σχολές των ΑΕΙ υποδέχονταν τους καλύτερους. Για να σπουδάσεις φιλολογία έπρεπε να αποδείξεις ότι σου αρέσει το διάβασμα κι ότι μπορείς να χειριστείς τον πολύπλοκο μηχανισμό της υπέροχης μηχανής των αρχαίων ελληνικών. Οι περίφημες βάσεις εισαγωγής στις φιλολογικές σχολές ήσαν οι υψηλότερες. Στην Αθήνα, για παράδειγμα, ήταν υψηλότερη ακόμη κι από τη Νομική. Η δε Φιλολογία του Αριστοτελείου αντιμετωπιζόταν όπως η Μεγάλη του Γένους Σχολή. Φέτος, για την εισαγωγή στη Φιλολογία του Αριστοτελείου απαιτούνταν λιγότερα μόρια κι από τις θεατρικές σπουδές.

Δεν είναι να απορείς κατόπιν τούτου που διάφοροι θεατρολόγοι θεωρούν πως ο Αισχύλος υπερασπιζόταν τον αγώνα των Παλαιστινίων. Απλώς κανείς δεν τους έμαθε να διαβάζουν. Όπως δεν είναι να απορεί κανείς που οι Ελληνες μαθητές αποτυγχάνουν στην κατανόηση κειμένου. Οι χαμηλές βάσεις εισαγωγής στις φιλολογικές σχολές δίνουν και το μέτρο της εκτίμησης με την οποία αντιμετωπίζει το σχολείο την ανάγνωση, την ελληνική γραμματεία, τη γλώσσα. Διότι όλα ξεκινούν από τη μέση εκπαίδευση. Στην πρώτη εφηβεία θα κριθεί αν θα γίνεις αναγνώστης ή αν θα αντιμετωπίζεις την ανάγνωση ως μια ξεπερασμένη δραστηριότητα που την ασκούν μόνον όσοι δεν έχουν τι άλλο να κάνουν. Ο σημερινός κόσμος προσφέρει στον έφηβο όλες τις δυνατότητες να συμμετέχει ενεργά στην ηλεκτρονική οικουμένη. Το κενό που οφείλει να καλύψει το σχολείο είναι η σχέση του εφήβου με το πολιτισμικό μας κεφάλαιο.

Με τις ίδιες ελάχιστες απαιτήσεις αντιμετωπίζονται και όσοι θέλουν να σπουδάσουν αρχαιολογία. Κι εκεί οι βάσεις είναι χαμηλές. Κι αυτό σε μια χώρα που υποτίθεται ότι θέλει να προσελκύσει φοιτητές απ’ όλον τον κόσμο για να σπουδάσουν αρχαιολογία από «πρώτο χέρι». Αν εμείς οι ίδιοι κατεβάζουμε τον πήχη των απαιτήσεων τόσο χαμηλά, πώς θα πείσουμε τους άλλους ότι αξίζει τον κόπο το αγώνισμα; Πόσες γενιές φιλολόγων έχουν κοπιάσει για να ρίξουν το επίπεδο της τέχνης τους; Πόση παπαγαλία έχει ξοδευτεί για να πεισθούν οι μαθητές ότι η τέχνη της ανάγνωσης είναι μια ανιαρή και άχρηστη δραστηριότητα;

Δεν ισχυρίζομαι ότι το «κάποτε» ήταν καλύτερο από το τώρα. Το σπέρμα της σημερινής απαξίωσης βρίσκεται στον φορμαλισμό από τον οποίον έπασχαν πάντοτε οι εν Ελλάδι φιλολογικές σπουδές. Ομως, αντί να διορθώσουμε τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, τις εντάξαμε στον κανόνα της «ήσσονος προσπαθείας» και των ελάχιστων απαιτήσεων για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Η πολιτεία δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα του προβλήματος. Κι ότι εκεί διακυβεύεται η ύπαρξη της γλώσσας μας και κατά συνέπεια της εθνικής μας συνείδησης. Αν δεν υπάρχουν αναγνώστες ελληνικών, η γλώσσα μας θα πεθάνει από έλλειψη οξυγόνου.