Άλωση και δημοτικό τραγούδι…
Posted on 29 Μάι, 2011 in Κείμενα | 0 comments
Το ανακάλημα της Κωνσταντινούπολης (σε παρένθεση, δικά μας)
“Θρήνος κλαυθμός και οδυρμός και στεναγμός και λύπη,
Θλίψις απαραμύθητος (=απαρηγόρητος) έπεσεν τοις Ρωμαίοις.
Εχάσασιν το σπίτιν τους, την Πόλιν την αγία,
το θάρρος και το καύχημα και την απαντοχήν τους.
Τις το ‘πεν; Τις το μήνυσε; Πότε ‘λθεν το μαντάτο;
Καράβιν εκατέβαινε στα μέρη της Τενέδου
και κάτεργον (=καράβι με αιχμαλώτους) το υπάντησε, στέκει και αναρωτά το:
-”Καράβιν, πόθεν έρκεσαι και πόθεν κατεβαίνεις;”
-”Ερκομαι (=έρχομαι) ακ (=από) τα’ ανάθεμα κι εκ το βαρύν το σκότος,
ακ την αστραποχάλαζην, ακ την ανεμοζάλην°
απέ την Πόλην έρχομαι την αστραποκαμένην.
Εγώ γομάριν (=φορτίο) Δε βαστώ, αμέ (=παρά) μαντάτα φέρνω
κακά δια τους χριστιανούς, πικρά και δολωμένα.”
(δημοτικό, απόσπασμα)
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ (http://www.snhell.gr/references/quotes/writer.asp?id=16
το ποίημα έχει ως εξής, με τις πηγές του:
- Ανωνύμου, Ανακάλημα της Κωνσταντινούπολης (2 Παραθέματα)
ΓΕΝΝΗΣΗ: 15ος αι./ ΘΑΝΑΤΟΣ: Άγνωστο
1. Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός και στεναγμός και λύπη,/θλίψις απαραμύθητος έπεσεν τοις Ρωμαίοις.
Εχάσασιν το σπίτιν τους, την Πόλιν την αγία,/το θάρρος και το καύχημα και την απαντοχήν τους.
[«Ανακάλημα της Κωνσταντινούπολης»], 1-4. Λίνος Πολίτης, Ποιητική Ανθολογία, Β΄. Μετά την Άλωση (15ος και 16ος αιώνας). «Δωδώνη», χ.χ. 15.
2. ― Καράβιν, πόθεν έρκεσαι και πόθεν κατεβαίνεις;/― Έρκομαι ακ’ τ’ ανάθεμα κι εκ το βαρύν το σκότος,
ακ’ την αστραποχάλαζην, ακ’ την ανεμοζάλην·/απέ την Πόλην έρκομαι την αστραποκαμένην.
[«Ανακάλημα της Κωνσταντινούπολης»], 8-11. Λίνος Πολίτης, Ποιητική Ανθολογία, Β΄. Μετά την Άλωση (15ος και 16ος αιώνας). «Δωδώνη», χ.χ. 15
… Και πάλι στα πρόθυρα μιας μεγάλης καταστροφής. και πάλι η Δύση κατά βάθος επιθυμεί να μας δει ή κατεστραμμένους ή απόλυτα ταπαεινομένους.
Και εμείς υπνώττομεν!
Στ.Γ.Κ.
