"Ο λόγος ο εφήμερος βαστά μόνο μια μέρα
το άρωμά του όμως κρατεί και νύχτα και ημέρα"
Στ.Γ.Κ., Νοε. 2010

Χριστούγεννα! Μόνο ποίηση…!

 

 

 

 

 

1.-Χριστούγεννα-ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Αχός χαράς την πλάση, πέρα ως πέρα,
απόψε τρικυμίζει τόσα μύρα
ποτέ δε βαλσαμώσαν τον αγέρα,
των ουρανών ανοίχτη, λες, η θύρα.

Έν’άστρο μόνο ΄κι ω, τι φως πλημμύρα
στον μεσονύχτιον ήσυχον αιθέρα!
Αγγέλοι υμνολογούν την άγια μέρα,
που ανθρώπινη ο Θεός εδέχτη μοίρα.

Μάγους σοφούς κι αθώους βοσκούς αντάμα
η φάτνη ταπεινή συναδερφώνει ΄
κι ανίδεη στο υπέρθεο τούτο θάμα
- ποιο θάμα σαν το φως του λογισμού της;-
εκστατική,μια μάνα καμαρώνει
το πρώτο χαμογέλασμα του γιου της!

[Πηγή: Νέα Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Ν.Παπά,Διόσκουροι]

 

 


2.-Χριστούγεννα του ορφανού
Ένα κορίτσι ορφανό
δίχως μάνα και πατέρα
τριγυρίζει το φτωχό
στους δρόμους νύχτα – μέρα
τρέμει, τουρτουρίζει
και όλο μουρμουρίζει:
«Μανούλα μου γλυκιά,
όλοι με περιφρονούνε,
με κλωτσούν, με αδικούνε!
που’ ναι τα δικά σου τα φιλιά;
Δες, μανούλα, τι παιχνίδια!
Τι πανέμορφα στολίδια!
Ποιος εμένα θα μου πάρει
μια μικρή – μικρή κουκλίτσα
να την έχω συντροφιά
μες στην έρημη μοναξιά;»

(Γ. Βερίτης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Αλέξανδρου Γκιάλα)

 

 


Σχολιάστε