Για ‘Τα Παιδοπολίτικα” (βιβλίο) γράφουν η Αντωνία ΑΡΧΟΝΤΑΚΗ κι ο Μιχ. ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗΣ, εκπαιδευτικοί
Posted on 23 Αυγ, 2023 in Τα Παιδοπολίτικα | 0 comments
[Από τις πιο ειλικρινείς φιλίες μας στην πόλη των Χανίων, είναι αυτή με την ΑΝΤΩΝΙΑ και το ΜΙΧΑΛΗ.
Συνάδελφοι και οι δυο-η Αντωνία φιλόλογος και διευθύντρια σχολείου, ο Μιχάλης στην Τεχνική Εκαίδευση
και σύντροφος στον συνδικαλισμό των εκπαιδευτικών-, είχαν την καλοσύνη να εντρυφήσουν και να αποτιμήσουν
τα Παιδοπολίτικά μας-το βιβλίο, όπως θα διαβάσετε πιο κάτω.
Τους ευχαριστούμε και τους δυο για την ευθυκρισία και την αντικειμενικότητά τους. Στ.Γ.Κ.
=================================================================
Χανιά, 22 Αυγούστου 2023
Αγαπητέ μας φίλε Σταύρο,
Μόλις ολοκληρώσαμε την ανάγνωση του βιβλίου σου «Τα παιδοπολίτικα-Από την απώλεια στην καταλλαγή».
Ήταν τιμή για εμάς που υπήρξαμε από τους πρώτους που το χάρισες.
Σε ευχαριστούμε -όχι μόνο για τις πληροφορίες ιστορικού ενδιαφέροντος που αποκτήσαμε μέσα από αυτό
- αλλά κυρίως για τα συναισθήματα που βιώσαμε παρακολουθώντας την πορεία την δική σου και των εκατοντάδων
παιδιών μέσα στους χώρους των παιδοπόλεων, την ύπαρξη και λειτουργία των οποίων αόριστα μόνο γνωρίζαμε,
χωρίς λεπτομέρειες για την οργάνωση και κυρίως για την προσφορά τους.
[Στη φωτογραφία, ο Σταύρος βρίσκεται στη 2η σειρά κάτω, ημιγονατισμένος, τρίτος από δεξιά (αρχείο Στ.Γ.Κ.)]
Υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι λόγοι που το βιβλίο αυτό μας συνεπήρε, Σταύρο:
Η δύναμη και η αρτιότητα του λόγου, η αφηγηματική δεινότητα, ο συγκρατημένος και ελεγχόμενος
συναισθηματισμός που διακρίνουν την αφήγηση, μα πιο πολύ η παράθεση των προσωπικών βιωμάτων
και του θησαυρού της μνήμης. Της μνήμης ενός μικρού παιδιού στην πιο ευαίσθητη ηλικία, που τα
οδυνηρά του βιώματα και οι απώλειες δεν απωθούνται, δεν αποκρύπτονται, αλλά συντηρούνται ζωντανά,
ξεδιπλώνονται προσεκτικά και εκτίθενται από έναν ενήλικα πια, όπως απλώνει κανείς ό,τι πιο πολύτιμο
έχει για να το γνωρίσουν και οι άλλοι.
Είναι εντυπωσιακό και αξίζει να σημειωθεί ότι στο έργο αυτό απουσιάζει παντελώς η μυθοπλασία
και ορίζεται καθαρά ως αυτοβιογραφικό. Τα βιώματα, κοινά για εκατοντάδες παιδιών της σκοτεινής
εποχής του εμφυλίου πολέμου, μετατρέπονται σε αναμνήσεις οδυνηρές αλλά και γλυκόπικρες ή και συχνά
νοσταλγικές. Κι αυτό γιατί στους χώρους φιλοξενίας των ορφανών τούς δόθηκε πολλή αγάπη, πολύ ενδιαφέρον,
που αναπλήρωναν εν μέρει την βίαια απωλεσμένη οικογενειακή ζεστασιά και την γονεϊκή τρυφερότητα.
Ως αναγνώστες γίναμε κοινωνοί αυτών των βιωμάτων και κατανοήσαμε εξαρχής τη στάση της ώριμης «καταλλαγής»
που διατρέχει όλο το βιβλίο. Μάλλον αυτή η έννοια είναι η πλέον βαρύνουσα και αυτή απομένει ως η πλέον αντιπροσωπευτική.
Αγαπητέ μας Σταύρο,
νομίζουμε ότι το βιβλίο σου αυτό, σπουδαίο πόνημα αλλά και ιστορική καταγραφή, θα μπορούσε να αποτελέσει
αξιόπιστη και τεκμηριωμένη ιστορική πηγή για όποιον θα ήθελε να διαβάσει τη νεότερή μας ιστορία χωρίς
παρωπίδες αλλά με θάρρος που θα οδηγήσει στον φωτισμό και την συμπλήρωση πολλών κενών που υπάρχουν
-κυρίως δε στη σχολική μετάδοση των ιστορικών γνώσεων.
Ευχαριστούμε πολύ για την ευκαιρία που μας έδωσες να έχουμε αυτήν την προσέγγιση.
Με εκτίμηση
Αντωνία Αρχοντάκη και Μιχάλης Χαλκιαδάκης
(εκπαιδευτικοί, αγαπητοί συν΄δελφοι και φίλοι)
