Οι εκλογές στην Τουρκία και εμείς (Χ.ν., 16-5-23)
Posted on 16 Μάι, 2023 in Σχόλια | 0 comments
ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ
ΑΣ μην τρέφουμε αυταπάτες. Στην Τουρκία, όποιος κι αν βγει-μια και πάμε σε δεύτερο γύρο-ένα είναι βέβαιο: η σχέση της με την Ελλάδα δεν πρόκειται να αλλάξει.
ΕΔΩ και 70 χρόνια η Τουρκία έχει χαράξει μια εξωτερική πολιτική η οποία με οποιαδήποτε κυβέρνηση, ακολουθείται αυστηρά και αποτελεσματικά. Όχι μόνο ένατι της Ελλάδας αλλά όλων των γειτόνων της.
ΑΡΓΑ και σταθερά, λιγο μπρος λίγο πίσω, επιβάλλεται η άποψη ότι οι παλιές συνθήκες (ειδικότερα εκείνη της Λωζάνης, 1923) έχουν “αδικήσει” την Τουρκία γεωγραφικά και δεν μένει παρά να γίνει “αναθεώρησή” τους προς όφελός της φυσικά. Οι Τούρκοι αισθάνονται να … ασφυκτιούν ιστορικογεωγραφικά.
ΣΕ ό,τι αφορά το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης (ΑΟΖ κ.λπ.) η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τις διεθνείς συμβάσεις και άρα δίνει το δικαίωμα στον εαυτό της να μη σέβεται καμία: είναι οπαδός του δίκαιου της πυγμής (Τουρκολιβυκό σύμφωνο ΑΟΖ), των εκβιασμών (Ελλάδα), της πίεσης (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ), της στρατιωτικής ισχύος.
ΕΔΩ και πολλά πολλά χρόνια η ερντογανική προπαγάνδα-και όχι μόνο- έχει διαποτίσει έτσι το λαό της χώρας, ώστε αυτός να πιστεύει πως τα ελληνικά νησιά βρίσκονται “υπό κατοχή”, υπάρχουν “γκρίζες ζώνες” στο Αιγαίο (Ίμια), ότι τα νησιά έχουν εξοπλιστεί παρανόμως κ.λπ. Εγείρονται συνεχώς νέα ζητήματα που προστίθενται στα ήδη “κατασκευασμένα” από τους ίδιους, τα οποία και “ρίζωσαν για τα καλά” στο DNA των Τούρκων. Ως εθνικές εμμονές.
ΚΙ αν δεν υπήρχε η ισχυρή αποτρεπτική δύναμη που αναπτύξαμε προσφατα, πιθανόν να είχαμε ήδη μπει σε έναν πόλεμο με πολύ δυσάρεστες εξελίξεις, όπως εκείνες με τον Ρωσοουκρανικό.
ΕΤΣΙ, λοιπόν, παρά τα… φίλια προεκλογικά πυρά περί ειρηνικής συμβίωσης με τους γείτονες και ηρεμία στο Αιγαίο, η πραγματικότητα που θα φανεί λίαν συντόμως, θα είναι μια από τα ίδια: μπορεί να μην είναι η παλιά φραστική επιθετικότητα απέναντί μας, μπορεί να υιοθετηθεί ένα “γλυκύ” ύφος, όμως η στρατηγική της Τουρκίας θα παραμείνει ως είχε και έχει. Ήτοι, θα είναι επιθετική στη διπλωματία και στις ενέργειές της και εκβιαστική στις συναντήσεις. Ένας λόγος παραπάνω να έχουμε σταθερές κυβερνήσεις και ενιαία εξωτερική πολιτική. (Στ.Γ.Κ.)
================
Η ΤΗΛΕΜΑΧΙΑ
ΚΑΜΙΑ τηλεμαχία (ελληνιστί… debate) δεν μας κάνει σοφότερους. Ιδιαίτερα η πρόσφατη-και μοναδική των “έξι”- προκάλεσε πλήρη σύγχυση για τα προγράμματα και τις επιδιώξεις του κάθε κόμματος. Πόσο μάλλον για τις διαφορές, τις συγκλίσεις τους, τις συγκρούσεις και τις συγκρίσεις τους. Είδαμε έναν αχταρμά βεβιασμένων απαντήσεων που κι ο πιο καλόπιστος κομματικός οπαδός αδυνατούσε να καταλάβει το “συμπέρασμα”!
Σίγουρα η μεγάλη τηλεθέαση που έχει μια τηλεμαχία πολιτικών, από μόνη της αποκαλύπτει ότι οι πολίτες ενδιαφέρονται για τις εκλογές. Πολύ περισσότερο από ό,τι κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης, των μνημονίων και της πανδημίας.
Παρ’ όλα αυτά, λογικό είναι για όσους παρακολουθήσαμε το debate και απογοητευτήκαμε, λόγω του στενού χρόνου απαντήσεων ή του καθόλου διαλόγου ανάμεσα στους έξι ή και του απαγορευτικού των αλληλοερωτήσεων και απαντήσεων, να αναρωτιόμαστε αν τελικά πρέπει να γίνονται τέτοιου είδους “τηλεδιαπληκτισμοί”. Μήπως θα ήταν καλύτερα να στήνεται ανά ημέρα ένας υποψήφιος για την πρωθυπουργία και να έχει απέναντί του εκπροσώπους του λαού που να τον ερωτούν για την καθημερινότητά μας; Και εκεί απλά ο αρμόδιος δημοσιογράφος να επιτελεί το ρόλο του συντονιστή; (Στ.Γ.Κ.)
===============
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
Κύριε πρόεδρε,
Μια σκέψη, έστω και μια φορά το χρόνο για τις μητέρες τις πανταχού παρούσες (φωτό), εκείνες με το έμφυτο το μητρικό ένστικτο και την άδολη προσφορά τους, τις άλλες που έγιναν “κατά λάθος” μάνες από βιασμούς, σε κάποιες άλλες που παρέμειναν πάντα κόρες, στις πολλές μητέρες που δεν εκφράζονται, στις πονεμένες των πολέμων, ακόμη και σε εκείνες που προτιμούν τον άντρα από τα παιδιά τους, στις ανήσυχες και αυταρχικές “ελληνίδες μάνες”, στις “γλυκιές” ή “με πίκρα μεγαλωμένες”, σε εκείνες που έφυγαν χωρίς να καταλάβουν πως έζησαν, σε όλες αυτές που σηκώνουν σήμερα το βάρος της λέξης και κρατούν την κοινωνία μας όρθια, ένα διαρκές ε υ χ α ρ ι σ τ ώ.
ΕΡΜΟΛΑΟΣ
