"Ο λόγος ο εφήμερος βαστά μόνο μια μέρα
το άρωμά του όμως κρατεί και νύχτα και ημέρα"
Στ.Γ.Κ., Νοε. 2010

Πάνω σε μια συνέντευξη του κ. Τσίπρα (Χ.ν., 27-4-23)

 

 

 

 

ΣΧΟΛΙΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του στη δημοσιογράφο Δήμητρα Κυρανούδη της γερμανικής εφημερίδας DW (“Κ”, 22-4-23), ο κ. Τσίπρας δήλωσε και τα εξής [Τα σε αγκύλες σχόλια είναι δικά μας]:

… Θυμάμαι ότι οι πολιτικοί μας αντίπαλοι το 2015, όταν εμείς προσπαθούσαμε να κρατήσουμε ζωντανή τη χώρα στα πλαίσια της χρεοκοπίας της περιόδου, είχανε ένα σύνθημα και διαδήλωναν «μένουμε Ευρώπη».

[Πολύ γρήγορα ο κ. Τσίπρας λησμόνησε τα δικά του συνθήματα εκείνης της κρίσιμης περιόδου (2012-2019), όπως ότι θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο, αν τον ψήφιζε ο ελληνικός λαός. Ή, το άλλο, το απόλυτα διχαστικό, “Ή εμείς, ή αυτοί” (φωτο 1).

 

 

Αλλά και το εμφυλιοπολεμικό, “Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν”! Τελικά, με τις “Kolotoumbes” που δεν απέφυγε κι ο ίδιος, και το μνημόνιο έμεινε για άλλα 4 χρόνια και όλοι οι άλλοτε αντιμνημονιακοί γίνανε υπάκουα παιδιά του Σόιμπλε]

 

Το στοίχημα για την Ελλάδα τώρα”, συνέχισε,, “δεν είναι να μείνει-η χώρα- στην Ευρώπη, αλλά να γίνει Ευρώπη. Να γίνουμε Ευρώπη. Να γίνουμε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα (!)

[Κι αυτό το λέει ένας άνθρωπος του οποίου η πρώτη ενέργεια, όταν σχημάτισε κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, ήταν να αποστείλει υπουργούς του στη Ρωσία του Πούτιν, αλλά και στη Λατινική Αμερική για τη δημιουργία αντιευρωπαϊκών συμμαχιών! Είναι ο ίδιος που διατυμπάνιζε ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ! Φαντάζεστε να είχαμε επιστρέψει στη δραχμή;]

 

Και καταλήγει στο περίπου όραμά του για τη χώρα με μια κοινότυπη ουτοπική αλλά λαϊκίστικη εικόνα της: “Που θα σέβεται το κράτος δικαίου, που δεν θα χειραγωγεί τη δικαιοσύνη, που δεν θα έχει παρακολουθήσεις του πολιτικού συστήματος χωρίς κανείς να πηγαίνει στη Δικαιοσύνη γι’ αυτό, που θα έχει νόμους στην εργασιακή αγορά και όχι νόμους ζούγκλας, αλλά κανόνες. Που θα σέβεται τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα προστατεύει τα σύνορα, αλλά θα σέβεται και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων που θέλουν να έρθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε. Για να ξαναγίνει η Ελλάδα μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα…”

[Αόριστες Ωραιολογίες ενός πολιτικάντη: Αναρωτιόμαστε σε πόσα από αυτά πιστεύει κατά βάθος ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του; Λησμόνησε τόσο νωρίς τη “δικαιοσύνη” του στενού συνεργάτη του Ν. Παππά με τις τηλεοπτικές άδειες, τα “ναι μεν, αλλά” για το προσφυγικό και κυρίως τις άγριες και άδικες αφαιμάξεις των συντάξεων, με το νόμο Κατρούγκαλου; Λησμόνησε την ενέλεγκτη συρροή προσφύγων στην Ελλάδα από τον Έβρο και το Αιγαίο, μέχρι το Σύνταγμα της κας Χριστοδουλοπούλου, με τις κρυφές διόδους διαφυγής τους, μέσω της αγαπημένης του “Βόρειας Μακεδονίας”;]

 

… ΕΙΘΙΣΤΑΙ, σε έναν προεκλογικό αγώνα να προπορεύονται φράσεις με το ψέμμα ή τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Κυριαρχεί η εσκεμμένη παραπληροφόρηση, η κοντή μνήμη κι ο άκρατος λαϊκισμός. Αλλά οι νυν ψηφοφόροι και οι συνθήκες του 2023 νομίζουμε πως δεν έχουν καμιά σχέση με το 2015. Περιμένουμε να ακούσουμε σοβαρές προτάσεις -αν υπάρχουν-, ας πούμε για το κορυφαίο σλόγκαν “Δικαιοσύνη Παντού” του ΣΥΡΙΖΑ. Τί εννοούν με τις δυο βαριές λέξεις και πως θα εφαρμόσουν αυτά που είναι στην άκρη του μυαλού τους; Επειδή, οι νέοι ψηφοφόροι έχουν ολοκάθαρα αυτιά και διαθέτουν νου και γνώση, αδημονούν να μάθουν. (Στ.Γ.Κ.)

====================

ΜΙΚΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

 

-(οι λεπτομέρειες) Ακούμε πως η δημοτική αρχή στα Χανιά έχει μεγαλεπίβολα σχέδια σχετικά με την ανάπλαση των ενετικών μνημείων (προμαχώνας-σαμπιονάρια κ.λπ.). Καλά είναι τα σχέδια που ξεφυτρώνουν από τα συρτάρια σε προεκλογικές περιόδους, αλλά καλύτερα θα ήταν να είχε φροντίσει ο δήμος Χανίων στοιχειωδώς για την καθημερινότητα των δημοτών του (φωτό 2 και 3).

 

 

 

Τα πεζοδρόμια σε κεντρικά και απόκεντρα σημεία δεν περιποιούν τιμή σε ένα δήμο που φιλοδοξεί να γίνει ένας από τους πρώτους σε προσβασιμότητα για ΑμΕΑ, αλλά και επισκεψιμότητα τουριστών. Ας μην αναφερθούμε στο κυκλοφοριακό-την πρώτη και μόνιμη πληγή της πόλης. Ο πολίτης/ψηφοφόρος δεν ψηφίζει αυτά που ΘΑ γίνουν, αλλά αυτά που έγιναν (ή δεν έγιναν). Αυτά που βιώνει.

 

-(ευρωβουλευτικά) Όπως και να έχει, τέσσερις στους είκοσι τρεις ευρωβουλευτές της χώρας μας (Γεωργούλης, Λαγός, Καϊλή, Σπυράκη/Αβραμόπουλος) είναι παρά πολλοί για να μην προκαλούν σοβαρό προβληματισμό σχετικά με την ποιότητα των εκπροσώπων μας στην Ευρώπη. Αλλά, υπάρχουν κι άλλοι ευρωβουλευτές που δεν συντάσσονται με την εθνική εξωτερική πολιτική της χώρας σε θέματα ασφαλείας (Παπαδημούλης, φράκτης Έβρου) θέλοντας να δημιουργήσουν πρόβλημα στην κυβέρνηση. Νομίζουμε ότι, αν κάπου πρέπει να είναι ενωμένοι, υπερασπιζόμενοι κυρίως τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, αυτοί θα πρέπει να είναι όλοι μαζί οι ευρωβουλευτές μας. Διαφορετικά θα πρέπει τα κόμματα από τα οποία προέρχονται να λαμβάνουν και τα ανάλογα μέτρα. Διαφορετικά, για όλους γενικά τους ευρωβουλευτές, τίθεται θέμα επάρκειας στην άσκηση των καθηκόντων τους. Ή μήπως όχι; (Στ.Γ.Κ.)

 

 

 

 

 


Σχολιάστε