Ένας παιδοπολίτης καύχημα-Αργυρίου Αστέριος (1935-). Γράφει ο Αντ. Βενέτης
Posted on 30 Σεπ, 2022 in Τα Παιδοπολίτικα | 0 comments
Από τις παιδοπόλεις… στο Μπισβιλέρ της Γαλλίας
Στο κείμενο της κ. Ηλιάνας Μαγρά στην «Κ» της 21-9-22 για την μικρή ελληνική κοινότητα της Γαλλικής πόλης Μπισβιλέρ, γίνεται αναφορά στον Αστέριο Αργυρίου, ομότιμο καθηγητή της Νεοελληνικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, ο οποίος διετέλεσε και Πρόξενος της Ελλάδος στην ίδια πόλη, και στη συμβολή του να αποκτήσει η ελληνική κοινότητα του Μπισβιλέρ ελληνικό σχολείο.
Ο Α. Αργυρίου κατάγεται από την Ανατολική Ρωμυλία, γεννήθηκε όμως στο Μεγάλο Μοναστήρι της Θεσσαλίας. Ο πατέρας του, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, εξετελέσθη από τους Γερμανούς. Έτσι ο μικρός Αστέριος πέρασε, το 1948, τις φιλόξενες πύλες των παιδοπόλεων, για να βγει, μετά από 10 χρόνια περίπου, φοιτητής της Φιλοσοφικής Σχολής, επιτυχών μάλιστα πρώτος. Μετά την αποφοίτησή του κατέληξε με υποτροφία στη Γαλλία.
Για την παραμονή του στις παιδοπόλεις παραθέτω μια συνέντευξή του στον «Αδέσμευτο Τύπο» της 10-9-2006, κατά την οποία: «Βρήκα (στην Παιδόπολη, το 1948) πολύ ανθρώπινες συνθήκες. Κατ’ αρχήν εξασφαλίσαμε ψωμί να φάμε, γλυτώσαμε από την δυστυχία και την πείνα. Άλλα παιδιά γλύτωσαν ακόμα και από τον θάνατο, καθώς ερχόταν από περιοχές όπου οι αιματηρές μάχες δεν είχαν σταματήσει… Δεν μας έκαναν πλύση εγκεφάλου, ούτε ήρθε κανένας να μας πει ότι οι αντάρτες, που ήταν έξω, είχαν ‘‘δόντια λύκου’’ και ‘‘μαχαίρια γεμάτα αίματα’’. Ποτέ δεν ασκήθηκε ψυχολογική βία ή άλλος επηρεασμός… οι καλές μου επιδόσεις στα γράμματα με οδήγησαν στο Πανεπιστήμιο και το 1959 στη Γαλλία».
Τον Α. Αργυρίου δεν τον γνώρισα προσωπικά. Τις πληροφορίες μου τις έδωσε ο συμμαθητής του στις Παιδοπόλεις και στη Φιλοσοφική σχολή, ο Λαρισαίος Φιλόλογος Κώστας Τσιάρας, συντάκτης του ογκώδους και μνημειώδους, θα έλεγα, εκ 1.420 σελίδων βιβλίου «Διεξοδικό Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας».
Την ίδια χρονιά -1948-, ο υποσημειούμενος, ηλικίας 4 ετών, μεταφέρεται βιαίως από τα βουνά της Μουργκάνας, στη «Λαϊκή Δημοκρατία» της Ουγγαρίας, όμηρος των ανταρτών του λεγόμενου Δ.Σ.Ε., για να επιστρέψει τελικά στην Ελλάδα το 1954. Το επόμενος έτος, με αίτηση του πατέρα μου βρέθηκα στης Παιδοπόλεις, όπου κυριαρχούσαν οι αρχές της αριστείας. Έτσι όσοι έρρεπαν προς τα γράμματα προωθούντο στο Γυμνάσιο με αυστηρά αλλά αντικειμενικά κριτήρια.
Τέλος για όσους θα ήθελαν να πληροφορηθούν περισσότερα για τον σωτήριο ρόλο των παιδοπόλεων, τους παραπέμπω σε πρόσφατα εκδοθέντα βιβλία. «Κεραύνια Όρη» του καρδιολόγου Χρήστου Βενέτη, εκδ. Ι. Σιδέρη, και στο βιβλίο του Καθηγητή Αγγλικής και Ελληνικής Φιλολογίας, Περικλή Λεύκα, «Σκόρπιες Μνήμες» εκδ. ΕΛΚΥΣΤΗΣ. Αλλά και στην ιστοσελίδα ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ του καθηγητή της Γαλλικής Φιλολογίας Σταύρου Καλαϊτζόγλου.
Αντώνης Ν. Βενέτης,
Μοναστηράκι Δωρίδος
===================================================================
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ (Στ.Γ.Κ.)
[Τον κύριο Αργυρίου Αστέριο, τον θυμάμαι αμυδρά στην Παιδόπολη “Άγιος Δημήτριος” Θεσσαλονίκης, στα τέλη του 1956, τότε που ήμουν στην Α' Γυμνασίου.
Όλα τα “μεγάλα παιδιά” αποτελούσαν για μας τους μικρότερους πρότυπα μίμησης, τόσο για την επιμέλεια στα μαθήματα και την υψηλή βαθμολογία, όσο και για το ήθος τους.
Δεν μας εκπλήσσει η θαυμαστή ανέλιξη και πρόοδος του κ. Αργυρίου, όπως και το πάθος του για ό,τι ελληνικό: αυτά ήταν αξίες με τις οποίες είχαμε γαλουγηθεί στα χρόνια της παιδοπολίτικης ζωής μας.
[Πιο κάτω μπορείτε να βρείτε περισσότερα στοιχεία για τον συμπαιδοπολίτη κ. Αργυρίου Αστέριο. Στ.Γ.Κ.]
Βιογραφικό σημείωμα του καθηγητή Αστέριου Αργυρίου:
Γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1935 στο Μεγάλο Μοναστήρι Λαρίσης. Τρόφιμος των Παιδοπόλεων Λαρίσης, Βόλου και Θεσσαλονίκης από τον Απρίλιο 1948 ως τον Σεπτέμβριο 1956.
Πανεπιστημιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης (1955-1959, Θεολογία) και Στρασβούργου (Φιλολογία). Μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης τρία διδακτορικά διπλώματα στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου (Υφηγεσία θρησκειολογίας 1962, Υφηγεσία 1968 και καθηγεσία 1978 Νεοελληνικής Φιλολογίας).
Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου από τον Οκτώβριο 1962 έως τον Ιούνιο 1999 (ως λέκτορας, αναπληρωτής καθηγητής και τακτικός καθηγητής) τη βυζαντινή και νεοελληνική γλώσσα, τη νεοελληνική λογοτεχνία και τον νεοελληνικό πολιτισμό.
Κατά την ίδια περίοδο δίδαξε επί τετραετία, με ειδική αποστολή, στο Πανεπιστήμιο του Αλγερίου Μεσαιωνική Ιστορία του Ανατολικού χώρου (Βυζάντιο και Μουσουσουλμανικός κόσμος) καὶ επί διετία, ως προσκεκλημένος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Μωαμεθανισμό καὶ Ιδεολογικά ρεύματα των χρόνων της Τουρκοκρατίας. Ίδρυσε και ανέπτυξε το Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου. Διηύθυνε μεγάλο αριθμό διδακτορικών διπλωμάτων. Χρημάτισε Κοσμήτορας της Σχολής Κλασικών Σπουδών, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Σχολής, του Διοικητικού και του Επιστημονικού Συμβουλίου του Πανεπιστημίου, του Διαπανεπιστημιακού Ιδρύματος Έρευνας του Στρασβούργου και του Ανώτατου Συμβουλίου Πανεπιστημίων στο Παρίσι. Ιδρυτικό μέλος, πρόεδρος επί επταετία και διά βίου επίτιμος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών. Ομότιμος καθηγητής των γαλλικών Πανεπιστημίων από την 1η Ιουλίου 1999.
Χρημάτισε επίσης υποπρόξενος και πρόξενος της Ελλάδας στο Στρασβούργο επί 17 έτη. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση, στο Στρασβούργο, ελληνικού σχολείου, ελληνικής ορθόδοξης ενορίας και του Συλλόγου ελληνογαλλικής φιλίας.
Η επιστημονική του έρευνα στρέφεται γύρω από τρεις άξονες :
1) Βυζαντινή και μεταβυζαντινή γραμματεία που έχει σχέση με το Ισλάμ
2) Βυζαντινή και μεταβυζαντινή εσχατολογική γραμματεία
3) Η ελληνορθόδοξη σκέψη σε επαφή με τον μουσουλμανικό κόσμο και τον δυτικό χριστιανισμό.
Τα επιστημονικά βιβλία (περί τα 20) και άρθρα του (περί τα 120) στρέφονται, πρωτίστως, γύρω από τους τρεις αυτούς άξονες.
Ο Αστέριος Αργυρίου, τιμά εξαιρετικά το πέρασμά του από τις Παιδοπόλεις, αποδεικνύοντας το συνολικό εκπαιδευτικό έργο που επιτελούνταν σε αυτές στα χρόνια που λειτούργησαν
