Διεθνής Ημέρα Μουσείων (Χ.ν., 19-5-22)
Posted on 19 Μάι, 2022 in Σχόλια | 0 comments
ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΜΟΥΣΕΙΩΝ
ΧΘΕΣ 18 Μαΐου, γιορτάστηκε σε όλον τον κόσμο η Διεθνής Ημέρα Μουσείων. Ορίστηκε ως γιορτή από το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM), με σκοπό να αναδειχθεί ο ευεργετικός ρόλος των μουσείων στις σύγχρονες κοινωνίες.
ΟΠΩΣ δεν είναι δυνατόν να φανταστεί κανείς έναν έγκυρο φιλόλογο, χωρίς να έχει μια βασική βιβλιοθήκη στο σπίτι του, έτσι δεν μπορεί να θεωρηθεί κάποιος σωστός ιστορικός, τυπογράφος, αρχαιολόγος, ζωγράφος, λαογράφος, καρτουνίστας κ.λπ., αν δεν έχει συνεχή επαφή με τους μουσειακούς χώρους του επαγγελματικού του ενδιαφέροντος.
Η ΦΕΤΙΝΗ (2022) θεματική των Μουσείων σχετίζεται με το σλόγκαν «Η δύναμη των μουσείων». Επικεντρώνεται στη βιωσιμότητά τους, στην ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής μέσω αυτών , στην παιδεία που παρέχουν (φωτό, 1), στη σχέση τους με την ολοένα διευρυνόμενη καινοτομία, την εφαρμογή νέων τεχνολογιών κ.ά.
Η ΗΜΕΡΑ των Μουσείων δίνει την ευκαιρία σε όλους να έλθουν σε επαφή με τους θησαυρούς των ποικίλων ελληνικών ή ξένων εκθεμάτων, στα δε μουσεία να “ξαναϋποδεχθούν” (μετά την πανδημία) τους επισκέπτες “τους”, έλληνες και ξένους. Οι χώροι των μουσείων είναι χώροι με βάθος χρόνου. Αλληλοδραστικοί με τους επισκέπτες τους και τρομερά επικοινωνιακοί με τους fans-τους “Φίλους” τους.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, για παράδειγμα, να επισκέπτεται κάποιος το “Μουσείο Τυπογραφίας” (Χανιά), χωρίς να αφήνει το μυαλό του να βυθίζεται στην ιστορία των γραμμάτων, του παπύρου ή του χαρτιού, των ατομικών ή πρώτων κοινών βιβλιοθηκών, των κωδικογράφων, του ρόλου των μεσαιωνικών μοναστηριών, των αρχόντων της Αναγέννησης, του Γουτεμβέργιου, των στοιχειοθετών, της μελάνης, της φωτοσύνθεσης, της αφίσας, της διαφήμισης, της σύγχρονης εκτυπωτικής τεχνολογίας…
ΣΤΑ αρχαιολογικά Μουσεία σού μιλούν τα αγάλματα, τα κτερίσματα, τα αγγεία… Σε άλλα σου μιλούν τα ιστορικά πρόσωπα, οι καλλιτέχνες, οι ζωγράφοι, τα αντικείμενα που διασώθηκαν, οι εικόνες στα βυζαντινά μουσεία, όπως και τα παλιά βιβλία στις πανάρχαιες βιβλιοθήκες/μουσεία. Κάθε μουσείο είναι κατάλληλος χώρος για “διδακτικές εμπειρίες”, για “ταξίδια στο χρόνο”, αλλά και για πνευματικές χαλαρώσεις… (Στ.Γ.Κ.)
======================
ΕΜΦΑΝΗΣ ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ (20-5-22)
Ο ΘΕΣΜΟΣ της Eurovision, ενώ είχε ξεκινήσει ως μια ωραία γιορτή του τραγουδιού και των δημιουργών του σε ευρωπαϊκό επίπεδο, χρόνια μετά έχει καταντήσει ένα “κιτς” θέαμα στο οποίο δυστυχώς συμμετέχουμε κι εμείς!
ΠΟΤΕ μου δεν κατάλαβα, εφόσον μιλάμε για μια πολυπολιτισμική ευρωπαϊκή γιορτή, για ποιο λόγο τα περισσότερα τραγούδια των συμμετεχόντων εκφράζονται με αγγλικούς στίχους, αλλά και σχεδόν πανομοιότυπη μουσική; Και γιατί, άραγε, η όλη παρουσίαση ενός μικρού έθνους -όπως η Ελλάδα-να μιμείται αγγλοσαξωνικές καρικατούρες/πρότυπα; Δεν έχει η χώρα μας τον δικό της πλούτο στίχων και μελωδιών; Γιατί να συμμετέχουμε σε μια εκδήλωση στην οποία έπαθλο παίρνει όποιος κάνει την πιο φανταχτερή παρουσία, έχει την καλύτερη αγγλική προφορά και τους πιο γυμνασμένους μυς; Το επιχείρημα ότι υιοθετείται η αγγλική για να μας “καταλαβαίνει” ο υπόλοιπος κόσμος, δεν ευσταθεί γιατί πολλές είναι οι χώρες που εξακολουθούν να τραγουδούν στην εθνική τους γλώσσα.
ΜΗ μου πείτε πως η Eurovision είναι ένα καλό διεθνές βήμα για την… τουριστική προβολή της χώρας στο αγγλοσαξωνικό κοινό! Η επιλογή για επίσκεψη μιας χώρας, ποτέ -κατά την άποψή μας- δεν βασιζόταν σε κάποιο τραγούδι της “αγγλιστί” και σε αμερικανόφερτα χορευτικά! Σε τέτοιες διεθνείς εκδηλώσεις, πολλές φορές αυτό που βραβεύεται ως πρώτο, μπαίνει είτε σε πλαίσια πολιτικά, είτε στις επικρατούσες συγκυρίες-όπως συμβαίνει με τα Nobel ειρήνης και λογοτεχνίας.
Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ κι ο τουρισμός μιας χώρας παρουσιάζονται πολύ καλύτερα με την αυθεντικότητα ενός τραγουδιού και της μουσικής του στην εθνική τους εκδοχή, παρά με κακέκτυπες απομιμήσεις. Εξάλλου, μια αναδρομή της ελληνικής παρουσίας στο παρελθόν της Eurovision(1974-2022), αποδεικνύει πως είτε στα ελληνικά είτε στα αγγλικά, δεν υπάρχει ουσιαστική διαφοροποίηση στη γενική κατάταξη.
ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ πως ο θεσμός οφείλει να επιστρέψει στο αυθεντικό παραδοσιακό εθνικό τραγούδι, ώστε και μεγαλύτερο ενδιαφέρον να παρουσιάζει και να έχουμε το περίφημο “τέρπειν άμα και διδάσκειν” (Στ.Γ.Κ.).
