Σε αναζήτηση ενός άλλου κόσμου… (Χ.ν., 10-5-2022)
Posted on 10 Μάι, 2022 in Σχόλια | 0 comments
ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΤΡΕΙΣ διαδοχικές κρίσεις, αν μη τι άλλο, μας έμαθαν μέσω εμπειριών, ορισμένα πράγματα:
-Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ κρίση (2008-2019) ανέδειξε ένα διεφθαρμένο και σαθρό πολιτικό καθεστώς, άτολμο για ριζικές αλλαγές, ανεύθυνο κι αδύνατο να αντιληφθεί την τραγική κατάσταση στην οποία μας έφεραν οι μεταπολιτευτικές πρακτικές. Ο διχασμός των πολιτών σε “μνημονιακούς” και “αντιμνημονιακούς” ήταν καταστροφικός. Οι τελευταίοι, όταν έγιναν κυβέρνηση, κόντεψαν να τινάξουν στον αέρα τα πάντα! Το μάθημα που, κατά τη γνώμη μου, πήραμε ήταν η αρετή της ολιγάρκειας και της έκτοτε απαιτητικής μας ψήφου για αποτελεσματικές και σταθερές κυβερνήσεις. Όχι πια ανερμάτιστες συγκυβερνήσεις στηριζόμενες σε αμφιλεγόμενες “ιδεολογίες”. Ανά πάσα στιγμή οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι για όλα κι ότι δεν πρέπει να δανείζεται κανείς -άτομο ή κράτος- πέρα από τις δυνατότητές του.
-ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ κρίση (που δεν τέλειωσε), είχαμε σταθερή μονοκομματική κυβέρνηση. Αναδείχθηκαν η “ατομική καθαριότητα”, η υπεύθυνη στάση μας απέναντι των άλλων (μάσκα, εμβόλιο), τί είναι και ποια τα όρια των ατομικών δικαιωμάτων, τί προσφέρει η συλλογικότητα εν καιρώ πανδημίας, πόσο ο προσωρινός περιορισμός μας (ελεύθερη μετακίνηση, κοινωνικότητα) είναι σωτήριος αλλά και ευάλωτος όταν έχουμε μια παγκόσμια θανατηφόρα νόσο. Δεν αποφύγαμε κι εδώ το διχασμό, σε “εμβολιασθέντες” και “αντιεμβολιαστές”. Τουλάχιστον γλιτώσαμε από ένα πολύ μεγάλο ποσοστό προβλεπομένων θανάτων (κατά δήλωση Τσιόδρα).
-ΟΣΟ ΓΙΑ για τον εν εξελίξει ρωσοουκρανικό πόλεμο, αυτό που βιώνουμε όλοι ως συνέπειά του, είναι η πρωτόγνωρη καλπαζουσα ακρίβεια στα πάντα. Όμως το σημαντικότερο είναι ότι ανήμποροι αντικρίζουμε “περίπου απαθείς” μια πρωτοφανή σε αγριότητα επίθεση από πλευράς Πούτιν απέναντι σε μια όμορη ανεξάρτητη χώρα του (Ουκρανία)! Γεγονός που αποδεικνύει πόσο εύθραυστη είναι η δημοκρατία δυτικού τύπου, όταν δεν έχει και τα ανάλογα στρατιωτικά εχέγγυα να υπερασπισθεί τον εαυτό της. Στις ορέξεις ενός νεο-δικτάτορα, μόνο η ενότητα και η ετοιμότητα σώζουν. Ένας αιφνίδιος πόλεμος πείθει ότι τίποτε στη ζωή δεν είναι δεδομένο: ούτε η ειρήνη, ούτε το θρησκευτικό ομόδοξο, ούτε η δημοκρατία κι η ελευθερία, ούτε καν η ζωή μας. Αντίθετα, ο πόλεμος, οι ολικές καταστροφές με τη χρήση νέων “έξυπνων” όπλων, η προσφυγιά, το αίμα, ο πόνος της απώλειας, μπορούν από στιγμή σε στιγμή να γίνουν καθημερινότητά μας.
… ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, ένα υπαρξιακό πρόβλημα όλων μας η “αναζήτηση του κάτι άλλου” που θα μπορούσε να χαρίσει μια παγκόσμια ειρήνη, χωρίς οι ατομικές φιλοδοξίες να οδηγούν κράτη και συλλογικότητες στο αίμα. Να περάσουμε δηλαδή από μια δυστοπία που ζούμε, σε μια ουτοπία ανεκτή από όλους! (Στ.Γ.Κ.)
==================
ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ-22
Και πως να “γιορτάσεις”- γιορτή της μητέρας- όταν καθημερινά ακούς για παιδοκτόνους/ες, συζυγοκτόνους (Καβάλα), γυνακοκτονίες, βιασμούς, απειλές απολύσεων κ.λπ.; Εν πάση περιπτώσει, και η μνεία της ημέρας (8/5) πάλι “γιορτή” είναι: Οι πρώτες αναφορές για Γιορτή Μητέρας και μητρότητας, έρχονται από την αρχαία Ελλάδα: η μητέρα Γη (Γαία), σύζυγος του Ουρανού, υπήρξε η προσωποποίηση της φύσης που γεννά όλο τον κόσμο. Γι αυτό και λατρεύεται ως υπέρτατη Θεότητα. Η λατρεία περνά στην κόρη της, τη Ρέα, σύζυγο και αδερφή του Κρόνου, κατόπιν στη θεά Δήμητρα, τη Θαλλώ (θεά της Άνοιξης) κι αργότερα στην Παναγία που, για μας τους Χριστιανούς, είναι “Η Θεός μετά τον Θεόν”… Σήμερα, ο νους μας πάει σε όλες τις μητέρες του πλανήτη: της αφρικανικής ηπείρου που λιμοκτονεί, στις μάνες των προσφύγων, αυτές που έμειναν στην Ουκρανία, τις μητέρες του περιθωρίου, των ΑμεΑ, των ναρκομανών, των απλών μανάδων που αναρωτιούνται πόσο εντάξει είναι απέναντι στα παιδιά τους. Σε όλες αυτές δηλαδή που δεν τους λείπει το κουράγιο να αντιμετωπίζουν γενναία, έστω με ένα αδιόρατο χαμόγελο, τις αντίξοες συνθήκες της ζωής.
===========
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
Κύριε πρόεδρε,
Το ελληνικό γράμμα «ν», λέει, εμφανίστηκε ως έμβλημα της αριστερής γαλλικής συμπαράταξης, η οποία, με αρχηγό τον Ζαν Λικ Μελανσόν θα πάρει μέρος στις γαλλικές βουλευτικές του Ιουνίου. Μάλιστα, όπως ανακοινώθηκε, το «ν» επιλέχθηκε διότι στα ελληνικά παραπέμπει στο «νέο», ενώ ως σχήμα παραπέμπει στο σήμα της νίκης (πιθανή προσομοίωση με το λατινικό v και τη λέξη victoria=νίκη).
… Αν μη τί άλλο, έχουμε μια πρωτότυπη επιστροφή στη δύναμη των ελληνικών γραμμάτων που οι ημέτεροι πολιτικοί απεμπολούν με παραπομπές σε σχήματα και χρώματα αλλότρια.
ΕΡΜΟΛΑΟΣ
