Μικρασιατική Καταστροφή, επισιτιστική κρίση και Με άλλα λόγια (Χ.ν., 14-4-2022)
Posted on 14 Απρ, 2022 in Σχόλια | 0 comments
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
Ι.-
Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ Καταστροφή θεωρείται ως η μεγαλύτερη, μετά την άλωση (1453), οδυνηρή εμπειρία του Ελληνισμού. Προκάλεσε, με τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923) την κατά χιλιάδες “αναγκαστική” μετακίνηση ελληνικών πληθυσμών από τα παράλια, την ενδοχώρα της Μ. Ασίας και τον Πόντο (φωτό, 1). Η προσφυγιά σάρωσε τη φτωχή Ελλάδα, αλλά τα μετέπειτα κέρδη για τη χώρα σε όλους τους τομείς ήταν τεράστια.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ πρόσφυγες, σε πείσμα των καιρών και σε πολύ λίγα χρόνια, άλλαξαν τη μορφή, τα συστήματα διακυβέρνησης, την πνευματική ζωή, την οικονομία, την ανομοιογένια του ελληνικού κράτους και δημιούργησαν, χάρη κυρίως στην προσωπικότητα του Εθνάρχη Ελ. Βενιζέλου, τις απαρχές ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους.
ΙΙ.-
ΑΠΟ το 1990 και εντεύθεν, η χώρα μας, ευρισκόμενη στο μεταίχμιο Ανατολής και Δύσης και εν μέσω συνταρακτικών αλλαγών σε Ευρώπη και κόσμο, δέχθηκε -και δέχεται- κύματα προσφύγων και μεταναστών: μια εμπειρία που αφορά όχι μόνο την Αθήνα, αλλά και σχεδόν όλες τις περιοχές και τα νησιά της Ελλάδας.
ΠΟΙΟΣ λησμονεί την “εργαλοιποίηση” του μεταναστευτικού ως μοχλού πίεσης, εκβιασμού ή άλωσης πρώτα της χώρας μας κι έπειτα της Ευρώπης (!), από την Τουρκία του Ερντογάν; Αυτή είναι η άλλη όψη του μεταναστευτικού που βλέπουμε σήμερα να τίθεται σε εφαρμογή και από τη Ρωσία του Πούτιν εις βάρος της Ευρώπης. Ήδη, 7 εκατομμύρια Ουκρανοί πρόσφυγες έχουν εκπατρισθεί! Δυστυχώς κάθε πόλεμος δημιουργεί πρόσφυγες. Κι ο αμείλικτος πόλεμος στην Ουκρανία επαναφέρει με τον πιο δραματικό τρόπο, το θέμα της αναγκαστικής μετακίνησης αμάχων.
ΙΙΙ.-
ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ πως ο κόσμος αλλάζει προς το καλύτερο, τόσο με την ευχέρεια (τεχνολογική) στην επικοινωνία, όσο και με τη μεταφορά υλικών και πολιτιστικών αγαθών καθώς και προϊόντων ενέργειας! Όχι, δεν αλλάζει! Ο κόσμος παραμένει σταθερός με τα ίδια ελαττώματα και πάθη, όσο κι αν προκόβει τεχνολογικά: η απληστία, η δημιουργία πόνου μέσω πολέμου στον άλλο, ο διωγμός από τα πάτρια εδάφη, η βίαιη κλοπή πλουτοπαραγωγικών πηγών, οι προσωπικές φιλοδοξίες δικτατόρων, η αέναη σύγκρουση καλού και κακού, το αίμα, το δάκρυ, ο φόβος ενός πυρηνικού ολέθρου, δεν αλλάζουν με τίποτε. Κι αυτό είναι το δράμα του σύγχρονου ανθρώπου… (Στ.Γ.Κ.)
======================
ΕΠΙΣΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
ΑΠΟ τα χρόνια του Δημοτικού σχολείου μαθαίναμε πως “Ουκρανία και Ρωσία” είναι, ήταν -και παραμένουν- οι δυο μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες παραγωγής δημητριακών, ειδικότερα σιτηρών. Οι δάσκαλοί μας τις ονόμαζαν σιτοβολώνες (=σιταποθήκες) της Ευρώπης.
ΣΗΜΕΡΑ, οι δυο εμπόλεμες χώρες αξιολογούνται ως δυο από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς τροφίμων αλλά και χρήσιμων μετάλλων… Και φυσικά είναι από τις πρώτες στην παραγωγή και διακίνηση φυσικού αερίου.
ΜΕ τον πόλεμο να διαρκεί και καθώς οι τεράστιες εκτάσεις αγροκαλλιεργειών της Ουκρανίας (φωτό, 2) έχουν μετατραπεί σε πεδία βίαιων συγκρούσεων, η αβεβαιότητα σχετικά με την παραγωγή και τις εξαγωγές έχει δημιουργήσει μια παγκόσμια επισιτιστική κρίση, αυξάνοντας τις τιμές του σιταριού, του καλαμποκιού, της σόγιας, των λιπασμάτων και του ηλιελαίου. Αυτά ήδη τα ζούμε και στην Ελλάδα με την αχαλίνωτη ακρίβεια. Μια συνέπεια ενός απρόβλεπτου και εν πολλοίς ανόητου πολέμου, επίφοβου για το μετέπειτα όλου του πλανήτη, ειδικότερα την αφρικανική ήπειρο. (Στ.Γ.Κ.)
================
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
Κύριε πρόεδρε,
Ο Αδόλφος Χίτλερ, λίγες μόλις εβδομάδες πριν από την εισβολή στην Πολωνία, είχε δηλώσει στους στρατηγούς του:
“Σκοπός του πολέμου δεν είναι να φτάσει σε προκαθορισμένα σημεία, αλλά να εξοντώσει πλήρως τον εχθρό”
… Σας θυμίζει τίποτε;
ΕΡΜΟΛΑΟΣ
