Η διπλωματία των προσθέσεων (Χ.ν., 17-2-22)
Posted on 18 Φεβ, 2022 in Σχόλια | 0 comments
Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΘΕΣΕΩΝ
Ι.-
Η ΤΟΥΡΚΙΑ, με την επιθετική της πολιτική εναντίον Ελλάδας και Κύπρου, έχει αποδειχθεί ένας πολύ κακός και επικίνδυνος γείτονας: προβάλλει κάθε φορά και νέες -ανυπόστατες- αξιώσεις (αποστρατικοποίηση νησιών Αιγαίου), μάλιστα με την απειλή νέου αυθαίρετου casus belli (=αιτία πολέμου)!
ΚΙΝΕΙΤΑΙ πάντα αργά, σταθερά, επίμονα, προσβάλλοντας όλες τις διεθνείς συνθήκες που έχει κατά καιρούς υπογράψει και η ίδια. Με μοναδικό στόχο τη δήθεν νομιμοφανή απαίτησή της, ουσιαστικά την κάμψη της αντίστασης Ελλάδας και Κύπρου.
ΜΙΛΑΜΕ για μια “εξωτερική πολιτική” που δεν σέβεται προσχήματα, ούτε “Διεθνές Δίκαιο”, ούτε καν κανόνες στοιχειώδους αρμονικής συνύπαρξης. Όσο για τους κατά καιρούς διαλόγους στους οποίους προσέρχεται, είναι καθαρά προσχηματικοί!
Η ΤΟΥΡΚΙΑ, ενεργεί όπως ενεργεί, βασιζόμενη στη γεωπολιτική της θέση, στη στρατιωτική και πληθυσμική ισχύ της και στην ανάγκη της (εμπορική και πολιτική) που έχουν κυρίως η Γερμανία και οι ΗΠΑ…
ΙΙ.-
ΓΙΑ το λόγο αυτό, η εξωτερική πολιτική, η διπλωματία μας, όπως και -κυρίως αυτή- η ενίσχυση της άμυνας και της ασφάλειας της χώρας οφείλουν, αν μη τι άλλο, να βρίσκονται σε συνεχή ανανέωση. Οι δε δυνάμεις μας σε εγρήγορση, κινητοποίηση και ετοιμότητα. Ναι, είναι “αυτοσκοπός” η άμυνα της χώρας. Και η αντιπολίτευση, τουλάχιστον σ’ αυτό το θέμα, θα έπρεπε να συμφωνεί με την κυβέρνηση.
ΔΕΝ πρέπει να μένει αναπάντητη καμιά ενέργεια των Τούρκων. Μπορεί να έχουν τον όγκο, έχουμε τη βούληση της πάση θυσία υπεράσπισης της χώρας. Έχουν την έπαρση, έχουμε την ψυχραιμία. Έχουν τον τσαμπουκά, έχουμε τον εξοπλισμό και τη γενναιότητα.
ΙΙΙ.-
Η ΕΛΛΑΔΑ γενικότερα έχει πολλούς λόγους ενεργότερης συμμετοχής στα τεκταινόμενα στην περιοχή. Γι αυτό και πιστεύουμε πως η πολυμερής δημιουργία συμμαχιών βρίσκεται στο σωστό δρόμο.
ΜΙΑ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ εξωτερική πολιτική, όπως κι οι συνεχείς εξοπλισμοί είναι μονόδρομος για τη χώρα. Δεν μπορούμε πια να ανήκουμε μονοδιάστατα σε καμία γεωπολιτική συμμαχία (“Ανήκομεν εις την Δύσιν”), επειδή ακριβώς βρισκόμαστε στο επίκεντρο μιας νέας διεθνούς κρίσης ασφάλειας…
ΑΚΟΜΗ και στο ενδεχόμενο ενός Ρωσο-ουκρανικού πολέμου, η χώρα μας δεν θα είναι αμέτοχη. Κι αυτό, λόγω της στενής προσέγγισης Τουρκίας-Ρωσίας: δυο χώρες που είναι απρόβλεπτες στις αντιδράσεις τους… Σήμερα η χώρα μας βρίσκεται σε μια κατάσταση, όπως εκείνης κατά την περίοδο της Επανάστασης του ’21, ή εκείνης του Α‘ Παγκόσμιου Πολέμου: στο επίκεντρο ενός κρίσιμου διεθνούς ανταγωνισμού (ΗΠΑ-Ρωσία) στον οποίο, με πρόφαση την Ουκρανία και το ενεργειακό, μια αναδιάταξη του κόσμου είναι προ των πυλών. (Στ.Γ.Κ.)
================
ΜΙΚΡΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ
-(δημόσια υγεία) Η δεκαετής οικονομική κρίση (2009-2019) έφερε, κακώς, μείωση των κρατικών δαπανών στη δημόσια υγεία (ΕΣΥ). Συνέπεια; Η δημόσια Υγεία, με την πρώτη κρίση πανδημίας, να αγκομαχεί. Η δε αστυφιλία που υποστηρίχθηκε κατά κόρον μεταπολεμικά από όλες τις κυβερνήσεις, έφερε την υποτίμηση της ατομικής ευθύνης απέναντι στο κοινωνικό σύνολο (“εγώ θα σώσω τον κόσμο;”). Η αυθαιρεσία κατά του νόμου έγινε “νόμιμη”. Η δε ατομική ευθύνη “χάθηκε” στη συλλογική, και άρα δεν υπάρχει!
-(ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) Ποιο είναι το δίδαγμα-υποθήκη του χαρισματικού ηγέτη Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος ταυτίζεται με την ιστορία της νεότερης Ελλάδας; Το Κόμμα που είναι οργανωμένο σε σταθερές αρχές και λειτουργεί δημοκρατικά και συλλογικά επιβιώνει και με μη χαρισματικούς ηγέτες και αφομοιώνει αρμονικά τις ηγετικές φιλοδοξίες. Ας μη λησμονούμε-όπως σημειώνει ο Ελευθ. Βενιζέλος- “Το Κόμμα των Φιλελευθέρων έχασε τις εκλογές του 1920 επειδή ήταν ανοργάνωτο”… Ας προσέξει,λοιπόν, ο κ. Ανδρουλάκης -κι ο κάθε Ανδρουλάκης.
-(προβλέψεις) Αν κάποιος θέλει να προβλέψει το μέλλον (σχετικά με τα τεκταινόμενα στην περιοχή μας), πρέπει να συμβουλευτεί το παρελθόν: η ιστορία επαναλαμβάνεται με άλλο φόντο και τα γεγονότα του σήμερα μοιάζουν σχεδόν πάντα με εκείνα του παρελθόντος. Αυτό συμβαίνει, επειδή τα γεγονότα δημιουργούνται από ανθρώπους (Πούτιν-Μπάιντεν, σήμερα-με πρόφαση το ενεργειακό) που ανέκαθεν ωθούνταν και θα ωθούνται από τα ίδια πάθη: έτσι, αναγκαστικά οι άνθρωποι θα επιφέρουν τα ίδια αποτελέσματα, δηλαδή έναν καταστροφικό πόλεμο όταν αποτυγχάνει το αναμενόμενο κέρδος από τη διπλωματία. (Στ.Γ.Κ.)
