Αίτημα εκλογών, αλλά γιατί; (Χ.ν., 23-12-21)
Posted on 23 Δεκ, 2021 in Σχόλια | 0 comments
ΑΙΤΗΜΑ ΕΚΛΟΓΩΝ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ;
ΣΤΗΝ ιστορία των εκλογών στην Ελλάδα, αυτό που μονότονα κυριαρχεί από την επόμενη κιόλας μέρα, είναι είτε οι κατηγορίες της -εκάστοτε- αντιπολίτευσης προς την κυβέρνηση για εκλογικές παρατυπίες (“νοθείες”), είτε η υποβολή απευθείας του αιτήματος για… νέες εκλογές. Φυσικά, χωρίς αποχρώντες λόγους!
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση… καθυστέρησε να ακολουθήσει την παλαιοκομματική τακτική των προηγούμενων κομμάτων ζητώντας ευθύς αμέσως εκλογές! Πιθανόν, επειδή δεν συνήλθε ακόμη από την “τριπλή ήττα” του (2019), ή επειδή δεν έχει οργανωθεί όντας “αξιωματική αντιπολίτευση” ως προς το τί, το πώς και με ποιους θα αντιπολιτεύεται… Η δημοσκοπική στασιμότητα στα ποσοστά του, η μή αναμενόμενη φθορά της κυβέρνησης, παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει, ίσως έχουν πανικοβάλλει το επιτελείο του κ. Τσίπρα.
ΕΤΣΙ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ άρχισε να υιοθετεί επίμονα τώρα τελευταία το αίτημα για προκήρυξη πρόωρων εκλογών: τόσο στην ομιλία του στο συνέδριο του Digital Economy Forum του Συνδέσμου Εταιριών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (20/12/21), όσο και στις ποικίλες συνεντεύξεις του στα διάφορα κανάλια… Στην εναρκτήρια ομιλία τού παραπάνω συνεδρίου, ο κ. Τσίπρας είπε και τα εξής: «Σήμερα, η χώρα βρίσκεται εγκλωβισμένη σε διπλό κλοιό πανδημίας και ακρίβειας. Αλλά και εγκλωβισμένη από μια κυβέρνηση που έχει αποτύχει παταγωδώς (sic) στη διαχείριση των κρίσεων που μας ταλανίζουν και αδυνατεί να εκπέμψει στοιχειώδη εμπιστοσύνη που είναι το πιο σημαντικό στοιχείο σε μια περίοδο κρίσης. Εμπιστοσύνη είναι η πιο ισχυρή άμυνα για την αντιμετώπιση και της πανδημίας αλλά και της ακρίβειας. Όπως γνωρίζετε, όμως, στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Γι’ αυτό και κατά τη συζήτηση για τον προυπολογισμό ζήτησα να οδηγηθούμε στη μόνη ενδεδειγμένη δημοκρατική λύση: Τις εκλογές».
ΒΕΒΑΙΑ, όλα τα πρόσφατα δημοσκοπικά ευρήματα φέρνουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υπολείπεται άνω των δέκα ποσοστιαίων μονάδων από τη ΝΔ. Το δε ΚΙΝΑΛ, με τον νέο του αρχηγό, τον Κρητικό Ν. Ανδρουλάκη, και τη δυναμική που ενεφύσησε αυτός στον κόσμο της κεντροαριστεράς, έχει ανεβάσει τα (δημοσκοπικά) ποσοστά του· μάλιστα σε επικίνδυνο βαθμό για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και γεννάται το ερώτημα: Θέλει πράγματι εκλογές ο κ. Τσίπρας, επειδή η κυβέρνηση της ΝΔ έχει “αποτύχει” όπως λέει, σε πανδημία και ακρίβεια, ή μήπως επειδή φοβάται πως όσο θα περνάει άπραγος ο χρόνος του κόμματός του, το ΚΙΝΑΛ θα αυξάνει τα ποσοστά του διεκδικώντας και το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης; (Στ.Γ.Κ.)
==============
ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ
Ι.-ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, κατά πρώτον, συνιστούν μια γιορτή της ζωής (Γέννηση) και της αθωότητας (Θείον Βρέφος). Και κατά δεύτερον, γιορτή του περάσματος από τη νύχτα στο φως, από την καθημερινή ρουτίνα στην προσδοκώμενη ανανέωση. Η ιστορία που επαναλαμβάνεται χιλιάδες χρόνια τώρα με την ταπεινή Γέννηση του Θεανθρώπου, συγκλονίζει όλο τον πλανήτη με τα μηνύματά της. Το “Δόξα εν υψίστοις…” και το “επί γής ειρήνη…” ακούγονται, βέβαια, κάθε χρόνο. Όμως οι πόλεμοι ποτέ δεν σταματούν στον πλανή Γη, ενώ και οι προσφυγικές ροές δεν παύουν.
ΙΙ.- ΠΙΟ ΠΑΛΙΑ συνηθιζόταν, στο χριστουγεννιάτικο μεσημβρινό τραπέζι, να υπάρχει και μια κενή θέση για τον οποιοδήποτε φτωχό ή ξένο που θα χτυπούσε την πόρτα μας… Σήμερα, φτάσαμε στο σημείο να μη θέλουμε “στην πόρτα μας” ούτε τα παιδιά που θα μας πουν τα κάλαντα! Και δεν είναι μόνο λόγω κορωνοϊού, αλλά και εξαιτίας μιας καχυποψίας για τον “άλλο”, που κυριαρχεί πια ως νοοτροπία.
ΕΧΟΥΜΕ δημιουργήσει, τόσο λόγω της δεκαετούς οικονομικής κρίσης όσο και των συνεχών εγκλεισμών μας (lockdown) με τις μεταλλάξεις του κορωνοϊού, μια επικίνδυνη εσωστρέφεια της οποίας τα αποτελέσματα βιώνουμε κάθε μέρα, με προβλήματα υπαρξιακά και κοινωνικά… Την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου, αναρωτώμενος και «συνδιαλεγόμενος» προ πολλού με τον εαυτό του, εκφράζει κι ο “ποιητής της πόλης”, ο Γ. Μανουσάκης. Στο ποίημά του «Δεν γεννήθηκες εφέτος, Κύριε;» (Τα Ποιήματα 1967-2007, σελ. 47, τ. Β’, Ανέκδοτα-Αθησαύριστα, σε επιμέλεια Αγγ. Καραθανάση-Μανουσάκη, Αθήνα, 2013. Χρονολογία ποιήματος, 1998) γράφει:
«Δεν γεννήθηκες εφέτος, Κύριε;
Αναζήτησα τον αστέρα
Έψαξα για το σπήλαιο
Φώναξα τους αγραυλούντας ποιμένας
Μια παγωμένη έρημος παντού…».
… Παρόλα αυτά, ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, με περισσότερη χαρά και προσφορά στους άλλους. (Στ.Γ.Κ.)
